(uboczne użytkowanie lasu), Suillus luteus (L.) S.F.Gray - bardzo pospolity i znany grzyb, występujący w borach sosnowych, najobficiej – wręcz masowo - w uprawach i w młodnikach. Owocniki pojawiają się od czerwca (niekiedy wcześniej) do listopada. Kapelusz, w młodości półkulisty, z wiekiem rozpostarty, o średnicy 4 - 15 cm, ma charakterystyczną czekoladowobrązową barwę, z wiekiem jaśniejszą. Skórka (dająca się łatwo zdjąć) jest lepka i śluzowata. Żółtawe rurki łatwo oddzielają się od miąższu, są przyrośnięte do trzonu lub zbiegające. Pory są drobne, regularne, prawie okrągłe. Trzon jest pełny, cylindryczny, wysokości 3 - 10 cm. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest obecność błoniastej osłony częściowej, która u starszych owocników pozostaje w postaci białawego, z czasem ciemniejącego pierścienia. Powyżej pierścienia trzon jest wyraźnie nakrapiany. Miąższ jest prawie biały, miękki, u starszych egzemplarzy wodnisty, o łagodnym smaku i słabym zapachu. Maślak zwyczajny jest grzybem jadalnym, chętnie zbieranym, choć kłopotliwym w przyrządzaniu (przed przyrządzaniem należy zdejmować skórkę z kapelusza). Nie wszystkim odpowiada jego zapach i konsystencja. Nadaje się na zupy, sosy, młode egzemplarze do marynowania, natomiast do suszenia – z powodu wodnistej konsystencji - mniej.
Grzywacz A., Staniszewski P., 2003. Wiem, co zbieram w lesie. Oficyna Wydawnicza MULTICO. Warszawa.
Gumińska.B., Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL.
Dermek A., 1988. Grzyby znane i mniej znane. PWRiL, Warszawa.
Fluck M. Jaki to grzyb? Delta Warszawa 1995.
Grzywacz A., 1990. Grzyby leśne. PWRiL, Warszawa.
Læssøe T., Del Conte A.1997. Grzyby. Wielka Księga. Warszawa, Wydawnictwo Wiedza i Życie.
Staniszewski P. 2011: Użytkowanie grzybów leśnych – możliwości i zagrożenia. Biblioteczka Leśniczego. Zeszyt 321. Wyd. Świat, Warszawa.