L
Ilość znalezionych haseł: 426
(Hodowla lasu, Szczegółowa hodowla lasu), Siedliska pod umiarkowanie silnym wpływem wody gruntowej, glebowo-opadowej i stokowej, wytworzone na glebach gruntowoglejowych, opadowoglejowych, bielicowych i właściwych, brunatnych kwasnych i wyługowanych.Występuje sporadycznie, zwykle razem z siedliskami świeżymi, zajmując, często na północnych stokach, zagłębienia terenu, leje źródliskowe oraz miejsca dodatkowo osłonięte podcietymi progami skalnymi. Drzewostany tworzy buk II-III bonit. i świerk I-II bonit; jako gatunki domieszkowe występują: jodła i jawor, w podszycie kruszyna. Runo: żywiec gruczołowaty i cebulkowy, czerniec gronkowy, szczyr trwały, zywokost sercowaty, szałwia lepka, kopytnik pospolity, przetacznik górski, tojeść gajowa, buławnik wielkokwiatowy.
Zobacz więcej...
(hodowla lasu, szczegółowa hodowla lasu), typ siedliskowy lasu obszarów nizinnych. Zajmuje siedliska średnio żyzne, świeże. Występuje na glebach brunatnych wyługowanych, bielicowanych lub kwaśnych, glebach płowych właściwych lub bielicowanych, niekiedy glebach bielicowych skrytobielicowych, bielicowych właściwych lub glebach rdzawych, przeważnie z próchnicą typową. Drzewostan główny tworzą sosna I-II bonitacji, dąb bezszypułkowy II-III bonitacji, świerk I-III bonitacji, w zależności od krainy przyrodniczo-leśnej. Jako domieszka: modrzew, brzoza, osika, lipa, w II piętrze grab. Wielogatunkowy podszyt. W runie gatunkami różnicującymi są: przylaszczka pospolita, gwiazdnica wielkokwiatowa, turzyca palczasta, dąbrówka rozłogowa, perłówka zwisła, sałatnik leśny, wiechlina gajowa, jastrzębiec leśny, żurawiec falistolistny, możylinek trójnerwowy.
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), średnio żyzne siedlisko na utworach piaszczysto-mineralnych, rzadziej piaszczystych. Gleby brunatne kwaśne, rdzawe brunatne. Próchnica typu moder, model-mor.
Drzewostany mieszane buduje najczęściej sosna I-II kl. bonitacji oraz rzadziej świerk, dąb, buk i jodła II-III kl. bonitacji. Warstwy dolna drzew zazwyczaj słabo rozwinięta, a tworzą ją: dąb, jodła, buk. Podszyt bogaty składa się m.in. z: leszczyny (nie przechodzi do II piętra, nie tworzy form drzewiastych), dębu, świerka, kruszyny, jarzębiny, pojedynczo rosnącego słabo rozwiniętego grabu. Runo dość bogate z małą ilością gatunków borowych oraz pojedynczymi lasowymi. Gatunki róznicujące to m.in.: gwiazdniaca wielkokwiatowa Stellaria holostea, zawilec gajowy Anemone nemorasa, prosownica rozpierzchła Milium effusum. Runo nie wykazuje tak wyraźnej jak w lasach zmienności sezonowej. Wiosną geofity są nieliczne. Mszaków jest mało - pojawiają się merzyki Mnium sp.
W roku 2010 LMśw zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar ok. 1 310 tys. ha (18,5% pow.). Większe obszary LMśw w LP zajmują się w m.in. mezoregionach: Pojezierza Kaszubskiego (I.18), Puszcz Mazurskich (II.4),Równiny Gorzowskiej (III.3) i Pojezierzy Wielkopolskich (III.20).
Zobacz więcej...
(hodowla lasu, szczegółowa hodowla lasu), typ siedliskowy lasu obszarów nizinnych. Zajmuje siedliska średnio żyzne, wilgotne. Występuje na glebach bielicowych właściwych oglejonych, glebach brunatnych wyługowanych oglejonych lub pseudooglejonych, glebach gruntowo-glejowych właściwych, murszowo-glejowych lub stagnoglejowych, czarnych ziemiach zdegradowanych, niekiedy na glebach murszowatych z próchnicą typową lub murszowatą. Gatunki główne w drzewostanie: sosna I-II bon., dąb szypułkowy ok. II bon., świerk I-II bon., jodła I-II bon. w zależności od krainy przyrodniczo-leśnej. Domieszkowo: brzoza, osika, lipa, olsza, grab (dolne piętro); gatunki w podszycie: kruszyna, leszczyna, jarząb, czeremcha. Gatunki różnicujące runo: śmiałek darniowy, sit rozpierzchły i skupiony, skrzyp leśny, wietlica samicza, turzyca zajęcza.
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), średnio żyzne siedliska na utworach piaszczystych i piaszczysto-gliniastych z wodą gruntową w zasięgu korzeni drzew (180-120 cm). Gleby rdzawe (gł. bielcowane właściwe), rzadziej rdzawe brunatne, ochrowe bądź arenosole; często z gruntowym oglejeniem. Próchnica - mor lub moder-mor.
Drzewostany mieszane, gatunkiem panującym najczęściej jest sosna I-II kl. bonitacji; rzadziej świek, dąb i jodła, które zazwyczaj stanowią domieszkę w warstwie górnej oraz występują w warstwie dolnej drzewostanów. Podszyt dobrze rozwinięty, dominuje w nim zazwyczaj kruszyna, a występują również leszczyna, dąb, trzmielina. Runo silnie rozwinięte. Gatunki różnicujące to m.in.: gwiazdnica gajowa Stellaria nemorum, sit rozpierzchły Juncus effusus i sit rozpierzchły J. congolmeratus, śmiałek darniowy Dechampsia caespitosa. Gatunki częste to m.in.: szczawik zajęczy Oxalis acetosella, konwalijka dwulistna Maianthemum bifolium i tojeść pospolita Lysymachia vulgaris. Mszaki niezbyt liczne, głównie rokietnik pospolity Pleurosium schreberi, miejscami małe kępy torfowców Sphagnum sp.
W roku 2010 LMw zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar ok. 260 tys. ha (3,7% pow.). Większe obszary LMw w LP są m.in. w mezoregionach: Kotliny Żmigrodzkiej, Milickiej i Grabowskiej (III.35), Wzgórz Dalkowskich (V.1), Borów Strobawskich (V.19), i Górnośląskim (VI.16).
Zobacz więcej...
(hodowla lasu, szczegółowa hodowla lasu), typ siedliskowy lasu obszarów wyżynnych i podgórskich. Występuje w krainach: V, VI i VIII od ok. 300 m n.p.m. zajmuje gleby brunatne kwaśne lub wyługowane z próchnicą butwinową lub typową. Drzewostan główny tworzy buk II-III bonitacji, domieszkowo wystepują: sosna, dąb bezszyp., świerk, jodła, modrzew, osika, brzoza, w drugim piętrze grab. Podszyt tworzą leszczyna, kruszyna, jarząb. Gatunkami różnicującymi LMwyż. od LMśw w warstwie runa są: kosmatka gajowa i starzec Fuchsa.
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), wyróżniany na terenach wyżynnych w Śląskiej, Małopolskiej, Sudeckiej i Karpackiej krainie przyrodniczo-leśnej na utworach starszych niż czwartorzędowe (występują w zasięgu profilu glebowego) przykryte nieciągłymi pokrywami osadów lodowcowych, wodnych i eolicznych. Do roku 2003 był wyróżniany jeden typ siedliskowy - las mieszany wyżynny. Po roku 2003 wyróżniane są: las mieszany wyżyny świeży (LMwyżśw) i rzadziej występujący las mieszany wyżynny wilgotny (LMwyżw).
Gleby: brunatne kwaśne, bielicowe, płowe bielicowane, rdzawe (brunatne i właściwe); w LMwyżw. gruntowoglejowe.
Gatunkami różnicującymi m.in. są: gwiazdnica wielkokwiatowa Stellaria holostea, prosownica rozpierzchła Milium effusum, groszek wiosenny Lathyrus vernus, pszeniec gajowy Melampyrum pratense; a w LMwyżw także turzyca drżączkowata Carex brizoides i kokoryczka okółkowata Polygonatum verticillatum. Gatunkami częstymi są m.in.: kosmatka owłosiona Luzula pilosa, turzyca palczasta Carex digitata, trzcinnik leśny Calamagrostis arundinacea, przytulia pospolita Galium mollugo, w LMyżw także trzęślica modra Molinia coerulea i tojeść pospolita Lysymachia vulgaris.
W roku 2010 siedliska "lasy mieszane wyżynne" zajmowały na terenach w zarządzie Lasów Państwowych obszar ponad 100 tys. ha (1,4% pow.). W LP większe obszary LMwyż. są m.in. w mezoregionach Turoszowskim (V.3), Środkowego Bobru (V.4), Puszczy Świętokrzyskiej (VI.23), Łysogóskim (VI.24), Pogórza Izerskiego (VII.1) i Pogórza Kaczawskiego (VII.3), a także Pogórza Wielicko-Rożnowskiego (VIII.1).
Zobacz więcej...
(Hodowla lasu, Szczegółowa hodowla lasu), Siedliska zajmujące średnio zasobne skały niewęglanowe. Występują w górnych i środkowych częściach wzniesień, ale także spotykane są na niewielkich płaskich wierzchowinach. Gleby dość płytkie, szkieletowe. Drzewostan z udziałem buka, jodły, świerka osiąga bonitację III. Gatunkami domieszkowymi są: sosna, dąb szypułkowy i bezszypułkowy, jawor, lipa, wiąz. Runo: gwiazdnica wielkokwiatowa, prosownica rozpierzchła, przylaszczka pospolita, dąbrówka rozłogowa, pszeniec gajowy, perłówka zwisła, narecznica samcza, kokoryczka okółkowa, groszek wiosenny, zawilec gajowy.
Zobacz więcej...
(Hodowla lasu, Szczegółowa hodowla lasu), Występuje w obniżeniach terenowych, w miejscach gromadzenia się wód opadowych, tworzących na pewnej głębokości stały lub okresowy poziom lustra wody i gruntowe lub opadowe oglejenie gleb. Drzewostany tworzy jodła I-II bonit., buk II-III bonit. oraz dąb szypułkowy II-III bonit,, w domieszce występuje sosna, olsza, modrzew, lipa, jawor, wiąz, osika, grab. Runo: turzyca drżączkowata, kuprówka Aschersona, gwiazdnica wielkokwiatowa. pszeniec gajowy, kokoryczka okółkowa.
Zobacz więcej...
(urządzanie lasu), las odroślowy - powstały wskutek odnowienia lasu w sposób obecnie w Polsce nie stosowany, a polegający na wykonywaniu cięć w terminie, a także sposobem sprzyjającym powstawaniu odrośli. Sposób ten mógł być stosowany jedynie do niektórych gatunków drzew liściastych (grab, olsza, jesion, wiąz, klon, brzoza, lipa, dąb). Drzewa odroślowe, których przyrost w początkowej fazie jest szybszy od przyrostu drzew rozmnażanych z nasion, nie osiągają nigdy wysokości drzew powstałych z nasienia. Pielęgnacja lasu polega na usuwaniu nadmiernej liczby odrośli wyrastających z jednego pnia. Wydajność lasu powstałego z odrośli nie dorównuje wydajności lasów wysokopiennych z powodu stosunkowo dużej masy sortymentów cienkich, znacznie większej niż w lasach wysokopiennych. Krótki cykl rozwojowy tych lasów był bardzo ekonomiczny dla małych gospodarstw ze względu na możliwości szybkiego użytkowania drewna na opał. W Polsce spotyka się jeszcze drzewostany odroślowe olszy, rzadziej dębowe i grabowe.
Zobacz więcej...
(wartościowanie nieruchomości leśnych), leśna nieruchomość gruntowa lub funkcjonalna część leśnej nieruchomości gruntowej, której powierzchni jest pokryta roślinnością leśną, w tym najczęściej drzewostanem, występującą od chwili zaistnienia na tej powierzchni do chwili ustąpienia w wyniku stanów siły wyższej lub, najczęściej, w ramach wymiany generacyjnej lasu – charakteryzującą się tym, że:
a) po ustąpieniu z tej powierzchni roślinności leśnej jest ona na nią ponownie wprowadzana zgodnie z zasadami gospodarki leśnej,
b) pole tej pomierzch wynosi co najmniej 0,1 ha,
c) powierzchnia ta:
- jest przeznaczona do produkcji leśnej,
lub
- stanowi rezerwat przyrody lub część składową parku narodowego,
albo
- jest przedmiotem wpisu do rejestru zabytków.
Zobacz więcej...
(Ekologia lasu, las jako zjawisko geograficzne), biom wykształcony w strefie umiarkowanej odznaczającej się wyraźną, stosunkowo niedługą porą zimową i letnimi temperaturami powyżej 10°C. Występuje na półkuli północnej, zajmując obszar Europy, wschodniej Azji, środkowo-zachodniej części i wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej.
Biom ten podlega znacznym wahaniom temperatury w ciągu roku i zmianom w cyklach wegetacyjnych. Obejmuje lasy zbudowane z drzew zrzucających liście na zimę, głównie buków, dębów, a także w mniejszej liczbie grabów, brzóz, klonów, jesionów, lip, wierzb, olch i topoli. Zawiera też gatunki iglaste: świerki, sosny, jodły i modrzewie. Podszycie tworzą krzewy (np. leszczyna, kruszyna, trzmielina, tarnina), krzewinki, paprocie, pnącza (np. bluszcz), jeżyny. Skład i rozwój runa jest zależny od rodzaju drzewostanu i jego zwartości. Las strefy umiarkowanej cechuje się strukturą warstwową (struktura warstwowa lasu). Znaczne zacienienie wynikające z obecności drzew liściastych i dużego zwarcia koron ogranicza rozwój podszytu i runa w okresie letnim. Wiele gatunków wykorzystuje więc okres bezlistności i w ciągu wczesnych miesięcy wiosennych zakwita, wydaje owoce i nasiona. Gleby lasów strefy umiarkowanej są żyzne, bogate w próchnicę.
Zawartość związków organicznych i mineralnych uzupełniana jest nieustannie przez działalność organizmów glebowych i grzybów, które rozkładają opadłe liście, gałęzie i przewrócone pnie. Faunę reprezentują przede wszystkim liczne gatunki ptaków (np. dzięcioły, krogulce, myszołowy, kanie, sowy, sikory), mniej liczne ssaki (np. wiewiórki, susły, jelenie, sarny, rysie, myszy, dziki) oraz występujące w ogromnej ilości i różnorodności owady. Do lasów strefy umiarkowanej zalicza się również lasy zimozielone występujące na półkuli południowej w południowej części Andów, na Tasmanii, Nowej Zelandii i w południowo-wschodniej Australii.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 »
Wszystkich stron: 29
