Lasy Państwowe
Logo Encyklopedii Leśnej
L
Ilość znalezionych haseł: 426

Las jako zjawisko geograficzne

lasy tropikalne – charakterystyka

(Ekologia lasu, las jako zjawisko geograficzne), klimat i gleby: W tropikach klimat lasu nie zmienia się wraz z porami roku, a średnia roczna temperatura wynosi 28°C. Opady deszczu są częste i silne, ze średnią roczną wielkością opadów przekraczającą 2200 mm. Silne opady deszczu powodują, że gleba jest wypłukiwana i zakwaszana. Aktywność mikroorganizmów i obieg biogenów są intensywne, ale niewiele biogenów magazynowanych jest w glebie, a w konsekwencji jest ona w nie bardzo uboga. Dominująca roślinność: Wilgotne lasy tropikalne charakteryzują się dużym zróżnicowaniem niebotycznych drzew, z których najwyższe osiągają prawie 60 m. Wysoka temperatura i opady deszczu tworzą optymalne warunki do wzrostu roślin, a produkcja netto jest tu najwyższa spośród wszystkich lądowych biomów. Uważa się, że duża różnorodność biologiczna tych lasów jest wynikiem ich długiej historii. Wilgotne lasy tropikalne nigdy nie podlegały zlodowaceniom; dlatego gatunki, w miarę upływu czasu, mogły tworzyć bogate zespoły. W dodatku, środowisko fizyczne sprzyja wytworzeniu wielu nisz ekologicznych dla wyspecjalizowanych gatunków. Gęste sklepienie lasu ogranicza dostęp światła do dna lasu, uniemożliwiając rozwój flory naziemnej. Struktura pionowa wilgotnych lasów jest złożona; drzewa tolerujące cień rosną pod sklepieniem lasu utworzonym z dominujących, wyniosłych gatunków. Te z kolei są pokryte przez epifity oraz liany. Krążenie substancji biogennych w obrębie sklepienia lasu ma prawdopodobnie duże znaczenie, gdyż wiele gatunków tworzy korzenie powietrzne, absorbujące biogeny w taki sam sposób, jak korzenie zakotwiczone w ziemi. Kiedy drzewo upada, w zwartym kompleksie drzew powstaje pusta przestrzeń, miejsce odznaczające się większym dopływem światła, większą zmiennością temperatury i większym dostępem wilgoci do gleby. Teren ten jest początkowo kolonizowany przez szybko rosnące gatunki pionierskie, których kiełkowanie z nasion zdeponowanych w glebie jest stymulowane przez światło. Szczeliny są ostatecznie opanowywane i wypełniane przez wolniej rosnące drzewa. Efektem stratyfikacji pionowej wilgotnych lasów tropikalnych i dynamicznych procesów związanych z wypełnianiem ubytków jest powstanie wielu przestrzennie zróżnicowanych mikrośrodowisk. Ich obecnością tłumaczy się często wysoką różnorodność gatunkową wilgotnych lasów tropikalnych. Zwierzęta leśne: Wilgotne lasy tropikalne słyną z ogromnej różnorodności biologicznej flory i fauny. Szczególnie liczne są gatunki owadów, płazów, gadów i ptaków. Małpy i inne mniejsze ssaki są, obok owadów, podstawowymi roślinożercami. Żyje tu kilka gatunków dużych drapieżników, takich jak tygrysy czy jaguary. Życie wielu zwierząt jest ograniczone do sklepienia lasu, gdzie żywią się przez cały rok dostępnymi owocami. Poza nietoperzami oraz naczelnymi ssaki są nielicznie reprezentowane w wilgotnych lasach. Przeważają gatunki nadrzewne. Podobnie jak drzewa, zespoły zwierzęce podlegają stratyfikacji. Sięgające wysoko w górę drzewa są głównie zasiedlane przez ptaki i owady, które spędzają tam nawet całe życie, nie opuszczając sklepienia lasu. Obfitość owoców, nasion, pączków, liści i owadów doprowadziła do ewolucji wielu gatunków ptaków specjalizujących się w określonym typie pożywienia. Badania dotyczące możliwości koegzystowania tak wielu różnych gatunków koncentrują się głównie na podziale tych zasobów w czasie i przestrzeni. Warstwy lasu są zasiedlane przez różne gatunki, które dzieli odmienna aktywność dobowa. Wiele gatunków naziemnych, a także wielu mieszkańców środkowych lub najwyższych pięter lasu jest aktywnych tylko w dzień albo tylko w nocy. Inne gatunki wykorzystują jako pokarm liście. Liście są pod względem odżywczym ubogim źródłem pożywienia i trudno je strawić z powodu zawartości celulozy. Leniwce mają wielokomorowe żołądki, w których żyją bakterie, zdolne do trawienia celulozy. Nawet z ich pomocą do pełnego strawienia pokarmu potrzeba około miesiąca. To z powodu tej niskoenergetycznej diety leniwce są leniwe - muszą zachowywać energię trwając w bezczynności. Nie są zdolne do ucieczki przed drapieżnikami, ale dysponują ochroną w postaci kamuflażu, jaki tworzą sinice. Żyją one na ich sierści i nadają jej zieloną barwę.  

Zobacz więcej...

Siedliskoznawstwo leśne

Lasy Wolińskie

(siedliskoznawstwo leśne), Lasy Wolińskie znajdują się w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim na terenie gmin Świnoujście, Międzyzdroje i Dziwnów. Lasy Wolińskie tworzą dwa obszary leśne przedzielone pasem terenów otwartych; obszar mniejszy o powierzchni poniżej 3 tys. ha obejmuje tereny pomiędzy Świnoujściem a Międzyzdrojami, a większy - około10 tys. ha, obejmuje tereny leżące na wschód i południe Międzyzdrojów. Na obrzeżach LW, poza ich granicami są m.in. jeziora Koprowo i Wicko Wielkie oraz miejscowości Wapnica i Międzyzdroje.Ogólna powierzchnia* Lasów Wolińskich wynosi ok. 15 tys. ha, z czego 12 tys. ha (80%) zajmują lasy. Około 50% terenów leśnych jest w zarządzie Nadleśnictwa Międzyzdroje; są to rejony północno-zachodnie i wschodnie LW. W części centralnej są lasy w zarządzie Wolińskiego Parku Narodowego (pow. ogólna 8134,5 ha , w tym 4643,6 ha lasów). Pod względem składu gatunkowego przeważają drzewostany iglaste, które zajmują prawie 7 tys. ha (60 %), omawianego terenu. Lasy Wolińskie są cenne pod względem przyrodniczym, poza parkiem narodowym w ich granicach są również zalesione części obszarów Natura 2000 Wolin i Uznam oraz Delta Świny. --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- * w latach 80. XX wieku Zaręba (1986) powierzchnię ogólną Lasów Wolińskich szacował na 15,5 tys. ha

Zobacz więcej...
Kontakt

Szybki kontakt