tajga

(Gleboznawstwo leśne), strefa lasów iglastych na półkuli północnej, leżąca między strefą tundry na północy, a strefą lasów liściastych i lasostepów na południu. Rozpoczyna się pojawianiem najpierw pojedynczych, później grup drzew w obrębie tundry by wreszcie stać się zwartym lasem iglastym. Tajga zajmuje większość obszaru Syberii oraz znaczne obszary Niżu Wschodnioeuropejskiego i Półwyspu Fennoskandzkiego tworząc pas szerokości do 1000km. Tajga w zależności od położenia różni się składem gatunkowym, w części europejskiej dominuje świerk zwyczajny, sosna zwyczajna i brzoza brodawkowa, dalej na wschód rośnie udział jodły syberyjskiej, świerka syberyjskiego, limby syberyjskiej, a następnie modrzewia. Zróżnicowanie warunków życia drzew w zasięgu pasa tajgi pozwoliło na jej podział na tajgę północną, środkową i południową. Gleby tajgi północnej są zdefiniowane hasłem → Gleby Europy, wykaz jednostek szczegółowych tajgi północnej. Gleby tajgi południowej są zdefiniowane hasłem → Gleby Europy, wykaz jednostek szczegółowych tajgi południowej.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.

Publikacje powiązane tematycznie

Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.
Mała encyklopedia leśna, PTL, PWN Warszawa 1980,
Łapiński W. 2003. Wędrówka przyrodnicza w poprzek świata. Wydawnictwo Włodzimierz Łapiński. Bryzgiel.