kulik wielki

(zoologia leśna, ptaki), (łac. Numenius arquata, ang. Curlew) ptak z rodziny Scolopacidae (bekasowate), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 48-57 cm (w tym dziób 9-15 cm), rozpiętość skrzydeł 89-106 cm, masa ciała 500-1350 g. Największy gatunek siewkowca występujący w naszym kraju, o dość masywnej sylwetce z długą szyją i bardzo długim zakrzywionym dziobem. Upierzenie płowe, brunatno plamkowane z wierzchu i kreskowane od spodu, tylko brzuch biały. Biała plama na kuprze sięga klinem na plecy. Ogon brunatno prążkowany. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, samica ma często zauważalnie dłuższy dziób. W Polsce gniazduje tylko lokalnie. Zamieszkuje rozległe, wilgotne łąki i turzycowiska. Gniazdo zakłada na ziemi. W maju składa 4 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 27-29 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i VII-X, zimuje w zachodniej Europie i basenie Morza Śródziemnego. Pożywienie: owady, mięczaki, małe żaby, nasiona, owoce. Liczebność w Polsce szacowana na 650-700 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą i dodatkowym zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław