(geomatyka), w procesie pozyskiwania danych źródłowych - uogólnianie szeregu danych rozproszonych, polegające na ich pogrupowaniu i przypisaniu do mniejszej liczby reprezentujących je obiektów. Dochodzenie od szczegółu do ogółu. Zwykle w procesie generalizacji następuje koncentracja cech właściwych wszystkim generalizowanym obiektom, a pomija się cechy różniące je. W praktyce generalizacja stosowana jest do analizy danych na wyższych niż podstawowy szczeblach ich powstawania. Generalizacja danych źródłowych zwana jest także agregacją.

(geomatyka),  zmniejszanie szczegółowości mapy wynikające ze zmniejszenia jej skali, a w procesie edycji warstw mapy wektorowej – eliminacja niektórych węzłów z zastosowaniem zdefiniowanej selekcji.

(geomatyka), wyświetlenie skomponowanej mapy na ekranie komputera, wydrukowanie jej lub wyplotowanie.

(geomatyka), w terminologii firmy ESRI – część generalnej bazy danych, w której przechowywane są zarówno dane o charakterze opisowym, jak i geometryczne, z wykorzystaniem zwykle relacyjno-obiektowego modelu danych. Jest to na ogół rozwiązanie rozbudowane, w którym jeden system zarządzania bazą udostępnia dane różnym aplikacjom, w tym obsługującym dane przestrzenne. Zdolność do przechowywania i operowania na obiektach geometrycznych wynika z rozszerzenia funkcjonalności DBMS o moduł określany jako geoDBMS. Zdecydowanie najlepsza forma integrowania danych opisowych z danymi geometrycznymi, ze względu na wydajność połączeń, możliwość utrzymania spójności i aktualności danych oraz wykorzystania jednolitych, zaawansowanych technologicznie mechanizmów zarządzania danymi w bazie – w odniesieniu do danych opisowych i geometrycznych. Rozwiązanie wdrożone w Lasach Państwowych w ramach projektu tzw. centralizacji baz danych.

(geodezja), magazyn geoinformacyjny ukazujący się od czerwca 1995 r. Jest największym polskim miesięcznikiem specjalizującym się w zagadnieniach z zakresu geomatyki: geodezji, kartografii, systemów przestyrzennych, fotogrametrii, teledetekcji, nawigacji satelitarnej.

(geodezja), mierniczy, specjalista w zakresie pomiarów nieruchomości gruntowych oraz sporządzania map i planów geodezyjnych.

(geodezja), nauka zajmująca się ustalaniem wielkości i kształtu Ziemi oraz określaniem położenia punktów na jej powierzchni. Geodezję dzieli się na:
- geodezję wyższą - naukę o pomiarach wykonywanych na wielkich obszarach, o powierzchni ponad 50 km2, uwzględniających kulistość Ziemi,
- geodezję ogólną - naukę o pomiarach wykonywanych na powierzchniach małych, do 50 km2, bez uwzględniania kulistości Ziemi,
- geodezję szczegółową (miernictwo) - naukę i technikę związaną z pomiarami małych powierzchni.
Geodezja praktyczna stosowana jest najczęściej przy pracach planistycznych, projektowych i budowlanych, do których używane są tzw. mapy zasadnicze.
W praktyce geodezyjne utożsamiana jest z wykonywaniem takich prac jak: planowanie i wykonywanie pomiarów, dokonywanie obliczeń i sporządzanie dokumentacji, tworzenie i aktualizacja baz danych, sporządanie zdjęć i opracowań fotogrametrycznych, grawimetrycznych, magnetycznych i astronomicznych związanych z realizacją zadań w dziedzinie geodezji i kartografii oraz Systemu Informacji o Terenie (SIT). Efektem prac geodezyjnych są szczegółowe plany i mapy. Częścią geodezji jest topografia.

(geodezja), powierzchnia (w przybliżeniu), którą utworzyłyby wody mórz otwartych rozciągnięte pod lądami wirującej Ziemi, z uwzględnieniem sił grawitacyjnych otaczających je mas, niejednorodnych pod względem gęstości.

(geomatyka), wiedza o położeniu obiektów na powierzchni Ziemi względem innych obiektów oraz o zdarzeniach mających odniesienie do tych obiektów.

(geomatyka), przypisywanie rekordom bazy danych kodów (często współrzędnych geograficznych) umożliwiających jednoznaczną identyfikację każdego miejsca, utożsamiane też z umiejscawianiem obiektów na mapie adresowej.

(geomatyka), (z ang.: geodesy oraz informatics) Nauka na gruncie informatyki integrująca wszelkie działania ukierunkowane na pozyskanie, przetwarzanie i udostępnianie informacji przestrzennych, zajmująca się położeniem, właściwościami i wzajemnymi relacjami obiektów mających odniesienie przestrzenne w stosunku do Ziemi oraz technikami i technologiami zbierania, udostępniania i analizowania danych opisujących takie obiekty. W ramach geomatyki zwykle wyróżnia się działy merytoryczne, zwane technologiami informacji przestrzennej lub technologiami geomatyki: systemy globalnego wyznaczania pozycji; istotnie przetransformowaną, stosownie do używanych środków technicznych, geodezję i kartografię; teledetekcję z fotogrametrią; numeryczny model rzeźby terenu oraz systemy informacji przestrzennej. Efektywność technologii geomatyki jest niewspółmiernie wyższa od tradycyjnych metod inwentaryzacji i przetwarzania danych przestrzennych.

(geomatyka), transformacja geometryczna zdjęcia lotniczego lub satelitarnego do określonego układu współrzędnych. 

(geomatyka), przedsięwzięcie realizowane przez Głównego Geodetę Kraju na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym. Sieć węzłów Krajowej Infrastruktury Informacji Przestrzennych, świadczących usługi wyszukiwania, udostępniania i analizy danych przestrzennych. Geoportal udostępnia dane o charakterze ewidencyjnym, które nie mogą być podstawą do wykonywania czynności o charakterze geodezyjnym. Są materiałem pomocnym przy budowie i aktualizacji leśnej mapy numerycznej, do porównania bieżącego stanu LMN z kształtem i przebiegiem granic działek geodezyjnych, ortofotomapą oraz innym podkładem rastrowym dostępnym w serwisie.

(geomatyka), mapy zamieszczane w internecie, mające postać: obrazów skanowanych, zdjęć cyfrowych, modeli trójwymiarowych, interaktywnych (opracowanych zgodnie z potrzebami użytkowników), multimedialnych oraz pełnych systemów informacji geograficznej.

(geomatyka), dodanie do pliku rastrowego (najczęściej zdjęcia lotniczego lub satelitarnego) odpowiedniej informacji dotyczącej rozdzielczości, rotacji i współrzędnych jednego narożnika (zwykle lewego dolnego), w celu odpowiedniego wpasowania tego pliku w dwuwymiarową przestrzeń w zadanym układzie współrzędnych.