(inżynieria leśna, hydrologia), zapory o pionowych szczelinach (jednej lub wielu), sięgających od korony zapory zwykle do pierwotnego dna potoku. Zadaniem tych zapór jest regulacja szybkości transportu rumowiska. Szczeliny mają taką szerokość, aby przy normalnym stanie woda przepływała przez nie bez przeszkód, a ulegała spiętrzeniu w czasie fali powodziowej. Na skutek spiętrzenia i efektu cofki, znaczna część rumowiska zostaje zatrzymana. Po opadnięciu fali woda przepływa przez zaporę, unosząc stopniowo ze sobą nagromadzone uprzednio rumowisko.
Podręcznik wdrażania projektu – Wytyczne do realizacji małej retencji w górach. Warszawa 2010. CKPŚ
Jędryka E., 2006: Proekologiczne budowle wodne. Rozwiązania konstrukcyjne, dostosowanie do parametrów hydraulicznych cieków i uwarunkowań przyrodniczo – krajobrazowych. Poradnik. Falenty, wyd. IMUZ
Mokwa M., Wiśniewolski W., 2008: Ochrona ichtiofauny w rzekach z zabudową hydrotechniczną. Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław
Przyjazne naturze kształtowanie rzek i potoków. Praca zbiorowa 2006. Polska Zielona Sieć
Paluch J., Palczyński M., Paruch A., Pulikowski K., 2005: Zwiększanie retencji i poprawa jakości wód za pomocą opóźniaczy odpływu. Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu
Żelazo J., Popek Z., 2002: Podstawy renaturyzacji rzek. Warszawa, wyd. SGGW