klinalna zmienność drzew leśnych

(Ekologia lasu, ekologia drzew leśnych), ekoklina może być definiowana jako ciągła zmienność dowolnej cechy (owłosienia pędu, przyrostu, daty zawiązywania pąków itp.) u osobników danego gatunku, obserwowana wzdłuż gradientu środowiskowego (rosnącej szerokości geograficznej, wysokości n.p.m., obniżającego się poziomu wód gruntowych, pH gleby itp.). Ekoklina może być fenokliną lub genokliną. Fenoklina może być wynikiem działania gradientu środowiskowego na osobniki o tym samym genotypie (np. rozmnożone wegetatywnie wierzby), ale najczęściej jest efektem współdziałania genokliny (ciągłej zmienności genotypowej) i gradientu środowiskowego. Istnienie genokliny możemy wykazać eliminując wpływ gradientu środowiskowego - w doświadczeniu, w którym nasiona zebrane wzdłuż gradientu środowiskowego wysiewamy w tych samych warunkach środowiskowych (szkółka, szklarnia, fitotron). Zmienność cech wyhodowanego w ten sposób potomstwa różnych populacji tego samego gatunku, korespondująca z ich gradientem środowiskowym, jest dowodem genetycznej adaptacji ekologicznej o charakterze klinalnym (patrz ryc. 1)

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Jerzy Modrzyński (z wykorzystaniem różnych źródeł)

Publikacje powiązane tematycznie

Boratyński A. (red.) (1998): Biologia świerka pospolitego. Bogucki wydawnictwo Naukowe, Poznań;
Bugała W. (red.) (2006): Dęby. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań-Kórnik;
Modrzyński J. (1989): Środowiskowe przystosowanie i pochodzenie świerka pospolitego (Picea abies (L.) Karst.) w Karkonoskim Parku Narodowym. Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu.
Rozprawy Naukowe, z. 192. Wydawnictwo Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego, Poznań.;
Weisz P. B. (1977): Biologia ogólna. PWN, Warszawa;
Winter P. C., Hickey G. I., Fletcher H. L. (2005): Genetyka. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.