(botanika leśna, fitosocjologia), forma degeneracji fitocenozy leśnej polegająca na ułatwianiu wnikania neofitów do składu gatunkowego zespołów lub sztucznym wprowadzaniu gatunków geograficznie obcych, np. sosny wejmutki, dębu czerwonego, robinii akacjowej.
Olaczek R. 1974. Kierunki degeneracji fitocenoz leśnych i metody ich badania. Phytocoenosis 3.3/4: 179-190.