Dział
Botanika leśna
Ilość znalezionych haseł: 577
(botanika leśna, systematyka roślin), w dawnych systemach gromada (Gymnospermophytina, Gymnospermae, Pinophytina) roślin kwiatowych, których najbardziej charakterystyczną cechą jest wytwarzanie zalążków (przekształconych mikrosporangiów) umieszczonych na powierzchni liści (lub na trzoneczkach), nieosłoniętych owocolistkami. Ziarna pyłku (mikrospory produkowane w mikrosporangiach) dostają się wprost na zalążki. Liście lub trzoneczki z zalążkami są zwykle skupione na osi, tworząc szyszkowaty twór zwany często strobilem, a u form bardziej wyspecjalizowanych – szyszką. Po zapłodnieniu zalążek przekształca się w nasienie. Z zygoty tworzy się zarodek sporofitu otoczony resztami przedrośla żeńskiego (bielmem pierwotnym) oraz łupinami, powstałymi z osłonki. Sporofit jest samodzielną rośliną o łodydze wykazującej silny przyrost na grubość, zwykle drzewem, rzadziej krzewem. Drewno zbudowane jest z cewek, wyjątkowo u grup najbardziej wyspecjalizowanych pojawiają się naczynia. We współczesnych systemach rośliny nagozalążkowe są często ujmowane w dwie podgromady: nagozalążkowe wielkolistne (Cycadophytina) i nagozalążkowe drobnolistne (Pinophytina, Coniferophytina). Do pierwszej z nich należą w randze klas: paprocie nasienne, sagowce, benetyty i gniotowce, a do drugiej – miłorzębowe, kordaity i szpilkowe (iglaste).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, systematyka roślin), podgromada (Magnoliophytina, Angiospermae) z gromady roślin telomowych (Telomophyta) licząca około 300 000 gatunków. Do głównych cech wspólnych tej grupy systematycznej należy przede wszystkim wytwarzanie kwiatów połączone ze specjalnym typem przemiany pokoleń. Kwiaty są zwykle obupłciowe, złożone z części generatywnych: żeńskich – słupków i męskich – pręcików oraz płonnego okwiatu. Zalążki są ukryte wewnątrz słupków powstałych ze zrośnięcia makrosoprofili. Gametofity są silnie zredukowane. Dojrzałe ziarno pyłku (mikrospora) jest 2-komórkowe. Jedna z tych komórek, zwana wegetatywną, to zredukowany gametofit męski. Druga, generatywna, odpowiada krańcowo zredukowanej plemni. Redukcja gametofitu żeńskiego jest tak daleko posunięta, że odpowiednikiem rodni jest komórka jajowa i 2 synergidy. Podwójne zapłodnienie polega na tym, że jedna z komórek plemnikowych, po wydostaniu się z łagiewki pyłkowej, łączy się z komórką jajową; po zapłodnieniu dalsze podziały zygoty prowadzą do powstania diploidalnego zarodka, czyli nowego sporofitu. Druga z komórek plemnikowych łączy się z diploidalnym jądrem wtórnym woreczka zalążkowego, a dalsze podziały prowadzą do powstania triploidalnego bielma wtórnego. Zalążek przekształca się w nasienie, a zalążnia – w owocnię.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, systematyka roślin), jedyna klasa (Pteropsida) w podgromadzie paprociowych (Pterophytina) obejmująca rośliny, u których w cyklu życiowym dominującym pokoleniem jest sporofit, a gametofity są niewielkie – plechowate, bulwiaste lub nitkowate. U form współczesnych łodyga jest wykształcona w postaci podziemnego kłącza. Charakterystyczne są duże, dobrze unerwione liście na ogonkach (w odróżnieniu od skrzypów i widłaków). Blaszka może być mała lub duża, jednokrotnie albo wielokrotnie podzielona, niekiedy także niepodzielona, a unerwienie – widełkowate, pierzaste bądź siateczkowate. Młode liście są zazwyczaj ślimakowato zwinięte. Zarodnie znajdują się przeważnie na spodniej stronie liści, na zakończeniu lub wzdłuż wiązek przewodzących, czasami na szczytach odcinków liściowych albo wzdłuż brzegu liścia, najczęściej tworzą skupienia zwane kupkami (sorus), mogą także zrastać się w syningia. Paprocie są roślinami jednako- lub różnozarodnikowymi. Plemniki mają liczne wici. W Polsce znane są 52 gatunki należące do 22 rodzajów, 12 rodzin, 6 rzędów i 5 podklas (nasięźrzałowe – 8 gatunków, długoszowe – 1, paprocie cienkozarodniowe – 40, marsyliowe – 2, salwiniowe – 1).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, systematyka roślin), w dawnych systemach gromada w królestwie roślin, obecnie grupa ekologiczna, a nie taksonomiczna, obejmująca organizmy żyjące w związku grzyba (mikobionta) z jednym bądź wieloma fotosyntetyzującymi partnerami (fotobiontami) należącymi do zielenic z klasy Chlorophyaceae lub sinic. U około 97% gatunków porostów komponentami grzybowymi są workowce, a u pozostałych – podstawczaki z klasy pojedynczo-podstawowych oraz „grzyby niedoskonałe”. Miejsce porostów w systemie jest uwarunkowane przez gatunek grzyba. Z tego punktu widzenia porosty są grzybami, które mają zdolność do wchodzenia w związki z glonami. Proces powstawania porostów nazywa się lichenizacją, a synonimem słowa „porost” jest „grzyb lichenizowany”. Relacje między komponentami w plechach porostów mogą być różne (symbioza, pasożytnictwo, endosaprofityzm itp.), jednak według obecnych poglądów są one zdecydowanie bliższe pasożytnictwu (glonopasożytnictwo) niż symbiozie. Plechy porostów mają rozmaite formy (nitkowate, krzaczkowate, listkowate, skorupiaste oraz, wzniesione, zwisające i płożące). Ze względu na budowę anatomiczną wyróżnia się dwa typy plech: homeomeryczną, czyli niewarstwowaną (obydwa komponenty są rozmieszczone równomiernie na całej grubości) oraz heteromeryczną (zróżnicowanie na warstwy: korę górną zbudowaną ze zwartych strzępek grzyba, warstwę glonową, w której między strzępkami grzyba znajdują się glony i warstwę miąższową utworzoną z luźno ułożonych strzępek grzyba). Czasami wykształca się także warstwa dolna. Porosty rozmnażają się wegetatywnie przez fragmentację plechy oraz wyrostki i urwistki. Generatywnie rozmnaża się tylko grzyb. Jedną z innych cech organizmów należących do tej grupy jest zdolność do produkcji specyficznych kwasów porostowych, będących wtórnymi metabolitami pochodnymi kwasów tłuszczowych i fenoli. Obecność określonych kwasów porostowych jest często charakterystyczną cechą poszczególnych gatunków, którą wykorzystuje się dla celów diagnostycznych w metodzie reakcji barwnych i chromatografii cienkowarstwowej. Porosty są jednym z najlepszych biowskaźników czystości atmosfery i dlatego znajdują zastosowanie w bioindykacji stanu aerosanitarnego. W świecie znanych jest około 13 500 gatunków porostów, a w Polsce – 1738.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 »
Wszystkich stron: 39