(Ekologia lasu, samoregulacja w ekosystemach leśnych), w przypadku zwierząt receptorami są zmysły, przesyłające informacje o bodźcach np. do centralnego ośrodka nerwowego, który po ich przeanalizowaniu wydaje polecenia działania np. do mięśni, dzięki czemu zwierzę, zauważywszy jakieś niebezpieczeństwo może podjąć ucieczkę lub podjąć walkę. Mięśnie korzystają z zapasów energii w organizmie (ATP), jednak po ustaniu wysiłku zapasy te są uzupełniane w komórkach, dzięki uruchamianiu odpowiednich reakcji biochemicznych przez operony. W przypadku roślin ośrodkami zawiadującymi reakcjami na bodźce (modulatorami) są zazwyczaj merystemy wierzchołkowe korzeni i pędów (stożki wzrostu). Pod wpływem bodźców (wewnętrznych i zewnętrznych) operony komórek merystemowych uruchamiają produkcję hormonów (auksyny, gibereliny), które regulują procesy życiowe w roślinach. Hormony (transportowane wraz z wodą i sokami) zapewniają kontakt między tkankami i organami roślin, np. między korzeniami i aparatem asymilacyjnym. Tak system korzeniowy drzew informuje koronę o zwiększonym zapotrzebowaniu na cukry, a korona informuje system korzeniowy o zwiększonym zapotrzebowaniu na wodę i sole mineralne.
Jerzy Modrzyński (z wykorzystaniem różnych źródeł)
Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.;
Weisz P. B. (1977): Biologia ogólna. PWN, Warszawa.