Dział
Ochrona przyrody
Ilość znalezionych haseł: 548
(Ochrona przyrody), obszar specjalnej ochrony ptaków, specjalny obszar ochrony siedlisk lub obszar mający znaczenie dla Wspólnoty, utworzony w celu ochrony populacji dziko występujących ptaków lub siedlisk przyrodniczych lub gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty;
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, art.5
W Polsce wg stanu na 01.01.2015 r. było:
145 obszarów specjalnej ochrony ptaków (OSO)
845 obszarów siedliskowych mających znaczenie dla Wspólnoty (OZW)
4 proponowane obszary mające znaczenie dla Wspólnoty (zgłoszone przez rząd Polski do Komisji Europejskiej, ale jeszcze formalnie nie zatwierdzone przez KE).
Zgodnie z definicją specjalnego obszaru ochrony siedlisk – jest on tworzony rozporządzeniem ministra właściwego ds. środowiska.
Z chwilą zatwierdzenia obszaru przez Komisję Europejską (data wejścia w życie decyzji Komisji), obszar siedliskowy staje się „pełnoprawnym obszarem Natura 2000”, mającym status obszaru mającego znaczenie dla Wspólnoty (OZW), podlegającym wszystkim przepisom prawa. Wyznaczenie obszaru jako specjalnego obszaru ochrony siedlisk, w drodze rozporządzenia Ministra Środowiska, tylko powiela decyzję Komisji. Obszar ptasi jest wyznaczany wyłącznie rozporządzeniem Ministra i z tą chwilą podlega wszystkim przepisom dotyczącym obszarów Natura 2000. Komisja Europejska jest informowana o wyznaczeniu obszaru.
Zobacz więcej...
(Ochrona przyrody), w Polsce za początek ochrony gatunkowej roślin błędnie uważa się przepisy chroniące cisa zapisane w Statucie Warckim z 1423 r. Zakaz wycinania tego drzewa w cudzym lesie, wynikał z zagwarantowania wyłączności decydowania o jego wycięciu posiadaczom lasów. Pierwszym aktem prawnym wprowadzającym w Polsce ochronę gatunkową roślin było Rozporządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 15 września 1919 r. o ochronie niektórych zabytków przyrody, które objęło ścisłą ochroną 6 gatunków roślin (cisa, limbę, różanecznika żółtego, szarotkę alpejską, mikołajka nadmorskiego) Pierwszym aktem prawnym wprowadzającym w Polsce ochroną gatunkową roślin we właściwym tego słowa znaczenia było Rozporządzenie Ministra Oświaty z dnia 29 sierpnia 1946 r. wydane w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych i z Ministrem Leśnictwa w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin, wydane jeszcze na podstawie ustawy o ochronie przyrody z 10 III 1934 r., którym objęto 110 gatunków roślin (29 pozycji wykazu). Przepis ten został zastąpiony nowym rozporządzeniem w 1957 roku. Kolejne zmiany rozporządzeń miały miejsce w latach 1983, 1995, 2001, 2004, 2012 i 2014. Od 2004 roku wprowadzono ochronę strefową dla wybranych gatunków roślin.
Zobacz więcej...
(Ochrona przyrody), współcześnie, tradycyjne określenie „ochrona przyrody nieożywionej zajmuje termin geoochrona (ang. geoconservation). Geoochrona polega na zachowaniu georóżnorodności, jej ważnych i podstawowych cech ekologicznych oraz wartości odziedziczonych. Należą one do dziedzictwa geologicznego (ang. geoheritage) rozumianego jako składniki przyrodniczej georóżnorodności, które mają znaczącą wartość dla ludzi, badań naukowych, edukacji, estetyki, inspiracji, kulturalnego rozwoju oraz miejsc ważnych ze względów społecznych.
Uniwersalnym terminem jest dziedzictwo Ziemi (ang. Earth Heritage), które według raportu IUCN należy rozumieć jako dziedzictwo skał, gleb i form rzeźby oraz ich zapis w historii Ziemi, który powinien pozostać nienaruszony.
Alexandrowicz (2007).
Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie prowadzi internetową bazę danych „GEOCONSERVATION – obiekty i obszary przyrody nieożywionej w Polsce” gdzie gromadzone są dane o obiektach przyrody nieożywionej o istotnych walorach naukowych, edukacyjnych i krajobrazowych, objętych ochroną prawną na podstawie przepisów Ustawy o ochronie przyrody.
Zobacz więcej...
(Ochrona przyrody), to stosunkowo nowa forma ochrony w polskim prawodawstwie, wynikająca z realizacji zapisów konwencji Berneńskiej z 1979 roku i przygotowania prawnych możliwości tworzenia sieci Natura 2000 w Polsce. Została wprowadzona po raz pierwszy w roku 2001, kiedy ukazało się Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 sierpnia 2001 r. w sprawie określenia rodzajów siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie (Dz.U. 2001 nr 92 poz. 1029). Lista chronionych siedlisk obejmowała 95 pozycji, dla których znajdował się ogólny zapis, że „podlegają ochronie”. Rozporządzenie to zostało uchylone Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 16 maja 2005 r. w sprawie typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, wymagających ochrony w formie wyznaczenia obszarów Natura 2000. Zapis o podleganiu siedlisk ochronie został zmieniony na ochronę „w formie wyznaczenia obszarów Natura 2000”. Rozporządzenie wymieniało 76 typów siedlisk, 44 gatunki roślin oraz 89 gatunków zwierząt.
Kolejne Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 (Dz.U. 2010 nr 77 poz. 510) - wymienia 231 siedlisk i 449 taksonów zwierząt i 675 taksonów roślin jakie występują na terenie całej Unii Europejskiej. W latach 2012 i 2013 ukazały się rozporządzenia zmieniające rozporządzenie z 2010 roku, a w roku 2014 ukazało się Obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000.
Aktualnie wymienione są 233 siedliska, 463 taksony zwierząt (z wyjątkiem ptaków) i 676 taksonów roślin jakie występują na terenie całej Unii Europejskiej.
Zobacz więcej...
(Ochrona przyrody), ochrona strefowa ptaków ma w Polsce długą tradycję. Pomysł tworzenia stref ochronnych w Polsce zrodził się już pod koniec lat 50. XX wieku, w związku z potrzebą ochrony bielika, którego liczebność w tym czasie spadła do ok. 100 par lęgowych. W wyniku współpracy pomiędzy Sekcją Ornitologiczną Polskiego Towarzystwa Zoologicznego (PTZool.) oraz PGL Lasy Państwowe, stwierdzono konieczność tworzenia stref ochronnych o pow. 0,5 ha, wokół gniazd bielika. Zalecenia te zaczęto realizować w 1969 roku na terenie ówczesnego Regionalnego Zarządu Lasów Państwowych w Szczecinie. W 1981 r. Naczelny Dyrektor Lasów Państwowych, na wniosek Stacji Ornitologicznej PAN, wydał zarządzenie wprowadzające na terenie całych Lasów Państwowych, strefy ochronne wokół gniazd trzech gatunków ptaków szponiastych: bielika, orła przedniego i rybołowa. Zakazywało ono prowadzenia prac w obszarze o promieniu 200 m od gniazda w ciągu całego roku i wstępu na obszar o promieniu 1000 m od niego, w okresie lęgowym, tj. od 1 lutego do 31 lipca. Pierwszy akt prawa ogólnokrajowego – rozporządzenie z 1983 roku było wynikiem gotowych rozwiązań przygotowanych przez powstały w 1981 roku Komitet Ochrony Orłów. Historia rozporządzeń dotyczących ochrony strefowej przedstawia się następująco:
1. Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 30 grudnia 1983 r. (Dz.U. 1984 r., nr 2, poz. 11) w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony zwierząt. Dotyczyło ochrony miejsc rozrodu 10 gatunków ptaków w tym 8 szponiastych: bielika, gadożera, orlika krzykliwego i grubodziobego, orła przedniego, orzełka, rybołowa i sokoła wędrownego a dodatkowo puchacza i bociana czarnego. Wielkość stref całorocznych (200 m) oraz wielkość i termin obowiązywania stref okresowych (500 m w okresie 6 miesięcy od 1.II do 31.VII) był identyczny dla wszystkich gatunków.
2. Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 6 stycznia 1995 r. (Dz.U. nr 13, poz. 61) w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Wprowadziło 7 nowych gatunków ptaków: cietrzewia, głuszca, kanie czarną i rudą, kraskę, żołnę i kulona. Przedłużyło dla wszystkich gatunków czas ochrony w strefach okresowych do 31 sierpnia (7 miesięcy).
3. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 września 2001 r. (Dz.U. nr 130, poz. 1455 i 1456), w sprawie określenia listy gatunków zwierząt rodzimych dziko występujących objętych ochroną gatunkową ścisłą i częściową oraz zakazów dla danych gatunków oraz odstępstw od tych zakazów. Usunęło z listy żołnę ze względu na wzrost jej liczebności. Wprowadziło zróżnicowanie wielkości stref (100 i 200 m, a w przypadku kraski 10 m) i okresu obowiązywania stref ochrony częściowej (od 5 do 7 miesięcy), uwzględniając fenologię rozrodu poszczególnych gatunków.
4. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. (Dz.U. nr 220, poz. 2237) w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną. Dodało do wykazu szlachara oraz raroga.
5. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 r. (Dz.U.11.237.1419) w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Wprowadziło całoroczną ochronę strefową dla dwóch gatunków sów: sóweczki i włochatki, w promieniu 50 m od gniazda.
6. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. (Dz.U. 2014 poz. 1348) w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Wprowadziło ochronę strefową puszczyka mszarnego.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 »
Wszystkich stron: 37
