Dział
Arborystyka
Ilość znalezionych haseł: 388
(arborystyka, pielęgnowanie drzew), na kartach perforowanych IS kodowano informacje na temat gatunku, położenia rośliny, warunków ekologicznych i siedliskowych (występowania podszytu, zwarcia koron, właściwości gleby, wilgotności gleby i powietrza, skażenia środowiska), cech budowy morfologicznej drzewa (wymiarów), stanu zdrowotnego (uszkodzeń mechanicznych i biotycznych). Kart tego typu nie stosuje się aktualnie, ale zakodowane na nich dokumentacje wykonywane w przeszłości mogą być przydatne przy opracowywaniu aktualnych wytycznych pielęgnacji zadrzewień.
Zobacz więcej...
(arborystyka, pielęgnowanie drzew), Europejska Rada do Spraw Drzew (EAC) jest forum europejskim, mającym na celu podnoszenie statusu i profesjonalnego poziomu kompetencji w uprawie drzew, co jest osiągane przez badania i edukację. W EAC znajdują się organizacje arborystyczne z Austrii, Belgii, Chorwacji, Czech, Danii, Finlandii, Niemiec, Francji, Włoch, Holandii, Norwegii, Polski, Rumunii, Hiszpanii, Szwecji, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii. EAC realizuje swoje cele poprzez organizowanie jednolitych szkoleń: - European Tree Worker, którego zadaniem jest wykształcenie wysoko wyspecjalizowanych pracowników, wykonujących bezpośrednio prace związane z pielęgnacją i uprawą drzew, - European Tree Technician, którego zadaniem jest wykształcenie wysoko wyspecjalizowanych inspektorów nadzoru prac pielęgnacyjnych drzew. Efektem tych szkoleń są certyfikaty uznawane w krajach UE, jak również, na mocy porozumienia z International Society of Arboriculture (ISA), poza UE. Kontakt: Europejska Rada do Spraw Drzew e.V. (EAC); Haus der Landschaft, Alexander-von-Humboldt-Str. 4, 53604 Bad Honnef, Niemcy, tel.+49 (0) 22 24 77 07 49; fax +49 (0) 22 24 77 07 77, e-mail: info@eac-arboriculture.com, www.eac-arboriculture.com
Zobacz więcej...
(arborystyka, pielęgnowanie drzew), Federacja Arborystów Polskich z siedzibą we Wrocławiu jest stowarzyszeniem założonym z inicjatywy praktyków i teoretyków, dbających o ulepszenie standardów i poprawę jakości pracy w relacji ze środowiskiem naturalnym. Uzyskała osobowość prawną w 2007 r. Cele Stowarzyszenia i sposoby ich realizacji są następujące (§ 8, 9 Statutu): § 8. Cele Federacji: 1. Praca na rzecz środowiska przyrodniczego na obszarze działania stowarzyszenia; 2. Edukacja ekologiczna, promocja postaw proekologicznych; 3. Działalność na rzecz ochrony i promocji dziedzictwa kulturowego oraz środowiska przyrodniczego; 4. Działalność na rzecz zrównoważonego rozwoju; 5. Upowszechnianie nowoczesnych i bezpiecznych form aktywnego wypoczynku w parkach oraz terenach zieleni; 6. Propagowanie pozytywnych praktyk, a także przeciwdziałanie promowaniu złych praktyk w zakresie pielęgnacji i ochrony drzew oraz parków, ogrodów i terenów zieleni; 7. Promowanie zawodu arborysty; 8. Promowanie oraz wdrażanie standardów i norm pracy arborysty; 9. Kształtowanie etyki zawodowej arborystów i innych grup zawodowych zajmujących się drzewami oraz przeciwdziałanie złym praktykom; 10. Podejmowanie inicjatyw na rzecz ochrony środowiska przyrodniczego; 11. Monitorowanie zachowań podmiotów odpowiedzialnych za utrzymanie i ochronę walorów przyrodniczych oraz kształtowanie środowiska; 12. Monitorowanie i proponowanie form ochrony środowiska przyrodniczego; 13. Współpraca ze wszystkimi podmiotami, których przedmiot działania jest zbliżony do w/wym.; 14. Podejmowanie działań wspomagających technicznie, informacyjnie, szkoleniowo lub finansowo organizacje pozarządowe; 15. Działalność na rzecz integracji europejskiej; 16. Działalność na rzecz promocji ratyfikowanych konwencji międzynarodowych, dotyczących ochrony przyrody i dóbr kultury oraz realizacja ich postanowień; 17. Działalność na rzecz poprawy stanu środowiska, w tym rekultywacji, renaturyzacji i rewitalizacji terenów zdegradowanych lub przekształconych przez człowieka; 18. Działalność na rzecz społeczności lokalnych; 19. Promocja zatrudnienia i aktywizacja zawodowa osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy; przeciwdziałanie patologiom społecznym; 20. Działalność charytatywna; 21. Działalność na rzecz wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstw; 22. Działalność na rzecz rozwoju społeczeństwa informacyjnego; 23. Promocja i wdrażanie innowacji. § 9. Cele statutowe Federacja realizuje w szczególności poprzez: 1. Prowadzenie działalności: edukacyjnej, informacyjne j, wydawniczej, promocyjnej, medialnej, organizacyjnej i doradczej; 2. Organizowanie spotkań, dyskusji, seminariów, konferencji, szkoleń; 3. Organizowanie imprez sportowych, rekreacyjnych, turystycznych oraz zawodów, happeningów, targów, festynów, pokazów; 4. Tłumaczenie pism, publikacji, książek i norm z języków obcych na język polski; 5. Prowadzenie działalności poligraficznej, fotograficznej i wystawienniczej; 6. Współpracę z innymi podmiotami w zakresie opracowywania i realizacji wspólnych projektów i programów, wdrażających cele Federacji; 7. Sporządzanie ekspertyz, analiz, raportów, prognoz, ocen oddziaływania na środowisko; 8. Aktywizację społeczną; 9. Skup, import, eksport sprzętu, literatury związanych z działalnością Federacji; 10. Prowadzenie działalności gastronomicznej oraz związanej z zakwaterowaniem; 11. Pozyskiwanie środków finansowych i materialnych ze źródeł krajowych i zagranicznych z przeznaczeniem na realizację celów Federacji; 12. Reprezentowanie interesów zawodowych swoich członków wobec władz, innych organizacji, oraz opinii publicznej; 13. Interweniowanie z przypadkach promowania lub stosowania złych praktyk w dziedzinach będących w sferze zainteresowania Federacji. Adres: ul. Szosa Gdańska 79, 86-031 Żołędowo, tel. kontaktowy: +48 663 703 710
Zobacz więcej...
(arborystyka, pielęgnowanie drzew), substancje lotne wydzielane przez drzewa i krzewy o właściwościach antyseptycznych – pierwotniako-, bakterio- i grzybobójczych, również leczniczych. Intensywność wydzielania fitoncydów maleje zgodnie z szeregiem: jałowiec, czeremcha i brzoza, jodła, świerk, dąb, grab, klon, jesion, orzech włoski, topola, leszczyna, kalina, malina, głóg, róża.
Zobacz więcej...
(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), gnicie drewna jest zjawiskiem, które opisuje teoria grzybowa, jednak intensywność zachodzących w obrębie ubytków procesów związana jest z teoriami starzenia, fermentacyjną i chemiczną, co wskazuje na złożoność problemu. Rozkład materii organicznej odbywa się dzięki enzymom, wydzielanym szczególnie intensywnie w procesie rozkładu żywej substancji organicznej. W konserwacji drzew zasadniczym problemem jest możliwość infekcji grzybowej przez zranienia, ale proces ten może zachodzić również w warunkach braku ingerencji człowieka. Wymienia się różne czynniki warunkujące rozwój grzybni: skład chemiczny podłoża, temperatura, światło, dostęp powietrza, wilgotność podłoża. W teorii leczenia ubytków wgłębnych ze zgnilizną szczególnie ważna jest kwestia dostępu wody i powietrza do wnętrza ubytku. To właśnie układ powietrzno-wodny w obrębie ubytku warunkuje zasadniczo rozwój grzybni. Optymalna dla rozwoju grzybni wilgotność drewna wynosi 35–50%. Obniżenie wilgotności do poziomu poniżej 20% zabezpiecza w pełni drewno przed rozkładem. Odwadnianie ubytków wgłębnych jest zatem z tego punktu widzenia teoretycznie celowe. Brak zachowania optimum rozwojowego dla rozwoju grzybni może być również istotny w zakresie przekroczenia właściwego poziomu wilgotności. Większa wilgotność drewna nie sprzyja infekcjom grzybowym i stąd tak często obserwuje się na starszych drzewach ubytki wgłębne kominowe z rozłożonymi przyrdzeniowymi partiami pnia, a w mniejszym stopniu strefami obwodowymi z bardziej uwodnionym drewnem bielastym. Wilgotność bezwzględna drewna zależy od: gatunku drewna, pory roku i dnia, strefy pnia i wynosi dla drzew iglastych 100–160%, dla miękkich drzew liściastych 80–180%, natomiast dla twardych gatunków liściastych 50–130%. Zabezpieczenie przed rozwojem grzybów mogłoby zapewnić składowanie drewna na powietrzu, co prowadzi do osiągnięcia stanu powietrznosuchego z wilgotnością ok. 15%. W sytuacji żywych drzew nie jest możliwe osiągnięcie takiego poziomu, zatem „doczyszczanie” ubytków wgłębnych nie jest w stanie zapewnić obniżenia poziomu wilgotności poniżej minimum rozwojowego dla grzybów, może natomiast doprowadzić do przerwania barier fenolowych wytwarzanych samorzutnie przez drzewa, a będących formą samoobrony przed infekcjami.
Zobacz więcej...
(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), gojenie powierzchniowe polega na mechanicznym ograniczeniu przestrzeni życiowej grzybów poprzez wzrost aktywności metabolicznej tkanek drzewnych sąsiadujących z raną i rozwój tkanki przyrannej (kalusa). Wytworzone nowe komórki różnicują się następnie podobnie jak w zdrowych częściach rośliny – korkowacieją zewnętrzne warstwy komórek i rozpoczyna się różnicowanie nowego kambium korkotwórczego na skraju kalusa oraz różnicowanie się kambium waskularnego. Proces narastania kalusa postępuje od strefy tkanki twórczej, zatem rany po usuniętych żywych gałęziach, gdzie gojenie rozpoczyna się w strefie kambialnej wokół skraju odciętej gałęzi, są zalewane szybciej w porównaniu z pędami suchymi. Tkanka gojąca po zarośnięciu powierzchni rany i zetknięciu się brzegami zrasta się i tworzy jednolity pierścień kambium. Następnie dochodzi do zrośnięcia się łyka i drewna wytworzonego w tkance gojącej pokrywającej ranę, jednak drewno powstałe w ten sposób nie zrasta się z drewnem starym pod warstwą tkanki gojącej. Kształt tkanki kalusowej jest, zwłaszcza po kilku sezonach wegetacyjnych, wrzecionowaty z wyraźnie wolniejszym wzrostem w dolnej części rany. Taki kształt ogranicza gromadzenie się wody w dolnej części ubytku. Dynamika zarastania ran jest bardzo zmienna i zależy od gatunku, pory roku, okresu rozwojowego drzewa, położenia rany w stosunku do żywej części korony, stanu zdrowotnego drzewa i warunków środowiska. Zasadniczym mechanizmem obronnym drzew iglastych przed infekcjami grzybowymi od usuniętych gałęzi jest zalewanie powierzchni cięć żywicami. Żywica jest roztworem stałych kwasów żywicznych w olejkach terpenowych, które łatwo ulatniają się w zetknięciu z powietrzem. Po cięciu gałęzi, ponieważ ma miejsce zachwianie stanu równowagi pomiędzy ciśnieniem osmotycznym w komórkach i ciśnieniem żywicy wypełniającej przewody żywiczne, następuje wyciek i zakrzepnięcie żywicy.
Zobacz więcej...
(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), tereny zielone ograniczają wydatnie powierzchniowy spływ wody. W warunkach naturalnego podłoża (gleby) następuje infiltracja, czyli wsiąkanie wody w głębsze warstwy ziemi, co ma znaczenie w procesach życiowych roślin i ogranicza zjawiska powodziowe. W miastach zjawisko infiltracji nie występuje lub jest widoczne w ograniczonym zakresie, ponieważ woda opadowa spływa po utwardzonych, nieprzepuszczających jej nawierzchniach do systemu kanalizacji burzowej. Drzewa w znacznym stopniu ograniczają spływ wód opadowych. W zadrzewieniach, w związku z wolniejszym topnieniem śniegu, płytszym przemarzaniem gleby, zróżnicowaną strukturą gleby oraz z większą możliwością pionowego przenikania wody w pobliżu systemów korzeniowych drzew, występuje szereg czynników stwarzających warunki do przekształcenia niepożądanego spływu powierzchniowego w spływ podziemny.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 »
Wszystkich stron: 26
