margiel

(Gleboznawstwo leśne), skała osadowa węglanowo-ilasta złożona głównie z kalcytu (30-60% CaCO₃), minerałów ilastych, a w mniejszych ilościach z pelitu kwarcowego i innych allogenicznych oraz autogenicznych minerałów skał osadowych. Jest skałą przejściową pomiędzy iłami i wapieniami. Margle powstają w środowisku morskim i jeziornym. Barwę mają jasnoszarą, białawą, a także brunatną i zielonkawa. Skała ta burzy z kwasem solnym. Margle należą do skał pospolicie występujących na Dolnym Śląsku, Opolszczyźnie, Wyżynie Śląskiej, Jurze Krakowsko-Częstochowskej. Z margli miedzionośnych otrzymuje się miedź (Legnicko-Głogowski Okręg Miedziowy). Łatwo wietrzeją i dają zwietrzelinę głęboką z mała zawartością części szkieletowych. Posiadają duże znaczenie glebotwórcze, powstają z nich rędziny. Wiele rędzin, w tym wytworzone z margli prezentuje → Atlas gleb leśnych Polski.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.

Publikacje powiązane tematycznie

Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.