Rankery bielicowe

(Gleboznawstwo leśne), gleby podtypu rankery bielicowe muszą spełniać kryteria typu → rankery, a ich cechą charakterystyczną jest wytworzenie w stropowej części profilu poziomów → albic i → spodic. Często są to poziomy słabo wykształcone łączące ich cechy z cechami innych poziomów → (proto)albic i (proto)spodic. Morfologia rankerów bielicowych jest reprezentowana przez poziomy: O–AEes–BhfeCR–R. Są to już gleby morfologicznie bardzo bliskie gleb bielicowych, występują w wyższych położeniach górskich Sudetów i Karpat, zwykle pod kosodrzewiną, na granicy górnego zasięgu lasu i w reglu górnym. Rankery bielicowe można spotkać również w niższych położeniach górskich Sudetów. Znaczenie lasotwórcze i związki z naturalną roślinnością leśną przedstawiono w charakterystyce typu → rankery.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.

Publikacje powiązane tematycznie

Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.
Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata 2006. Aktualizacja 2007 World Reference Base for Soil Resources First Update 2006. First Update 2007. Charzyński P., Bednarek R., Kabała C. (tłum. i red.) 2009, ISBN: 978-83-231-2425-2. Published by the arrangement with the FAO and UN by Nicolaus Copernicus University.
Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.