Mezoregion przyrodniczo-leśny Wzniesień Mławskich

(siedliskoznawstwo leśne), Mezoregion (IV.1) w granicach mazowiecko-podlaskiej krainy przyrodniczo-leśnej o powierzchni ogólnej 2765 km², z czego lasy i ekosystemy seminaturalne zajmują 26%. Dominują krajobrazy naturalne peryglacjalne równinne i faliste, rzadziej pagórkowate i - mniej liczne - fluwioglacjalne równinne i faliste. Nieduże są powierzchnie zajęte przez krajobrazy zalewowych den dolin – akumulacyjne. Mezoregion stanowi wysoczyznę morenową położoną na obszarze, który był w zasięgu zlodowacenia warty. Powierzchnię urozmaicają wały morenowe i kemowe dochodzące do 235 m n.p.m. Przeważają plejstoceńskie utwory geologiczne: gliny zwałowe, piaski i żwiry lodowcowe zlodowacenia środkowopolskiego. Miejscami występują żwiry, piaski, głazy i gliny moren czołowych oraz, nieco rzadziej, piaski i mułki kemów. Dość duże są powierzchnie zajęte przez piaski i żwiry sandrowe. Największy obszar holoceńskich piasków, żwirów, mad rzecznych, torfów i namułów, wypełniających doliny rzeczne, znajduje się nad rzeką Mławką, między Mławą a Żurominem – są to tereny bezleśne. Krajobrazy roślinne mają układ mozaikowy. Wyróżniają się większe powierzchnie krajobrazu dąbrów świetlistych i grądów – w środkowej i południowo-zachodniej części terenu, borów mieszanych i grądów w odmianie subborealnej – w środkowej i północnej części, oraz śródlądowych borów sosnowych i borów mieszanych w odmianie północnomazowiecko-kurpiowskiej – na wschodzie. Ponadto w północno-zachodniej części mezoregionu małe powierzchnie zajmuje krajobraz borów mieszanych i grądów w odmianie wielkopolsko-kujawskiej i podwariancie z dużym udziałem łęgów jesionowo-olszowych i olsów. Wzdłuż rzeki Orzyc spotykany jest krajobraz olsowy, a nad Wkrą – krajobraz łęgów jesionowo olszowych.
Lesistość mezoregionu jest średnia i wynosi 25%. Lasy występują w kompleksach o niewielkiej powierzchni; największe z nich są w rejonie Chorzel. Zajmują około 680 km², z czego 68% jest w zarządzie RDLP w Olsztynie (nadleśnictwa: Lidzbark – bez cz. zach., Nidzica – cz. płd., Przasnysz – bez cz. płd., i Dwukoły – bez cz. płd.). W Lasach Państwowych dominują siedliska BMśw 44 % i LMśw 34%. Gatunkiem panującym w drzewostanach jest sosna, która zajmuje 85%, Średni wiek drzewostanów wynosi 58 lat, a miąższość na 1/ha 237 m³. Lasy ochronne zajmują 4% pow

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Zielony R., Kliczkowska A., 2012: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, CILP, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Trampler T., Kliczkowska A., Dmyterko E., Sierpińska M.. 1990. Regionalizacja przyrodniczo-leśna na podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa.
Kondracki J. 2001. Geografia regionalna Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.
Marks L., Ber A., Gogołek W., Piotrowska K. [red. ]. 2006. Mapa Geologiczna Polski 1:500 000. Warszawa : Min. Środ., PIG.