S
Ilość znalezionych haseł: 1389
(hodowla lasu, szczegółowa hodowla lasu), Budowa drzewostanu pod względem jednej lub wielu cech np. budowa pionowa, pozioma, struktura pierśnic lub wysokości drzew itp. a także zmienność różnych cech w drzewostanie i wzajemne ich powiązanie. Jest to rozkład liczby drzew w stopniach lub klasach określonych cech taksacyjnych drzewostanu - pierśnicy, wysokości, wieku, miąższości, przyrostu pierśnicy i wysokości, klas biosocjalnych, klas jakości pnia, długości korony.
Zobacz więcej...
(Ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [łac. structura = budowa, układ, gr. oíkos = dom, domostwo + lógos = nauka, łac. populus = lud], skład populacji w danym momencie, określany liczebnością, zagęszczeniem osobników lub ich właściwościami i wzajemnymi powiązaniami. Zawiera elementy funkcjonalne, związane z dynamiką populacji. Jest sumą adaptacji populacji do warunków środowiska, w którym żyje, i odzwierciedleniem sił przyrodniczych, jakie na nią działają. Określa też jej możliwości rozwojowe. Obejmuje zjawiska zróżnicowania morfologiczno-fizjologicznego osobników oraz powiązania między poszczególnymi elementami populacji a środowiskiem.
Zobacz więcej...
(Ekologia lasu, ekosystem leśny), aby przedstawić rzeczywistą strukturę ekosystemu leśnego należałoby dokładnie opisać tworzące go czynniki ożywione i nieożywione, występujące w określonej przestrzeni i czasie, ponieważ struktura ta cały czas się zmienia. Opisując czynniki ożywione należałoby między innymi przedstawić: listę wszystkich gatunków, liczebność osobników reprezentujących poszczególne gatunki, biomasę osobników reprezentujących te gatunki, rozmieszczenie tych osobników i ich biomasy w przestrzeni ekosystemu, dynamikę tych wszystkich elementów (migracje, cykle, trendy …). Opisując czynniki nieożywione należałoby między innymi przedstawić: rozkład promieniowania świetlnego, parametry ciepła i temperatury, stosunki wodne i skład chemiczny powietrza oraz zawartość poszczególnych pierwiastków, zawartość materii organicznej i stopień jej rozkładu, kwasowość, porowatość, aerację i skład chemiczny powietrza, rozkład temperatury i stosunki wodne w glebie. Wszystko te czynniki klimatyczne i glebowe należałoby przedstawić nie tylko dla całej przestrzeni zajmowanej przez ekosystem leśny, ale także jak zmieniają się one w czasie (cykle dobowe, sezonowe, zmiany kierunkowe …). Zatem aby dokładnie przedstawić strukturę określonego ekosystemu leśnego, trzeba by cały czas monitorować wszystkie jego składowe w całej jego przestrzeni. Ze względów technicznych jest to oczywiście niemożliwe. A nawet gdyby było, nie bylibyśmy w stanie jednocześnie odebrać tak ogromnej ilości informacji. Dlatego zmuszeni jesteśmy analizować elementy struktury ekosystemu leśnego jedynie wybiórczo i przedstawiać tę strukturę oraz funkcjonowanie ekosystemów leśnych na uproszczonych modelach.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), taki stan gleby, w którym elementarne ziarna glebowe (→ frakcje granulometryczne) są sklejone w agregaty, czyli zlepki strukturalne. Duży wpływ na wytworzenie struktury gleby ma wpływ jej uziarnienie, wynikające z rodzaju skały macierzystej, procesy glebotwórcze, warunki klimatyczne, a także próchnica glebowa. Ze względu na charakter, wymiary i kształty wyróżnia się następujące podstawowe typy struktury gleby: → struktury proste (nieagregatowe) rozdzielnoziarniste, → struktury proste (nieagregatowe) spójne (zwarte masywne), → struktury agregatowe sferoidalne gruzełkowe, → struktury agregatowe sferoidalne koprolitowe, → struktury agregatowe sferoidalne ziarniste, → struktury dyskoidalne płytkowe, → struktury dyskoidalne skorupkowe, → struktury foremnowielościenne (poliedryczne) bryłowe, → struktury foremnowielościenne (poliedryczne) ostrokrawędziste (angularne), → struktury foremnowielościenne (poliedryczne) zaokrąglone (subangularne), → struktury włókniste gąbczaste, → struktury włókniste właściwe, → struktury wrzecionowate pryzmatyczne, → struktury wrzecionowate słupowe. Ze względu na stabilność rozróżnia się struktury gleby trwałe i nietrwałe. Najkorzystniejsze warunki do rozwoju roślin zapewnia trwała → struktura gruzełkowa. W warunkach leśnych struktura gleby jest wytwarzana w sposób naturalny w wyniku wieloletnich procesów życiowych korzeni drzew głęboko penetrujących glebę i oddziaływujących na nią fizycznie, chemicznie i biologicznie, a po ich obumarciu powstająca z nich materia organiczna spełnia wielorakie funkcje, w tym - strukturotwórcze.
Zobacz więcej...
(Ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [łac. structura = budowa, układ, gr. oíkos = dom, gospodarstwo + systema = metoda, układ], warstwowe rozmieszczenie organizmów w obrębie ekosystemu, wynikające z odmiennych warunków środowiskowych. W ekosystemach lądowych najsilniej zaznacza się warstwowość zespołów roślinnych, która jest efektem występowania w nim składników reprezentujących różne formy wzrostu. Poszczególne warstwy roślinności stwarzają określone warunki do rozwoju innych grup organizmów. W ekosystemach wodnych głównym czynnikiem decydującym o rozmieszczeniu pionowym jest dostęp światła. W górnych, prześwietlonych warstwach występują organizmy fotosyntetyzujące, w warstwach głębszych, ciemnych – heterotrofy korzystające z wytworzonej przez nich materii. Wszystkie warstwy ekosystemu łączy przepływ energii i obieg materii.
Zobacz więcej...
(Ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), rozmieszczenie osobników populacji [łac. structura = budowa, układ], przestrzenny układ osobników tworzących daną populację. Określa ona sposób korzystania z przestrzeni życiowej przez populację. Wiąże się z nią sposób eksploatacji i przekształcenia środowiska, a także powiązania populacji z innymi gatunkami zasiedlającymi daną przestrzeń. Rozmieszczenie osobników może być losowe, równomierne lub skupiskowe. Rozmieszczenie losowe ma miejsce wtedy, gdy osobniki rozlokowane są w przestrzeni przypadkowo. Jest to rzadki w przyrodzie typ rozmieszczenia. Rozmieszczenie równomierne to taki układ przestrzenny osobników, w którym odległości między nimi są mniej więcej jednakowe. Najczęściej dotyczy populacji roślin uprawianych przez człowieka. Występuje też w populacjach naturalnych, m.in. wtedy, gdy osobniki cechuje silna konkurencja, allelopatia lub wykazują one terytorializm. Dominującym sposobem ułożenia osobników w przestrzeni jest rozmieszczenie skupiskowe. Charakteryzuje się ono koncentracją osobników w określonych częściach przestrzeni. Uzwierząt ten typ rozmieszczenia wynika z życia w parach i rodzinach, a także w większych społecznościach. Rośliny rozmieszczone są skupiskowo w wyniku rozmnażania wegetatywnego lub niedoskonałego rozprzestrzeniania się nasion i zarodników. Poza wymienionymi głównymi typami rozmieszenia istnieją też formy pośrednie rozmieszczenia: np. równomiernie skupiskowe, losowo-skupiskowe, grupowo-skupiskowe.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 »
Wszystkich stron: 93