wypalanie ubytków wgłębnych

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), wypalanie dużych ubytków wgłębnych o charakterze ubytków kominowych jest korzystne z uwagi na ograniczenie rozwoju grzybów rozkładających drewno. Wobec utrudnionego w ubytku dostępu powietrza na powierzchni rozłożonego zazwyczaj drewna wytwarza się warstwa węgla drzewnego. Jego właściwości antyseptyczne oraz niska wilgotność (8–15%) ograniczają rozwój grzybów, których optimum rozwojowe wymaga drewna o wilgotności powyżej 22–24%. W praktyce drewno o wilgotności mniejszej niż 20% jest zabezpieczone przed pospolitymi grzybami powodującymi jego rozkład. Podstawowy problem, jaki się pojawia, to niekontrolowane rozszerzanie się pożaru, niszczenie mikroflory i mikrofauny oraz redukowanie naturalnych barier ochronnych drzewa w sąsiedztwie ubytku.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.

Publikacje powiązane tematycznie

Bartosiewicz A., Siewniak M. 1976. Pielęgnowanie drzew ozdobnych. PWRiL, Warszawa.
Chachulski Z. 2000. Chirurgia i pielęgnacja drzew. Legraf, Warszawa.