Lasy Państwowe
Logo Encyklopedii Leśnej
P
Ilość znalezionych haseł: 1857

Urządzanie lasu

pododdział

(urządzanie lasu), rodzaj wyłączenia taksacyjnego, które nie jest liniowym wyłączeniem literowanym i spełnia jedno lub kilka z następujących kryteriów powierzchniowych: a) bez względu na powierzchnię w odniesieniu do: rezerwatów, wylesień gruntów wyłączanych z produkcji, powierzchni doświadczalnych, szczegółów liniowych o szerokości ponad 10 m, gruntów położonych w granicach stanowiących przedmiot sporu sądowego (tak zwanych gruntów spornych), wyłączeń taksacyjnych uwarunkowanych podziałem administracyjnym, zadrzewień i zakrzewień (sklasyfikowanych jako Lz), budynków i budowli (gruntów pod budynkami i budowlami), b) nie mniej niż 0,10 ha: grunty leśne wśród gruntów nieleśnych (mniejsze powierzchnie zalicza się do zadrzewień), niektóre grunty związane z gospodarką leśną (szkółki leśne, miejsca składowania drewna, parkingi leśne i urządzenia turystyczne), grunty leśne niezalesione objęte szczególną ochroną lub przeznaczone do małej retencji wodnej, c) nie mniej niż 0,25 ha: wyłączenia uwarunkowane wyznaczeniem na gruncie granic obszarów Natura 2000 (dotyczy też priorytetowych siedlisk przyrodniczych, dla których wyznaczono dany obszar Natura 2000, przy czym mniejsze zalicza się do osobliwości przyrodniczych), poletka łowieckie, plantacje choinek lub krzewów oraz istniejące pasy biologicznego zabezpieczenia przeciwpożarowego, d) nie mniej niż 0,50 ha: płaty siedlisk różniących się zdecydowanie od siedlisk je otaczających, w tym łęgi lub olsy wśród siedlisk borowych oraz siedliska przyrodnicze w granicach ustalonych podczas prac siedliskowych, plantacje drzew, grunty niezalesione przeznaczone do naturalnej sukcesji (lasy referencyjne), zręby, halizny, płazowiny (zrębów, halizn i płazowin nie wyłącza się w drzewostanach zaliczonych do KO, KDO, BP, a także w jednostkach kontrolnych) oraz wyłączenia taksacyjne o szczególnie zróżnicowanych cechach taksacyjnych, np. kępa drzewostanu rębnego wśród upraw i młodników, e) nie mniej niż 1,00 ha w pozostałych wypadkach. W ramach pododdziałów mogą wystąpić powierzchnie niestanowiące wyłączeń (PNSW), to jest te, które nie spełniły kryteriów powierzchniowych wyłączeń taksacyjnych. Ich kontury, przyjęte symbole (np.: GNIAZDO, LUKA, KĘPA) oraz kolejne numery i powierzchnie (areał) powinny być odpowiednio odnotowane na mapie gospodarczej oraz opisie taksacyjnym drzewostanu. Granice pododdziałów powinny być wyraźne i łatwe do identyfikacji w terenie. W razie potrzeby należy je oznaczać na wylotach i skrzyżowaniach „obrączkami” wykonywanymi na korze (na wysokości około 1,5 m) oraz znakami kierunkowymi. Ewentualny sposób dodatkowego oznaczania niewyraźnych granic pododdziałów ustala się podczas KZP. Pododdziały oznacza się małymi literami alfabetu łacińskiego, z pominięciem liter: ą, ć, e, ę, ł, ń, ó, ś, u, ż, ź, w wypadku, gdy w ramach oddziału występuje taka liczba pododdziałów, że zachodzi potrzeba oznaczenia ich ponownie od początku alfabetu, wówczas oznaczenie pododdziału przyjmuje postać: ax, bx, cx,... itd., a następnie ay, by, cy,... itd.

Zobacz więcej...
Kontakt

Szybki kontakt