felem

(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), (fellem) wtórna tkanka okrywająca, występująca na powierzchni starszych łodyg i korzeni roślin wieloletnich, wytwarzana przez miazgę korkotwórczą, zastępująca skórkę. Chroni łodygę przed utratą wody, niekorzystnym wpływem niskich i wysokich temperatur oraz uszkodzeniami mechanicznymi. Składa się z komórek, ściśle do siebie przylegających o ścianach zawierających suberynę, substancję nieprzepuszczalną dla wody. Komórki te po początkowym niewielkim rozroście promieniowym ulegają różnicowaniu, a następnie obumierają. U niektórych gatunków, np. u buka, warstwa korkowa przez długi czas pozostaje zwarta, cienka i gładka, jednak u większości drzew jest rozrywana i złuszcza się w miarę wzrostu łodygi na grubość. Razem z felogenem (fellogenem) i felodermą (fellodermą) tworzy perydermę. Felem zwany jest także korkiem

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Hejnowicz Z. 1973. Anatomia rozwojowa drzew. PWN, Warszawa.