irygacja

(Gleboznawstwo leśne), irygacja lub nawadnianie to czynność polegająca na dostarczaniu wody do gleby w celu poprawy warunków wegetacji roślin uprawnych i zwiększenia plonów. Jest ona znana od starożytności. Z wodą wprowadza się czasem składniki pokarmowe roślin. Nawadnianie może mieć także skutki ujemne, jeżeli wykonuje się je zbyt często lub zbyt intensywnie to następuje pogorszenie struktury gleby. Ujemną konsekwencją nawadniania jest zmniejszenie zasobów wody w zbiornikach, wymywanie składników pokarmowych z gleby i zagrożenie chorobami przenoszonymi razem z wodą lub ściekami i skażenie gleb wodami niedostatecznie czystymi. Są stosowane następujące rodzaje nawadniania:
(1) bruzdowe (polegające na wprowadzaniu wody do specjalnie wykonanych bruzd, z których przesiąka ona do gleby),
(2) podsiąkowe (polega na spiętrzaniu wody w rowach odwadniających, wskutek czego woda przesiąka do gleby),
(3) przesiąkowe (wgłębne - doprowadzanie wody do głębszych warstw gleby za pomocą specjalnych rurociągów porowatych lub zaopatrzonych w otwory),
(4) stokowe (poprzez wodą spływającą cienką warstwą po powierzchni o określonym spadku),
(5) zalewowe (zalewanie łąki wodą),
(6) deszczowanie (sztucznym deszczem wytwarzanym przez deszczownię),
(7) kroplowe (polega na doprowadzeniu wody do roślin przewodami polietylenowymi zaopatrzonymi w dozatory kroplowe).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Kajak Z. 2001. Hydrobiologia-Limnologia. Ekosystemy wód śródlądowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, ISBN 83-01-01537-3.
Bajkiewicz-Grabowska E., Mikulski Z. 2011. Hydrologia ogólna. PWN Warszawa

Publikacje powiązane tematycznie

Kajak Z. 2001. Hydrobiologia-Limnologia. Ekosystemy wód śródlądowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, ISBN 83-01-01537-3.
Bajkiewicz-Grabowska E., Mikulski Z. 2011. Hydrologia ogólna. PWN Warszawa