R
Ilość znalezionych haseł: 712
(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [łac. retentio = zatrzymywanie], czasowe zatrzymywanie wody pochodzącej z opadów na danym obszarze w zbiornikach wodnych, rzekach, glebie, bagnach, lodowcach, śniegu oraz szacie roślinnej. Wielkość zależy od czynników klimatycznych, rodzaju podłoża, rzeźby terenu, rodzaju szaty roślinnej oraz antropogenicznych przekształceń środowiska. Jest jednym z elementów bilansu wodnego.
Zobacz więcej...
(siedliskoznawstwo leśne), zdolność środowiska przyrodniczego do gromadzenia zasobów wodnych i przetrzymywania ich w przestrzeni biotycznej (szata roślinna, gleba, grunt) lub abiotycznej (śnieg, lód, zbiorniki i cieki wodne). W lasach mamy do czynienia z małą retencją wodną (torfowiska, bagna, oczka wodne, starorzecza), której celem jest: poprawa uwilgotnienia siedlisk leśnych, zahamowanie odpływu wód powierzchniowych, zachowanie różnorodności ekosystemów leśnych, ochrona przeciwpożarowa lasu, poprawa warunków rekreacji i wypoczynku ludności.
Zobacz więcej...
(Ekologia lasu, ekologiczne funkcje lasu), najistotniejszym mechanizmem retencji wody opadowej w lesie jest spowolnienie jej odpływu, głównie dzięki właściwościom gleby leśnej, która jest porowata oraz zdrenowana korzeniami i drobnymi kanalikami wytworzonymi przez żyjące w niej organizmy. Ponadto wierzchnia warstwa gleby leśnej jest zawsze chroniona przez korony drzew, podszyt, runo czy ściołę. Dzięki temu większość wody opadowej wsiąka w glebę, skąd bardzo wolno odpływa i przez dłuższy czas pozostaje w zasięgu korzeni roślinności leśnej, zwłaszcza drzew. W tym kontekście należy podkreślić znaczenie niezwykle chłonnych gleb organicznych, występujących w lasach pod różnymi postaciami. W naturalny system retencyjny lasu włączone są mniejsze i większe torfowiska, bagna i oczka wodne. Rozwijane w ostatnim czasie w naszych lasach działania na rzecz małej retencji, ten naturalny system wspomagają, jednak nie można przeceniać ich znaczenia. Najważniejszym elementem potencjału retencyjnego naszych lasów niezmiennie pozostają sprawne gleby leśne. Po ulewnym deszczu, woda ze stoku zalesionego odpływa przez wiele dni, podczas gdy ze stoku wylesionego (np. po wiatrołomie), gdzie wierzchnia warstwa gleby została rozbita przez intensywny opad – przez kilka godzin, ponieważ większość docierającej do niego wody opadowej spływa po powierzchni gleby, a spływ powierzchniowy jest kilkadziesiąt razy szybszy niż spływ wewnątrzgruntowy. Ponadto ze stoku zalesionego odpływa znacznie mniej wody niż ze stoku pozbawionego lasu. Wylesienia powodują intensywną erozję oaz szybkie wzbieranie potoków i rzek, ale okresowo również suszę glebową i obniżenie poziomu wód gruntowych. Woda w lasach jest retencjonowana (powstrzymywana i okresowo magazynowana) głównie przez gleby leśne, ale również przez pobierające ją organizmy żywe (zwłaszcza drzewa). Znamiona retencji ma też intercepcja opadów przez korony drzew, podszyt i runo, skąd większość tej wody odparowuje do atmosfery. Lasy, zwłaszcza górskie, dzięki swoim właściwościom retencyjnym, są najważniejszym regulatorem stosunków wodnych w zlewniach rzek.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 »
Wszystkich stron: 48