Dział
Urządzanie lasu
Ilość znalezionych haseł: 374
(urządzanie lasu), art. 19 Ustawy o lasach precyzuje, że „Plany urządzenia lasu oraz uproszczone plany urządzenia lasu sporządzają specjalistyczne jednostki lub inne podmioty wykonawstwa urządzeniowego”. Uściśla to rozporządzenie Ministra Środowiska z 20 grudnia 2005 r. w sprawie warunków udzielania zezwoleń na wykonywanie planów urządzenia lasu. W trakcie konsultacji jest projekt nowelizacji tego rozporządzenia. Głównym wykonawcą planów urządzenia lasów w Polsce jest państwowe przedsiębiorstwo Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL) z siedzibą Zarządu w Sękocinie Starym pod Warszawą. BULiGL posiada 12 oddziałów terenowych: Białystok, Brzeg, Gdynia, Gorzów Wielkopolski, Kraków, Lublin, Olsztyn, Poznań, Przemyśl, Radom, Szczecinek, Warszawa. Plany urządzenia lasu dla nadleśnictw wykonują też firmy prywatne, z których pierwszą była P.W. Krameko Sp. z o.o. z Krakowa.
Zobacz więcej...
(urządzanie lasu), każdy opisywany w oddziale leśnym szczegół, dla którego na mapie gospodarczej i w opisie taksacyjnym ustala się powierzchnię wchodzącą w skład sumy powierzchni oddziału leśnego, czyli suma powierzchni wyłączeń taksacyjnych stanowi powierzchnię oddziału leśnego.
Wśród wyłączeń taksacyjnych wyróżnia się liniowe wyłączenia literowane ze znakiem „~” oraz pododdziały.
Wyłączenia taksacyjne w ramach oddziału leśnego (jednostki kontrolnej) na gruntach leśnych zalesionych tworzy się przede wszystkim ze względu na: gatunek panujący w drzewostanie, wskazania gospodarcze i ochronne, dokładność inwentaryzacji zasobów drzewnych.
Podstawę do wyodrębnienia wyłączeń taksacyjnych w ramach gatunku panującego w drzewostanie stanowią różnice:
1) wiekowe*/:
a) od 5 lat w uprawach i młodnikach do 20 lat,
b) ponad 10 lat w drzewostanach 21–60 lat,
c) ponad 15 lat w drzewostanach 61–100 lat,
d) ponad 20 lat w drzewostanach powyżej 100 lat;
2) w budowie pionowej drzewostanów;
3) w sposobie powstawania drzewostanów: z samosiewu, z sadzenia lub odrośli*/;
4) w pochodzeniu drzewostanów: bądź obcego pochodzenia, bądź z nasion drzew lub drzewostanów nasiennych (w wypadku udokumentowanego zróżnicowania pochodzenia);
5) w udziale gatunków współpanujących i domieszkowych – o 20% i więcej dla poszczególnych gatunków drzew*/;
6) w ocenie przeważającego rodzaju zwarcia – w zasadzie o jeden stopień*/;
7) w ocenie stopnia uszkodzenia drzewostanu – w zasadzie o jeden stopień (uszkodzenia średnie względnie uszkodzenia silne);
8) w bonitacji drzewostanu – w zasadzie o jedną klasę*/;
9) w typie siedliskowym lasu – w zasadzie o jeden typ siedliskowy.
W ramach pododdziałów mogą wystąpić powierzchnie niestanowiące wyłączeń, to jest te, które nie spełniły kryteriów powierzchniowych wyłączeń taksacyjnych (PNSW).
Granice wyłączeń taksacyjnych w trakcie prac urządzeniowych przyjmuje się zasadniczo ze zaktualizowanej mapy numerycznej nadleśnictwa.
W opisie taksacyjnym musi być zamieszczony jednoznaczny adres wyłączenia, powierzchnia (w hektarach z zaokrągleniem do 1 ara) oraz grupa rodzajów powierzchni (rodzaj powierzchni). Wyszczególnienie pełnego zakresu informacji możliwych do ujęcia w opisie taksacyjnym wyłączenia stanowiącego drzewostan zamieszczono we wzorze nr 1.
Oznaczenie wyłączenia taksacyjnego jest częścią adresu leśnego, który nie powinien być zmieniany bez wyraźnej i jednoznacznej potrzeby.
*/ za wyjątkiem drzewostanów zaliczonych do tej samej fazy rozwojowej w jednostce kontrolnej oraz drzewostanów zaliczonych do KO, KdO i BP.
Zobacz więcej...
(urządzanie lasu), podrozdział w części planistycznej opisu ogólnego nadleśnictwa, w którym zamieszcza się określenie kierunkowych zadań z zakresu ochrony lasu, wraz z mapami przeglądowymi. Przedstawia się w nim syntetyczną ocenę następujących głównych przyczyn uszkodzeń lasu powodowanych przez:1) owady, z podziałem szkodliwych owadów na szkodniki pierwotne (z wykazem ognisk gradacyjnych owadów liściożernych) oraz wtórne;2) grzyby patogeniczne;3) zwierzynę;4) imisje pochodzenia przemysłowego;5) czynniki klimatyczne, w tym: okiść śnieżną, huraganowe wiatry, susze oraz przymrozki;6) zakłócenia stosunków wodnych z różnych przyczyn;7) inne uszkodzenia, specyficzne dla danego nadleśnictwa, powodowane m.in. przez: zaśmiecanie (w tym odpadami komunalnymi), erozję, nadmierną penetrację lasu przez ludzi, eksploatację kopalin.Osobno omawia się liczbę, rodzaje i rozmieszczenie punktów monitoringu lasu w nadleśnictwie.
Zobacz więcej...
(urządzanie lasu), w planie urządzeniu lasu nadleśnictwa, do określenia wskaźnika zadrzewienia stosuje się „Tablice zasobności i przyrostu drzewostanów”. Dla sosny należy stosować tablice „A – silniejsze zabiegi pielęgnacyjne”, natomiast dla dębu i buka tablice „B – słabsze zabiegi pielęgnacyjne”. Dla gatunków nieobjętych „Tablicami …” należy stosować tablice gatunków drzew o zbliżonej dynamice rozwoju, a mianowicie dla:
1) topoli i wierzby – według osiki,
2) klonu, jaworu i lipy – według buka,
3) wiązu i grabu – według dębu,
4) pozostałych gatunków nieobjętych tablicami – według brzozy.
Wskaźnik zadrzewienia drzewostanu jednogatunkowego i jednowiekowego, wykazującego miąższość grubizny, określa się ze stosunku oszacowanej miąższości na 1 ha (zasobności), do zasobności grubizny tabelarycznej – dla tego samego gatunku drzewa, o tej samej klasie bonitacji i w tym samym wieku – ujętej w tablicach jako łączna zasobność grubizny drzewostanu głównego i podrzędnego. W drzewostanach mieszanych, z powodu braku odpowiednich tablic, wskaźnik zadrzewienia drzewostanu stanowi suma zadrzewień gatunków wchodzących w skład tego drzewostanu.
Dla upraw i młodników niewykazujących miąższości grubizny wskaźnik zadrzewienia równy jest procentowi pokrycia powierzchni wyrażonemu w ułamku dziesiętnym (0,1 do 1,0).
W młodnikach mieszanych, w których tylko część gatunków wykazuje miąższość grubizny, obowiązuje również sposób określania wskaźnika zadrzewienia według procentu pokrycia powierzchni.
W drzewostanach dwupiętrowych wskaźnik zadrzewienia określa się oddzielnie dla pięter.
W klasie odnowienia i do odnowienia wskaźnik zadrzewienia podaje się oddzielnie dla starodrzewu oraz młodego pokolenia, w każdym wypadku w odniesieniu do powierzchni manipulacyjnej drzewostanu.
Wskaźnik zadrzewienia określony podczas taksacji podlega – podobnie jak oszacowana w drzewostanie miąższość grubizny – korekcie w wyniku odpowiedniego wyrównania (z zastosowaniem równań regresji) miąższości oszacowanej w drzewostanach do miąższości całych klas lub podklas wieku, ustalonej w wyniku pomiaru miąższości w warstwach gatunkowo-wiekowych, zgodnie z zasadami stosowanej statystycznej metody reprezentacyjnej.
Zobacz więcej...
(urządzanie lasu), zagęszczenie drzewostanu wyrażane jest w opisach taksacyjnych w formie wskaźnika zagęszczenia, zapisywanego w warstwach drzewostanu o zwarciu pełnym, umiarkowanym i przerywanym, w tym:1) zwarcie pełne:a) zagęszczenie nadmierne (przegęszczone młodniki, np. w wyniku naturalnego odnowienia świerkiem),b) zagęszczenie bardzo duże (drzewa stosunkowo cienkie, często występują znaczne ilości posuszu),c) zagęszczenie duże;2) zwarcie umiarkowane:a) zagęszczenie umiarkowane oraz umiarkowane miejscami duże,b) zagęszczenie umiarkowane miejscami przerywane;3) zwarcie przerywane:98a) zagęszczenie przerywane oraz przerywane miejscami umiarkowane,b)zagęszczenie przerywane miejscami luźne.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 »
Wszystkich stron: 25
