Szmidt Alfred

(historia i tradycja leśna), Alfred Szmidt urodził się 8 VII 1920 r. w Połtawie. Tytuł zawodowy magistra inżyniera leśnictwa otrzymał w 1950 r. po zdaniu z wyróżnieniem egzaminu dyplomowego na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Pracę dydaktyczno-naukową rozpoczął w 1948 r. jako zastępca asystenta na Wydziale Rolniczo-Leśnym UP, przechodząc kolejne szczeble awansu: asystenta, starszego asystenta, adiunkta, docenta, profesora nadzwyczajnego oraz profesora zwyczajnego (od 1976). W 1956 r. uzyskał stopień doktora, a w 1961 r. przeprowadził habilitację na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Dorobek naukowy profesora Szmidta obejmuje kilka głównych kierunków, nierzadko pionierskich w kraju, o podstawowym znaczeniu poznawczym i praktycznym. Za jeden z najciekawszych, szczególnie z punktu widzenia ochrony środowiska, należy uznać badania nad biologiczną metodę zwalczania szkodników leśnych. Kolejnym kierunkiem były prace nad wykorzystaniem do tego celu tzw. biopreparatów. Poświęcając znaczną część uwagi metodzie biologicznej w ochronie roślin, prof. dr hab. A. Szmidt doceniał jednak ciągle jeszcze wówczas niezastąpioną metodę chemiczną. Inne interesujące prace dotyczyły prognozowania występowania szkodliwych owadów leśnych oraz zwalczania szkodników nasion. Profesor Szmidt utrzymywał ścisłe kontakty naukowe nie tylko z krajowymi, lecz także licznymi badawczymi ośrodkami zagranicznymi: brał udział w kilkudziesięciu sympozjach i zjazdach, zwiedził wiele placówek naukowo-badawczych w Europie, Kanadzie i USA. Na podkreślenie zasługuje jego udział w radach naukowych wielu instytucji. Przez dwie kadencje w latach siedemdziesiątych był członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej przy prezesie Rady Ministrów. Należy wspomnieć również o jego dużych osiągnięciach w zastosowaniu wyników badań bezpośrednio w praktycznej ochronie lasu. Działalność dydaktyczno-wychowawcza Profesora obejmowała okres ponad 40 lat. Kierował ponad 120 pracami magisterskimi, był promotorem pięciu zakończonych przewodów doktorskich. Został doceniony w plebiscycie na najlepszego wykładowcę roku. Na Wydziale Leśnym otrzymał ten tytuł trzykrotnie. Był autorem lub współautorem wielu opracowań dydaktycznych: podręczników, skryptów czy monografii. Był prodziekanem (1964/65-1965/66) i dziekanem (1966/67-1969/70) Wydziału Leśnego, dyrektorem Instytutu Ochrony Lasu, a także, do przejścia na emeryturę, kierownikiem Katedry Entomologii Leśnej. Za działalność naukową, dydaktyczno-wychowawczą oraz organizacyjną otrzymał wiele nagród rektora, ministra, nagrodę zespołową miasta Poznania i województwa poznańskiego oraz nagrodę Komitetu Nauki i Techniki. Z ważniejszych odznaczeń należy wymienić: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawa¬lerski Orderu Odrodzenia Polski oraz tytuł Zasłużonego Nauczyciela PRL. Zmarł 31 I 2000 r. w wieku 79 lat.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Robert Luterek - Alfred Szmidt (1920-2000). W: Dzieje akademickich studiów leśnych w Poznaniu 1919-2009. Wyd. Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, 2009.