(ergonomia w leśnictwie), w skali mikroekonomicznej (przedsiębiorstwa) powinna być jedyną przesłanką określenia, jak długo można pracować
bez przerwy, ustalenia długości i rozkładu przerw, porównania różnych sposobów pracy z punktu widzenia jej "kosztów energetycznych", wreszcie ustalenia stawek płac. W skali makroekonomicznej (gospodarce narodowej) umożliwia m.in. ustalenia potrzebnej ilości żywności dla poszczególnych grup pracowników. W związku z faktem, że
organizm nie magazynuje pobranego do spalania tlenu podczas procesu pracy, można zmierzyć bezpośrednio ilość wydatku energetycznego poprzez miarę ilości tlenu zużytą na wytwarzanie energii. Wiedząc, ile
pracownik wydycha C02 podczas pracy, oraz znając tzw. współczynnik oddechowy, określający stosunek ilości wydalonego C02 do ilości pobranego tlenu, można obliczyć jakie było zapotrzebowanie tlenowe podczas pracy, a w dalszej kolejności określić ilość energii zużytej podczas pracy.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Sowa J. M. 1995. Ergonomia i ochrona pracy w leśnictwie. Materiały do wykładów, KULiD, AR Kraków.