(Gleboznawstwo leśne), utworzony przez morze i wiatr wąski pasek lądu, stanowiący przedłużenie lądu stałego lub jego półwyspu, tworzące piaszczystą barierę oddzielającą zalew lub zatokę od morza. Tworzą ją jeden półwysep lub wyspy ułożone w linii. Przykładem mierzei jest Mierzeja Helska (Półwysep Helski) czyli piaszczysty wał w kształcie kosy, będący ciągiem zalesionych wydm utworzonych przez wiatr i prąd morski płynący na wschód wzdłuż polskiego brzegu Bałtyku. Piaski budujące mierzeje są bardzo ubogimi i powstają z nich → dystroficzne gleby. Są to bardzo młode geologicznie utwory.
Mojski E. J. 2005. Ziemie polskie w czwartorzędzie. PIG Warszawa.
Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.
Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.
Allen P. A. 2000. Procesy kształtujące powierzchnię Ziemi. PWN Warszawa.