Dział
Pielęgnowanie drzew
Ilość znalezionych haseł: 192
(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), wiązania elastyczne polegają na połączeniu systemem lin zagrożonych złamaniem konarów, co zapewnia ruch spiętych części drzewa. Wprawdzie z punktu widzenia poprawy właściwości statycznych drzewa korzystniej jest zastosować cięcia techniczne, jednak wprowadzenie wiązań elastycznych pozwala zachować korony w aktualnym lub nieznacznie skorygowanym kształcie, co może mieć duże znaczenie np. w przypadku drzew zabytkowych. W najprostszym wariancie mocowanie obejmuje dwa konary, ale ten rodzaj wzmocnień korony można stosować również w złożonych układach. Miejsce wiązania konarów ustala się w ok. 2/3 ich długości, ponad środkiem ciężkości. W wypadku podwiązywania konaru o mniejszej grubości do jednego z głównych konarów formujących koronę kąt, jaki tworzy lina z podwiązywanym konarem, powinien być zbliżony do kąta prostego. W zależności od sposobu montowania liny do konarów wyróżnia się:
- stosowane do końca lat 90. XX w. wiązania elastyczne przelotowe, w których lina mocowana jest do śruby zakończonej koluchem,
- stosowane aktualnie wiązania elastyczne opasowe, w których linę mocuje się do miękkiej opaski nałożonej na konar lub w których na linie formuje się pętlę zakładaną na konar.
Zobacz więcej...
(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), elastyczne wiązania opasowe nie wymagają wykonywania nawiertów w konarach. Liny utrzymujące konary w położeniu równowagi były w przeszłości zakładane na miękkich taśmach z tworzywa sztucznego spiętych metalowymi pętlami. Liny stalowe zakładane były z pozostawieniem strzałki ugięcia poza okresem wegetacyjnym ok. 5 cm przy długości wiązania ok. 2 m. Minimalna długość opasu musiała zabezpieczać przyrost obwodowy konaru w perspektywie przynajmniej kilkunastu lat (długość opasu była 3,5-krotnie większa od średnicy konaru). Nowoczesne elastyczne wiązania zakładane są z wykorzystaniem lin z wewnętrznym kanałem (hollow line). Wyróżnia się kilka systemów wiązań: Boa, Cobra, Cobra ultrastatic, Crown-keeper, Drayer, GEFA, Hevea, Libre-Baumhalteschlaufen, Montauban, Osnabrück. W zależności od parametrów zabezpieczanego drzewa stosuje się je jako wiązania jednoelementowe lub wieloelementowe. Upowszechniane przez producentów tabele przedstawiające dobór systemu wykorzystującego linę polipropylenową o splocie z wewnętrznym kanałem do parametrów drzewa bazują na schemacie wytrzymałościowo-obliczeniowym opisanym przez Wessolly'ego. Szczególna rola w nowoczesnych wiązaniach elastycznych przypada amortyzatorom. Wydłużenie amortyzatora powoduje jego zwężenie. W sytuacji, gdy zakończenia amortyzatora są zaciskane, rosnąca siła wydłuża go, natomiast lina w obszarze między nimi może się rozciągać bez przejmowania obciążenia. Ta elastyczność powoduje, że wiązanie nie tłumi naturalnych ruchów zabezpieczanych części drzewa. Amortyzatory zapewniają prawie swobodny ruch (ok. 20 cm) spiętych konarów. Taki mikro-zakres wahań korony jest zgodny z naturalnymi ruchami korony i stymuluje rozbudowę tkanek wzmacnianych rejonów korony.
Zobacz więcej...
(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), stosowanie elastycznych wiązań przelotowych zostało zarzucone w latach 90. XX w. Podstawowymi ich wadami były: zagrożenie wystąpieniem infekcji w miejscach przewiertów w konarach oraz brak odpowiedniej amortyzacji przy ruchach korony spowodowany niewielką elastycznością liny. Wiązania takie widoczne są jeszcze często w koronach drzew, zatem celowe jest opisanie metodyki ich zakładania, chociaż aktualnie związane z nimi problemy mogą wynikać jedynie z konieczności ich zdejmowania i zabezpieczania miejsc przewiertów. Założenie śruby wiązania przelotowego wykonywano w kilku krokach: a) wykonanie nawiertu w konarze, b) wyfrezowanie miejsca pod metalowe podkładki przy śrubach w miejscu przejścia otworu przez pień w jego zewnętrznej części, c) zabezpieczenie drewna w miejscach wierceń, d) założenie śruby z podkładkami dystansowymi, e) zabezpieczenie antykorozyjne wiązania. W wiązaniach stosowano śruby o minimalnej średnicy ok. 1/15 grubości pnia. Teoretycznie napięcie liny powinno być takie, aby możliwy był ruch konarów przy zmianach ciężaru konara (stan ulistniony i bezlistny), stąd zalecano strzałkę ugięcia liny poza okresem wegetacyjnym ok. 5 cm przy długości wiązania ok. 2 m.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 »
Wszystkich stron: 13