(historia i tradycja leśna), Bolesław Zabielski urodził się 27 XII 1910 r. we wsi Zebry-Chudek w powiecie Maków Mazowiecki. Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1929 r. w państwowym gimnazjum w Ostrołęce. W tym samym roku podjął studia leśne na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, które ukończył z wyróżnieniem w czerwcu 1934 r. Pracę zawodową rozpoczął 1 VII 1934 r. w Katedrze Dendrometrii i Statyki Leśnej UP, w której jako asystent wolontariusz pracował do 30 VI 1935 r. Od 1 VII tego roku do wybuchu wojny zatrudniony był na stanowisku taksatora w Oddziale Urządzania Lasu Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży. W czasie okupacji odbył trzyletni staż administracyjny w Nadleśnictwie Państwowym Pierzchnice na Kielecczyźnie, pracując kolejno jako sekretarz i tłumacz, adiunkt oraz - już po wyzwoleniu - nadleśniczy. Od 1 VII 1945 r. wrócił znów do urządzania lasu i objął kierownictwo Oddziału Urządzania Lasu w Dyrekcji LP w Poznaniu, gdzie pracował do 31 VIII 1950 r. Powrót do Poznania pozwolił mu wznowić pracę naukową, której wynikiem było uzyskanie na Wydziale Rolniczo-Leśnym UP w 1946 r. stopnia doktora nauk leśnych. Stopień doktora habilitowanego z zakresu urządzania lasu otrzymał na Wydziale Leśnym UP w 1951 r. Tytuł profesora nadzwyczajnego nadano mu w 1959 r., a profesora zwyczajnego w 1967 r.
Przez dwa lata łączył pracę w poznańskiej Dyrekcji Lasów Państwowych i na Wydziale Leśnym UP, gdzie 1 IX 1948 r. został zatrudniony jako kontraktowy zastępca profesora i kierownik Katedry Dendrometrii. Całkowicie poświęcił się pracy naukowo-dydaktycznej od 1 IX 1950 r. Przeszedł na pełny etat i objął kierownictwo nowo powołanej Katedry Urządzania Lasu, którą od podstaw zorganizował. Z braku samodzielnego pracownika naukowego w Katedrze Dendrometrii był nadal jej kuratorem i prowadził również wykłady z tego przedmiotu.
W pierwszym okresie w działalności naukowej profesora Zabielskiego zarysowały się dwa kierunki zainteresowań: dendrometryczny z zagadnieniami nauki o przyroście oraz urządzeniowy z problematyką zagospodarowania lasu. Po zorganizowaniu Katedry Urządzania Lasu zaczęła wyraźnie dominować problematyka urządzeniowa, a ukształtowany przez niego jej profil badawczy dotyczył: metod organizacji produkcji leśnej, technicznych podstaw urządzania lasu, planowania przebudowy kompleksów leśnych i drzewostanów oraz perspektyw zagospodarowania lasów na tle rejonizacji przyrodniczo-leśnej w Polsce.
Dorobek profesora Zabielskiego obejmuje 316 różnych opracowań, z których 103 to prace publikowane w krajowych i zagranicznych wydawnictwach leśnych. Na podkreślenie w działalności naukowej zasługuje jego bardzo aktywny, wielokrotny udział w krajowych i międzynarodowych konferencjach oraz sympozjach naukowych, a także bogata wymiana doświadczeń i publikacji z placówkami naukowymi z różnych krajów Europy, które często wizytował. Był też aktywnym członkiem wielu towarzystw i komisji oraz rad naukowych. Szczególny był jego udział w pracach Polskiego Towarzystwa Leśnego, które za działalność nadało mu tytuł członka honorowego. Niemałe są zasługi Profesora w rozwoju Wydziału Leśnego Akademii Rolniczej w Poznaniu zarówno jako dziekana w latach 1951/52, 1970/72, jak i wieloletniego kuratora lasów doświadczalnych oraz przewodniczącego ich Rady Naukowo-Dydaktycznej, wreszcie przez ponad 20 lat redaktora wydziałowego Komitetu Redakcyjnego „Roczników Akademii Rolniczej w Poznaniu".
Szczególne miejsce w działalności Profesora zajmuje kształcenie kadry zawodowej i naukowej. Pod jego kierunkiem ponad 150 studentów wykonało prace magisterskie. Wypromował 12 doktorów i patronował siedmiu zakończonym habilitacjom. Ośmiu z jego uczniów uzyskało tytuły profesora. Był też recenzentem wielu rozpraw doktorskich i habilitacyjnych, a także ogólnego dorobku naukowego osób kandydujących do tytułu naukowego profesora. Zmarł 30 IV 1989 r. w Suchym Lesie pod Poznaniem w wieku 79 lat.
Konrad Magnuski - Bolesław Zabielski (1910-1989). W: Dzieje akademickich studiów leśnych w Poznaniu 1919-2009. Wyd. Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, 2009.