Dział
Rośliny zielne
Ilość znalezionych haseł: 158
(botanika leśna, rośliny zielne), Euphobia – rodzaj z rodziny Euphorbiaceae (wilczomleczowate), jeden z najlizniejszych wśród roślin okrytozalążkowych, liczący około 1600-2000 gatunków, w większości występujących ciepłych strefach klimatycznych, głównie w Afryce. W Polsce 10 gatunków rodzimych oraz kilka obcych i o niewyjaśnionym statusie w naszej florze. Na terenach leśnych najczęściej jest spotykany wilczomlecz sosnka (Euphobia cyparissias L.) – szarozielona bylina z sokiem mlecznym, o liściach równowąskich i bardzo wąskich na pędach płonnych w górze łodygi, miękkich i matowych. Kwiaty w wielopromienistych wierzchotkach zebranych w szczytowe tzw. nibykwiaty. Podsadki górne sercowato trójkątne, żółtawozielone. Gatunek pospolity na brzegach lasów, w zaroślach, przy drogach, na porzuconych polach i nieużytkach. Charakterystyczny dla zbiorowisk ciepłolubnych muraw z klasy Festuco-Brometea. W nadrzecznych lasach łęgowych można spotkać dwa podobne do siebie gatunki okazałych, do 150 cm wysokości, bylin z tego rodzaju: w. błotny (Euphobia palustris L.) i wilczomlecz błyszczący ( Euphobia lucida Waldst. et Kit.).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Vicia – rodzaj z rodziny Fabaceae (motylkowate, bobowate) reprezentowany w polskiej florze przez 10 dziko rosnących gatunków. Roślinami leśnymi są 2 z nich. Wyka kaszubska – bylina do 60 cm wysokości, o łodydze pnącej lub wzniesionej i różnych częściach krótko owłosionych. Liście składają się z 9-12 par eliptycznych listków. Mają one liczne, krótkie nerwy boczne tworzące z nerwem głównym kat około 45o. Kwiaty w gronach 5-14-kwiatowych, krótszych od wspierających je liści. Korona purpurowofioletowa. Gatunek rozproszony na niżu, rośnie przeważnie w widnych lasach liściastych, zwykle w świetlistych dąbrowach. Wyka leśna (Vicia. sylvatica L.) jest naga, ma koronę białawą, purpurowoniebiesko żyłkowaną, liście 12-20(24)-listkowe, krótsze od gron kwiatowych. Roślina również o stanowiskach rozproszonych, wystęuje najczęściej w żyznych i cienistych lasach liściastych, głównie w buczynach.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Thelypteris – rodzaj z rodziny Thelypteridaceae (zachylnikowate) reprezentowany w Polsce przez jeden gatunek. Zachylnik błotny (Thelypteris palustris Schott) – paproć o cienkim, czołgającym się, czarnym kłączu, z którego pojedynczo wyrastają podłużnie lancetowate, jasnozielone, podwójnie pierzasto złożone liście. Odcinki drugiego rzędu lancetowate i całobrzegie, na liściach płonnych płaskie, a na niewiele różniących się od nich liściach zarodnionośnych – z podwiniętymi brzegami. Kupki okrągłe z zawijką okrągłą lub nerkowatą. Roślina pospolita w całym kraju na mokrych łąkach, torfowiskach oraz w szuwarach przy brzegach jezior. Gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk olsów i zarośli łozowych z klasy Alnetea glutinosae.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Phegopteris – rodzaj z rodziny Thelypteridaceae (zachylnikowate) reprezentowany przez jeden gatunek we florze Polski. Zachyłka oszczepowata (Phegopteris connectilis (Mchx.) Watt) – paproć o czołgającym się kłączu, z którego wyrastają oddalone od siebie, pojedyncze liście, nie tworzące rozet, lecz często dość rozległe łany. Liście do 50 cm wysokości mają kształt podłużnie sercowaty i są podwójnie pierzasto złożone. Odcinki pierwszego rzędu naprzeciwległe, lancetowate i zaostrzone, dwa dolne zgięte w dół („oszczepowate”). Odcinki drugiego rzędu podłużne i zaokrąglone na szczycie. Kupki zarodni okrągłe, bez zawijki, rozmieszczone pod spodem na nerwach bocznych. Gatunek częsty na południu kraju, rzadszy na pojezierzach pomorskich i rzadki w środkowej części Polski. Występuje przeważnie w cienistych lasach liściastych i borach świerkowych, zwykle na siedliskach wilgotnych.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Sanicula – rodzaj z rodziny Apiaceae ((baldaszkowate, selerowate) z jednym gatunkiem we florze Polski. Żankiel zwyczajny (Sanicula europaea L.) – bylina do 50 cm wysokości o krótkich, skośnych kłączach oraz dłoniastodzielnych liściach, w większości odziomkowych i nielicznych, znacznie mniejszych liściach łodygowych. Kwiaty w główkowatych baldaszkach, drobne białe lub zaróżowione. Gatunek charakterystyczny dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Anemone – rodzaj z rodziny rodzaj z rodziny Ranunculaceae (jaskrowate), reprezentowany w Polsce przez 4 gatunki. Zawilec gajowy (Anemone nemorosa L.) – wczesnowiosenna bylina o długich, brunatnych i wałeczkowatych kłączach oraz łodydze, do 25 cm wysokości, z jednym okółkiem trzech 3-5-dzielnych, ogonkowych liści. Odcinki blaszki 3-wrębne, nierówno ząbkowane. Kwiaty na szczycie łodygi, zwykle pojedyncze, z okwiatem złożonym z 6 działek (3+3), białe, często spodem liliowo nabiegłe. Pospolita roślina w żyznych lasach liściastych, grądach, buczynach i łęgach z klasy Querco-Fagetea. Zawilec żółty (Anemone ranunculoides L.) różni się od z. gajowego przede wszystkim żółtymi działkami okwiatu oraz krótkoogonkowymi, prawie siedzącymi liśćmi. Kwiaty po 1 lub 2. Gatunek charakterystyczny dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe). Zawilec wielkokwiatowy (Anemone sylvestris L.) jest byliną z wrzecionowatym, krótkim kłączem, osiągającą wysokość do 40 cm. Liście 5-dzielne, odziomkowe na długich ogonkach, łodygowe po 3 w okółku, krótkoogonkowe. Kwiaty szczytowe, pojedyncze, duże (do 6 cm średnicy). Działki okwiatu białe. Gatunek ciepłolubny i światłożądny. Rośnie na siedliskach suchych i słonecznych, preferuje gleby zasobne węglan wapnia. Występuje na rozproszonych stanowiskach nizinnych, najczęściej na Wyżynie Małopolskiej i Lubelskiej oraz nad dolną Wisłą i Odrą, a także na Pojezierzu Mazurskim. Jest charakterystyczny dla ciepłolubnych muraw okrajkowych ze związku Geranion sanguinei. Zawilec narcyzowy (Anemone narcissifolia L.) osiąga wysokość do 80 cm, ma łodygę odstająco jedwabiście owłosioną i 3 liście łodygowe 3-dzielne i siedzące, usytuowane w jednym okółku pod kwiatostanem. Liście odziomkowe z blaszką 3-5-dzielną są długoogonkowe. Kwiaty po 3-8, na długich szypułkach, występują w szczytowym baldachowatym kwiatostanie. Działki okwiatu białe, od spodu różowawe. Gatunek górski, występuje w traworoślach, ziołoroślach i zaroślach krzewów liściastych piętra subalpejskiego.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Isopyrum – rodzaj z rodziny Ranunculaceae (jaskrowate) reprezentowany w Polsce przez jeden gatunek. Zdrojówka rutewkowata (Isopyrum thalictroides L.) – wczesnowiosenna bylina z czołgającymi się kłączami, z których wyrastają ulistnione w górnej części, wyprostowane łodygi o wysokości do 30 cm. Liście złożone, a odcinki drugiego rzędu dłoniasto 2-3-wrębne. Przylistki błoniaste. Kwiaty białe, pojedynczo osadzone na dość długich i cienkich szypułkach wyrastających z kątów górnych liści. Gatunek osiągający u nas zachodnią granicę zasięgu geograficznego, nie występuje na Pomorzu Zachodnim, Ziemi Lubuskiej, na zachodzie Dolnego Śląska i w zachodniej oraz środkowej Wielkopolsce. Charakterystyczny dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Phyteuma – rodzaj z rodziny Campanulaceae (dzwonkowate) reprezentowany w Polsce przez 2 gatunki dziko rosnące, z których jeden jest częstą rośliną leśną, charakterystyczną dla zbiorowisk z rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe). Zerwa kłosowa (Phyteuma spicatum L.) – bylina o grubym korzeniu, łodydze do 70(150) cm wysokości oraz zróżnicowanych liściach: odziomkowych sercowatych, karbowano-piłkowanych, osadzonych na długich ogonkach oraz zmiennych łodygowych, ku górze coraz węższych, aż do lancetowatych i prawie siedzących. Kwiaty w gęstych, jajowatych kłosach o koronie białej, złożonej z 5 wąskich płatków, początkowo tworzących rurkę, później rozdzielonych prawie aż do nasady.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Ficaria – rodzaj z rodziny Ranunculaceae (jaskrowate) z jednym gatunkiem we florze Polski. Ziarnopłon wiosenny (– Ficaria verna Huds.) – wczesnowiosenna bylina do 20 cm wysokości z podziemnymi bulwkami korzeniowymi i podnoszącymi się pędami ukorzeniającymi się w węzłach. Liście okrągławosercowate, nagie i połyskujące, dolne długoogonkowe, nieznacznie karbowane, górne – na krótkich ogonkach wyraźnie karbowane. W kątach dolnych liści występują bulwki, dzięki którym roślina może rozmnażać się wegetatywnie. Kwiaty żółte, kielich 3-działkowy, korona 6-12-płatkowa. Gatunek charakterystyczny dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe), związku Alno-Ulmion (łęgi olszowe, jesionowo-olszowe i wiązowo-jesionowe) i zespołu Ficario-Ulmetum minoris (łęg wiązowo-jesionowy).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Dentaria – rodzaj z rodziny Brassicaceae (krzyżowe, kapustowate) reprezentowany w Polsce przez 3 gatunki występujące w lasach, przeważnie bukowych. Żywiec cebulkowy (Dentaria bulbifera L.) – bylina do 70 cm wysokości o cienkich, czołgających się kłączach z mięsistymi łuskami i skrętolegle ulistnioną łodygą. Dolne liście pierzaste, środkowe 3-listkowe, a górne o blaszce lancetowatej. W kątach liści występują bulwki, które oprócz kłączy służą do rozmnażania wegetatywnego. Kwiaty nieliczne, różowe, w naszych warunkach klimatycznych rzadko wytwarzające owoce. Roślina częsta w górach i na wyżynach, rzadsza na północy, nie występuje w centralnej Polsce. Gatunek charakterystyczny dla lasów bukowych ze związku Fagion sylvaticae i zespołu żyznej buczyny niżowej (Galio odorati-Fagetum). Żywiec gruczołowaty (Dentaria glandulosa Waldst. et Kit.) – bylina do 30 cm wysokości o łodydze z jednym nibyokółkiem 3 krótkoogonkowycyh, 3-listkowych liści znajdującym się pod kwiatostanem. Listki lancetowate, zaostrzone, nierówno piłkowane. U nasady środkowego listka występują 2 gruczołki. Kwiaty purpurowo fioletowe w 2-6-kwiatowych gronach. Gatunek częsty w Karpatach i na Podkarpaciu, występuje także na Śląsku oraz na Lubelszczyźnie i w Górach Świętokrzyskich. Charakterystyczny dla lasów bukowych i zespołu żyznej buczyny karpackiej (Dentario glandulosae-Fagetum). Żywiec dziewięciolistny (Dentaria enneaphyllos L.) – bylina do 40 cm wysokości z nibyokółkiem, prawie siedzących, 3-liskowych liści. Kwiaty jasnożółte, zebrane w 5-12-kwiatowe grona. Najrzadszy gatunek żywca w Polsce, występuje głównie w Sudetach, na Śląsku i na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej oraz w Beskidzie Żywieckim. Charakterystyczny dla zespołu żyznej buczyny sudeckiej (Dentario enneaphylli-Fagetum).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Gagea – rodzaj z rodziny Liliaceae (liliowate) reprezentowany w Polsce przez 4 gatunki dziko rosnące. W lasach najczęściej spotykana jest złoc żółta [Gagea lutea (L.) Ker Gawl.). Ta wczesnowiosenna bylina ma w łupinie jedną cebulę główną (bez cebulek bocznych), liść odziomkowy pojedynczy, z białawą nasadą, równowąskolancetowaty, do 8 mm szerokości, w górze kapturkowaty. Dwa liście łodygowe, osadzone pod kwiatostanem, różnią się wielkością i kształtem. Dolny jest dłuższy od górnego i od niego szerszy (lancetowaty). Kwiaty po kilka na długich, wyprostowanych szypułkach, 3-krotne. Człony okwiatu od wewnątrz żółte i połyskujące, a na zewnątrz zielonawe i matowe. Gatunek charakterystyczny dla lasów łęgowych ze związku Alno-Ulmion.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Lathraea – rodzaj z rodziny Scrophulariaceae (trędownikowate) reprezentowany w Polsce przez jeden gatunek. Łuskiewnik różowy (Lathraea squamaria L.) – roślina bezzieleniowa, pasożytująca na korzeniach drzew, przeważnie liściastych, o długich, grubych kłączach z licznymi, mięsistymi łuskami. Wiosną wyrastają z nich nad ziemię gęste, kwiatostany – jednostronne grona (do około 25 cm wysokości), początkowo nieco zwisłe, później wyprostowane. Kwiaty różowe, grzbieciste, z 5-ząbkowym dzwonkowatym kielichem i 2-wargową koroną. Gatunek występujący w całym kraju, charakterystyczny dla żyznych lasów liściastych z klasy Querco-Fagetea.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 »
Wszystkich stron: 11