(geomatyka), (z ang. akronim: Geographic Information System) - system informacyjny odnoszący się do przestrzeni, służący do wprowadzania, gromadzenia, przetwarzania oraz wizualizacji danych geograficznych i odnoszący się do skal małych. Często utożsamiany z Systemem Informacji Przestrzennej (SIP).
(geomatyka), (ang.: Spatial Information System) komputerowe systemy gromadzenia, analizowania, przetwarzania i prezentowania danych o położeniu i relacjach pomiędzy obiektami i zjawiskami zlokalizowanymi przestrzennie, czyli forma manipulowania danymi zorientowanymi w trójwymiarowej przestrzeni (współrzędne X, Y, Z) z uwzględnieniem czwartego elementu, jakim jest czas. Kiedy dokładność danych źródłowych odpowiada małym skalom map, mówimy o GIS (akronim z ang.: Geographic Information System) – Systemie Informacji Geograficznej, natomiast wśród geodetów funkcjonuje pojęcie System Informacji Terenowej SIT (z ang.: – LIS Land Information System) i odnosi się do przetwarzania danych odpowiadających dokładności map wielkoskalowych.
(geomatyka), (akronim z ang.: Land Information System) Baza danych przestrzennych dotycząca określonego obszaru oraz procedury i techniki służące systematycznemu zbieraniu, aktualizowaniu i udostępnianiu danych. Prowadzenie SIT jest przypisane prawnie administracji rządowej. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków, ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym stanowią podstawę do założenia krajowego systemu informacji o terenie.
(geomatyka), baza danych obejmująca całą działalność nadleśnictwa, w tym działalność gospodarczą w pododdziałach i wydzieleniach (podstawowych jednostkach adresowych) posiadających pełny opis elementów taksacyjnych oraz planowanych i wykonanych zadań gospodarczych. SILP powstał w celu zagwarantowania jednolitego, uporządkowanego zbioru aktualnych informacji przyrodniczo-leśnych i techniczno-ekonomicznych, niezbędnych do prawidłowego prowadzenia i zarządzania gospodarką leśną na szczeblu nadleśnictwa, Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych i Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych.
(geomatyka), (akronim z ang.: Mobile Mapping System) system będący polskim patentem (powstały w Polskim Przedsiębiorstwie Wydawnictw Kartograficznych – PPWK), oparty na technologii szybkiego i efektywnego pozyskiwania danych przestrzennych obejmujących pas drogowy wraz z jego najbliższym otoczeniem. Na system składa się samochód pomiarowy wyposażony w zestawy kamer dostarczających obrazy o pokryciu stereoskopowym (oraz opcjonalnie skanery laserowe) i komponent programowy do zbierania danych przejazdu samochodu, a także moduł przetwarzania fotogrametrycznego (prace kameralne). Do precyzyjnej nawigacji stosuje się system pozycjonowania globalnego GPS, nawigacyjny system inercyjny INS oraz precyzyjny odometr. Większość stosowanych systemów MMS wyposażonych jest w skanery pozwalające zbierać chmury punktów laserowych i cechuje się znacznym zasięgiem (do 300 m) oraz możliwością rejestracji nieograniczonej liczby odbić pośrednich promienia laserowego. W pomiarach prowadzonych w Lasach Państwowych dane pochodzące z MMS dobrze integrowały się z danymi ze zdjęć lotniczych i lotniczego skaningu laserowego, co pozwoliło na zbudowanie zestawu danych wieloźródłowych.
(geomatyka), system nawigacyjny oparty na satelitach poruszających się po ściśle wyznaczonych orbitach, umożliwiający wyznaczenie położenia punktu lub poruszających się obiektów w trzech wymiarach w dowolnej części Ziemi.
(geodezja), określenie odnoszące się do rzeki głównej oraz wszystkich jej dopływów, a także do wszystkich elementów jej dorzecza.
(geomatyka), (ang.: Database Management System – DBMS) program komputerowy ułatwiający manipulowanie bazą danych i spełniający w tym celu następujące funkcje: tworzenie, modyfikacja i usuwanie struktur danych w bazie; dodawanie, modyfikacja i usuwanie rekordów z tabel bazy danych; pobieranie informacji z bazy; obsługa transakcji; zarządzanie bezpieczeństwem i integralnością danych; tworzenie i odtwarzanie kopii bezpieczeństwa; tworzenie własnych aplikacji. Od 1970 r. opracowane zastały następujące typy implementacyjnych modeli baz danych: hierarchiczny, sieciowy, relacyjny, obiektowy, obiektowo-relacyjny. Zrozumienie sposobu zorganizowania bazy relacyjnej, obiektowej i połączenia tych dwóch – bazy relacyjno-obiektowej – pozwala na poznanie zasady funkcjonowania geobazy, najbardziej przyszłościowej technologii tworzenia rozbudowanych systemów informacji przestrzennej.
(geomatyka), programy GIS, które nie wymagają tworzenia warstw, ale dają możliwość wyświetlania poszczególnego rodzaju obiektów. Umożliwiają prezentację na ekranie wszystkich obiektów bez ich warstwowania, z jednoczesną możliwością manipulowania każdym obiektem z osobna lub grupą dowolnie wybranych obiektów, nazywanych obiektami złożonymi.
(geodezja), najwyższy punkt wypukłej formy terenu: góry, wzgórza, pagórka, wydmy, do którego odnosi się wysokość koty tej formy terenu. Nieraz jako synonim szczytu bywa błędnie stosowana nazwa wierzchołek.
(geodezja), kąt zawarty pomiędzy płaszczyzną równika elipsoidy, a normalną (prostopadłą) do powierzchni elipsoidy.
(geodezja), kąt między kierunkiem pionu w danym punkcie na Ziemi a płaszczyzną równika, oznaczany symbolem j.
(geodezja), szkic sporządzany podczas terenowych pomiarów geodezyjnych lub przy aktualizacji leśnej mapy numerycznej, będący podstawą do wykonania mapy geodezyjnej lub zaktualizowania bazy geometrycznej.
(geomatyka), otwierana ramka formatu zwykle zbliżonego do A4, z paskiem na ramię oraz z miejscem na umieszczenie mapy papierowej do robienia szkiców mierzonego terenu.
(geomatyka), kreski równoległe lub przecinające się albo dowolny inny deseń, stosowane w kartografii do wyróżnienia elementów powierzchniowych na mapach tematycznych.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 » Wszystkich stron: 46