samoregulacja na poziomie biocenozy

(Ekologia lasu, samoregulacja w ekosystemach leśnych), procesy samoregulacyjne na poziomie biocenozy przebiegają w różnych aspektach. Zależności troficzne regulują liczebność i biomasę roślinożerców, grabieżców, drapieżców czy destruentów w biocenozie - może ich być tylko tyle, na ile pozwala ich baza pokarmowa, której fundamentem jest biomasa producentów. Regulująco na strukturę i funkcjonowanie biocenozy wpływają również wszystkie interakcje (konkurencja, komensalizm, kooperacja, mutualizm) między tworzącymi ją gatunkami – dzięki nim kontrolują one nawzajem swoją liczebność i zagęszczenie. Ważnymi objawami samoregulacji biocenoz są wszystkie zachodzące w nich procesy dynamiczne, takie jak regeneracja, sukcesja czy fluktuacja. Generalnie polegają one na wymianie i doborze gatunków, odpowiadających aktualnemu rozwojowi biocenozy (patrz ryc.). Wszystkie te procesy przyczyniają się do zachowania jej dynamicznej równowagi i trwania, pomimo zmieniających się wewnętrznych i zewnętrznych uwarunkowań środowiskowych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Jerzy Modrzyński (z wykorzystaniem różnych źródeł)

Publikacje powiązane tematycznie

Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.;
Weisz P. B. (1977): Biologia ogólna. PWN, Warszawa.