żyzność gleby

(Gleboznawstwo leśne), żyzność gleby jest definiowana jako naturalna jej zdolność do zaspokajania potrzeb roślin. Stanowi ona zespół fizycznych, chemicznych i biologicznych właściwości gleby, zapewniających roślinom warunki życia. Dotychczas nie wypracowano systemowego, a zarazem łatwego w stosowaniu na terenie całego kraju sposobu oceny żyzności gleby. Żyzność w glebach uprawianych rolniczo jest często utożsamiana z produkcyjnością i urodzajnością (ilość biomasy, plonu), które w lasach mają odmienne interpretacje i zastosowania. Problem jest ważny dla leśnictwa, gdyż w kartografii siedlisk leśnych gleby odgrywają pierwszoplanową rolę i poprawna ich ocena, a zwłaszcza waloryzacja pomiędzy stanowiskami, ranking dla wielu pedonów, prowadzi do wiarygodnych diagnoz siedliska. Gleboznawstwo leśne wypracowała własny model oceny gleb w lasach, znany jako → trofizm gleby, poparty jednostką w klasyfikacji gleb zwany jako → troficzna odmiana podtypu gleby wraz z metodą ich oceny ujętej w → SIG, Siedliskowy Indeks Glebowy. Bardzo żyzna gleba leśna to → eutroficzna gleba leśna, przeciętnie żyzna gleba leśna to → mezotroficzna gleba leśna, mało żyzna gleba leśna to → oligotroficzna gleba leśna i skrajnie mało żyzna gleba leśna to → dystroficzna gleba leśna.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Stanisław Brożek

Publikacje powiązane tematycznie

Lityński T., Jurkowska H. 1982. Żyzność gleby i odżywianie się roślin. PWN Warszawa.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.