Dział
Ochrona przyrody
Ilość znalezionych haseł: 548
(ochrona przyrody), Nieruchomość lub rzecz ruchoma, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową. Formami ochrony zabytków w Polsce są:
1) wpis do rejestru zabytków;
2) uznanie za pomnik historii;
3) utworzenie parku kulturowego;
4) ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego. (Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami art. 7.)
W lasach zabytkami mogą być obiekty archeologiczne (np. kurhany, cmentarzyska), grodziska, budynki (pałace, dwory, wille) i budowle (bunkry).
Zabytkami nieruchomymi mogą być również obiekty przyrodnicze takie jak komponowane elementy przyrodnicze (np. aleje i parki), natomiast zabytkami archeologicznymi mogą być twory przyrody nieożywionej np. głazy narzutowe, pełniące funkcje kultowe. Lokalizacja zabytków nieruchomych i archeologicznych od końca 2014 roku dostępna jest na serwerze mapowym http://www.mapy.zabytek.gov.pl/nid/
Zobacz więcej...
(ochrona przyrody), według zapisów art. 191 Traktatu o Unii Europejskiej: wysoki poziom ochrony środowiska należy do podstawowych zasad funkcjonowania Unii Europejskiej. W ustępie 2 tego artykułu sformułowane jest 5 podstawowych zasad wspólnotowego prawa ochrony środowiska.
Są to:
- zasada prewencji,
- zasada przezorności,
- zasada "zanieczyszczający płaci",
- zasada wysokiego poziomu ochrony,
- zasada usuwania szkód u źródła.
Zasada prewencji wymaga rozważenia potencjalnych skutków danego działania przed jego podjęciem i wyciągnięcia odpowiednich wniosków z dokonanej analizy, ze względu na wysoki poziom ochrony środowiska.
Zasada przezorności nakazuje podjęcie działań zapobiegawczych zawsze wtedy, kiedy nie został dowiedziony brak negatywnych oddziaływań na środowisko. W dziedzinie prognozowania oddziaływań oznacza ona, że jeżeli nie uzyskano pewności (w tym: nie rozwiano racjonalnych wątpliwości), że oddziaływanie nie jest znaczące, to należy przyjąć, że jest ono znaczące. Tak więc jeśli istnieją wątpliwości co do wrażliwości gatunku na negatywne oddziaływanie, to należy przyjąć, że to oddziaływanie będzie znaczące.
Zasada „zanieczyszczający płaci” oznacza, że sprawca powinien ponieść koszty usunięcia skutków spowodowanego przez siebie negatywnego oddziaływania, a w przypadku spowodowania zagrożenia środowiska – koszty zapobieżenia jego wystąpieniu.
Zasada wysokiego poziomu ochrony nakłada obowiązek uwzględniania go we wszystkich pracach legislacyjnych i planistycznych. Z tą zasadą wiąże się kolejna, wynikająca z orzecznictwa ETS, zasada kompleksowej ochrony, polegająca na zintegrowanym podejściu do środowiska (ochrona jednego komponentu środowiska nie może powodować pogorszenia stanu pozostałych jego komponentów).
Zasada usuwania szkód u źródła oznacza, że potencjalne szkody w środowisku powinny być usuwane na najwcześniejszym możliwym etapie.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 »
Wszystkich stron: 37
