(Ochrona przyrody), (ang. geodiversity) definiuje się jako naturalne zróżnicowanie powierzchni Ziemi, obejmujące formy i systemy geologiczne, geomorfologiczne, glebowe i wód powierzchniowych, powstałe w wyniku procesów naturalnych (endo i egzogenicznych), miejscami o różnym wpływie antropogenicznym.
(Ochrona przyrody), (ang. geosites) nazywane również geotopami (niem. geotope) to szczególnie wartościowe stanowiska geologiczne mające znaczenie dla zrozumienia historii Ziemi Są to fragmenty geosfery o zróżnicowanej wielkości od pojedynczych obiektów lub grup obiektów po obszary geologiczne lub geomorfologiczne (np. wał morenowy), reprezentatywne dla danego regionu. Mogą to być głazy narzutowe lub ich skupiska, odsłonięcia geologiczne, skupiska kopalnej fauny i flory, wychodnie skalne, ciekawe formy krajobrazu, a nawet budynki z kamienia.
(Ochrona przyrody), zobacz: geostanowisko
(Ochrona przyrody), typ turystyki poznawczej bazującej na poznawaniu obiektów i procesów geologicznych oraz doznawaniu w kontakcie z nimi wrażeń estetycznych. Wykorzystuje rezultaty badań geologii podstawowej do celów praktycznych i posiada związek z ochroną przyrody, zwłaszcza nieożywionej. Słomka i in. 2006. Intensywny rozwój tej formy wypoczynku w ostatnich latach oraz wzrost zainteresowania turystów nowymi kierunkami aktywności, sprawia, że istnieje potrzeba tworzenia nowych produktów i atrakcji turystycznych opartych na formacjach geologicznych. W Lasach Państwowych geoturystyka rozwijana jest na bazie ścieżek geologicznych, geoparków oraz form ochrony przyrody chroniących obiekty przyrody nieożywionej (pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, parki krajobrazowe i rezerwaty).
(Ochrona przyrody), gazy cieplarniane (szklarniowe) – są to składniki atmosfery ziemskiej, które dzięki swoim własnościom fizykochemicznym mają zdolność zatrzymywania energii słonecznej w obrębie atmosfery ziemskiej, prowadząc do zwiększenia efektu cieplarnianego. Podstawowe gazy cieplarniane to: dwutlenek węgla – CO2, metan – CH4, podtlenek azotu – N2O, sześciofluorek siarki – SF6, grupy gazów HFC (fluorowęglowodory) i grupy gazów PFC (perfluorowęglowodory) oraz następujące prekursory gazów cieplarnianych: tlenek węgla - CO, tlenki azotu (NO + NO2) - NOX, niemetanowe lotne związki organiczne – NMLZO jak również dwutlenku siarki – SO2.
(Ochrona przyrody), grupy gatunków o podobnych niszach ekologicznych, np. gatunki owadów odżywiających się liśćmi danego gatunku drzewa. Niektórzy badacze wskazują na stałość proporcji liczebności gatunków należących do różnych gildii w obrębie biocenozy, co sugeruje istnienie pewnych ogólnych prawidłowości tworzenia się struktury biocenoz.
(Ochrona przyrody), lodowcowy, związany z lodowcami i ich działalnością, odnoszący się do zlodowacenia.
(ochrona środowiska), wytwarzanie odpadów i gospodarowanie odpadami.
(ochrona środowiska), zbieranie, transport, przetwarzanie odpadów, łącznie z nadzorem nad tego rodzaju działaniami, jak również późniejsze postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów oraz działania wykonywane w charakterze sprzedawcy odpadów lub pośrednika w obrocie odpadami.
(Ochrona przyrody), to jedna z najbardziej rozpoznawalnych ekologicznych organizacji pozarządowych (NGO) na świecie, znana ze spektakularnych akcji protestacyjnych. Greenpeace powstał w 1971 roku na fali protestów przeciwko testom nuklearnym prowadzonym przez USA u wybrzeży Alaski. Obecnie działalność tej organizacji obejmuje sześć głównych obszarów: ochronę lasów naturalnych, ochronę mórz i oceanów, ochronę przed substancjami toksycznymi, walkę z globalnym ociepleniem i zmianami klimatycznymi, promocję rewolucji energetycznej i odejście od brudnych źródeł energii, promocję zrównoważonego rolnictwa i walkę przeciwko wprowadzaniu do środowiska organizmów modyfikowanych genetycznie (GMO). Greenpeace posiada własną flotę i działa w ponad 40 krajach. W Polsce biuro w Warszawie działa od 2004 roku.
inaczej narzutniak, narzutowiec albo eratyk (z łac. errare – błądzić) to duży fragment litej skały, przyniesiony na teren Polski w plejstocenie przez lądolody skandynawskie. Najliczniej reprezentowane są skały krystaliczne: granity i gnejsy. Na podstawie struktury skały i jej składu mineralnego można określić region w Skandynawii skąd głaz został wyrwany z przez lodowiec.
(Ochrona przyrody), według ustawy Prawo ochrony środowiska to: dźwięki o częstotliwościach od 16 Hz do 16 000 Hz.
(Ochrona przyrody), inaczej sen zimowy – zjawisko polegające na przetrwaniu niekorzystnych warunków zimowych przez obniżenie metabolizmu i aktywności życiowych, np. u nietoperzy, gadów i niektórych owadów. Inaczej stan odrętwienia połączony z silnym zahamowaniem procesów metabolicznych i spadkiem temperatury ciała prawie do poziomu otoczenia. Schronienia i kwatery zimujących organizmów określa się niekiedy jako hibernakula.
(Ochrona przyrody), a) miejsce wybrane przez zwierzę na kryjówkę na czas snu zimowego lub obszar, gdzie zwierzęta spędzają zimę. Termin hibernakulum jest stosowany zwykle dla określenia zimowego schronienia owadów, gadów lub nietoperzy. Przy opisywaniu pozostałych zwierząt stosowane są określenia legowisko zimowe, zimowisko albo kryjówka zimowa. b) sztuczne miejsce zimowania, szczególnie dla nietoperzy, budowane w ramach czynnej ochrony. Najczęściej hibernakulum powstaje przez adaptację istniejących budynków i budowli, często militarnych.
(ochrona środowiska), Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, w art. 17 wprowadziła następującą hierarchię sposobów postępowania z odpadami: 1) zapobieganie powstawaniu odpadów; 2) przygotowywanie do ponownego użycia; 3) recykling; 4) inne procesy odzysku; 5) unieszkodliwianie.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 » Wszystkich stron: 37