Dział
Rośliny zielne
Ilość znalezionych haseł: 158
(botanika leśna, rośliny zielne), Stellaria – rodzaj z rodziny Caryophyllaceae (goździkowate) reprezentowany we florze Polski przez 10 gatunków. W lasach zwykle 4 gatunki. Gwiazdnica wielkokwiatowa (Stellaria holostea L.) o liściach wąskolancetowatych, długo zaostrzonych, ustawionych prostopadle do łodygi i dużych, białych kwiatach jest gatunkiem charakterystycznym dla grądów (związek Carpinion betuli). Gwiazdnica długolistna (Stellaria longifolia H. L. Mühl. ex Willd.) ma kanciastą łodygę, wąskolancetowate oraz żółtozielone liście szorstkie, a płatki prawie do nasady rozcięte. Gatunek charakterystyczny dla związku Vaccionio-Piceion (bory świerkowe) i zespołu Sphagno girgensohnii-Piceetum (borealna świerczyna na torfie). Gwiazdnica gajowa (Stellaria nemorum L.) wyróżnia się kruchą, obłą i owłosioną łodygą oraz jajowatosercowatymi liśćmi, u dołu i w części środkowej na ogonkach. Gatunek charakterystyczny dla związku Alno-Ulmion (lasy łęgowe – olszowe, jesionowo-olszowe i wiązowo-jesionowe) oraz zespołu Stellario nemorum-Alnetum (łęg olszowy gwiazdnicowy). Gwiazdnica błotna (Stellaria palustris Retz.) ma łodygę nagą, niekiedy pokrytą nalotem woskowym, 4-kanciastą i liście siedzące, równowąskie lub lancetowate, na brzegu gładkie. Występuje na wilgotnych łąkach, często także w olsach.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Prunella – rodzaj z rodziny Lamiaceae (wargowe, jasnotowate) reprezentowany w Polsce przez trzy gatunki, z których w lasach najczęściej występuje głowienka pospolita (Prunella vulgaris Huds.). Bylina (niekiedy roślina dwuletnia), z pełzającymi kłączami i nagą łodygą lub nieco owłosioną o wysokości do 30 cm. Liście jajowatolancetowate, całobrzegie lub odlegle ząbkowane, długoogonkowe. Kwiaty w gęstych, szczytowych kłosowatych kwiatostanach, niebieskofioletowe, rzadko czerwonawe lub białe. Kielich z wierzchu spłaszczony, warga górna 3-ząbkowa, dolna – 2-dzielna. Gatunek charakterystyczny dla klasy Molinio-Arrhenatheretea obejmującej zbiorowiska łąk i pastwisk na średnio żyznych i żyznych, niezabagnionych glebach mineralnych i organiczno-mineralnych. Występuje także w olsach, łęgach jesionowo-olszowych, na polanach śródleśnych i zrębach. Na brzegach ciepłolubnych dąbrów i innych widnych lasów liściastych, na stanowiskach suchych i słonecznych, można spotkać rzadszą u nas głowienkę wielkokwiatową [Prunella grandiflora (L.) Scholler] o efektownych, dużych, jasnofioletowych kwiatach,
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Astrantia – rodzaj z rodziny Apiaceae (baldaszkowate, selerowate) z jednym gatunkiem we florze Polski. Jarzmianka większa (Astrantia major L.) – bylina o wysokości do 80 cm, wysoko ulistniona. Liście odziomkowe na długich ogonkach, dłoniastostodzielne, o odcinkach odwrotnie jajowatych, wrębnych. Kwiaty drobne, białe lub różowawe w główkowatych baldaszkach, okrytych biało lub czerwonawo zabarwionymi pokrywkami. Gatunek charakterystyczny dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe) i zespołu Astrantio-Fraxinetum (łęg jesionowy jarzmiankowy).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Jasione – rodzaj z rodziny Campanulaceae (dzwonkowate) z jednym gatunkiem we florze Polski. Jasieniec piaskowy (Jasione montana L.) – pospolita roślina dwuletnia o charakterystycznym, główkowatym, szczytowym kwiatostanie przypominającym jeden kwiat. Kwiaty drobne, niebieskie, kielich głęboko 5-dzielny, korona prawie do nasady podzielona na 5 wąskich płatków. Liście lancetowate lub równowąskie, dolne podłużnie odwrotnie jajowate, prawie całobrzegie, lub na brzegu falistokędzierzawe. Gatunek charakterystyczny dla klasy Koelerio-Corynephoretea (murawy trawiaste suchych i ubogich siedlisk piaszczystych lub żwirowych), częsty na ugorach, zrębach i uprawach leśnych na siedliskach borów sosnowych.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Ranunculus – rodzaj z rodziny Ranunculaceae (jaskrowate) reprezentowany w Polsce przez 24 gatunki dziko rosnące. W lasach najczęściej występują 4 gatunki. Jaskier kosmaty (Ranunculus lanuginosus L.) o dużych dolnych liściach dłoniasto 3-5-klapowych, łodydze, liściach i szypułkach kwiatowych odstająco, miękko owłosionych, jest gatunkiem charakterystycznym dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe). Jaskier kaszubski (Ranunculus cassubicus L.) ma liście odziomkowe okrągłe o sercowatej nasadzie i brzegu karbowanym, łodygowe – palczastosieczne o łatkach ząbkowanych. Należy również do gatunków charakterystycznych rzędu Fagetalia, a ponadto – do wyróżniających grąd subkontynentalny (Tilio-Carpinetum). Jaskier wielokwiatowy (Ranunculus polyanthemos L.) – łodyga przylegająco owłosiona, blaszki liści odziomkowych 3-5-sieczne o odcinkach głęboko 3-dzielnych, podzielonych na równowąskie łatki. Górne liście 3-sieczne; łatki lancetowate i równowąskie. Kwiaty złocistożółte. Gatunek charakterystyczny dla świetlistych dąbrów ze związku Potentillo albae-Quercion petraeae. Jaskier rozesłany (Ranunculus repens L.) o płożących się rozłogach nadziemnych jest pospolitą rośliną w zbiorowiskach niskich muraw w miejscach okresowo zalewanych lub podtapianych ze związku Agropyro-Rumicion crispi. Często rośnie w olsach, przy brzegach jezior i w dolinach rzecznych. Jaskier różnolistny (Ranunculus auricomus L.) charakteryzuje się wyraźną różnopostaciowością liści – dolne (odziomkowe) są okrągławe, 3-5 dzielne i piłkowane, a wyższe (łodygowe) –sieczne o wąskich i całobrzegich odcinkach. Płatki pierwszych kwiatów bywają niedorozwinięte. Gatunek charakterystyczny dla żyznych lasów liściastych z klasy Querco-Fagetea i wyróżniający grąd środkowoeuropejski (Galio sylvatici-Carpinetum). W górskich lasach i zaroślach liściastych występuje jaskier platanolistny (Ranunculus platanifolius L.) o odziomkowych liściach 3-7-dzielnych i białych kwiatach.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Lamium – rodzaj z rodziny Lamiaceae (wargowe, jasnotowate) reprezentowany we florze Polski przez jeden dziko rosnący gatunek. Jasnota plamista (Lamium maculatum L.) – roślina o wysokości do 60 cm, krótkich podziemnych kłączach i łodydze podnoszącej lub wzniesionej. Liście średnie i górne jajowate, u nasady sercowate, na brzegu karbowanopiłkowane, często z białymi plamkami na powierzchni blaszki. Kwiaty różowo purpurowe. Kwitnie od kwietnia do listopada. Pospolicie występuje w nadrzecznych ziołoroślach i lasach łgowych. Cztery inne gatunki z tego rodzaju są w Polsce antropofitami (zadomowionymi roślinami obcego pochodzenia). Na terenach leśnych (zręby, polany śródleśne, przydroża, zarośla) pospolicie występuje jasnota biała (Lamium album Lamium) i jasnota purpurowa (Lamium purpureum L.).
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Hieracium – rodzaj z rodziny Asteraceae (złożone, astrowate), reprezentowany prawie na całym świecie (z wyjątkiem Australii), którego liczebność gatunkowa jest trudna do ustalenia ze względu na, rozpowszechnioną wśród jego przedstawicieli, apomiksję oraz krzyżowanie międzygatunkowe. Obecnie wyróżnia się około 200 gatunków zbiorowych, a w ich obrębie – wiele gatunków drobnych. W Polsce około 100 gatunków. Są to byliny kłączowe i rozłogowe o liściach zebranych w różyczkę, ulistnionych albo bezlistnych łodygach z jednym, kilkoma lub wieloma kwiatostanami (koszyczkami) na szczycie. Kwiaty tylko języczkowate, najczęściej żółte. Kilka gatunków należy do pospolitych gatunków leśnych. Jastrzębiec kosmaczek (Hieracium pilosella L.) – roślina do 30 cm wysokości, z licznymi nadziemnymi, ulistnionymi rozłogami, o łodydze bezlistnej, nierozgałęzionej, gęsto owłosionej prostymi, gwiazdkowatymi i gruczołkowatymi włoskami. Liście różyczkowe liczne, lancetowate lub podłużnie odwrotniejajowate, z wierzchu pokryte szczecinkami, a pod spodem – białawym kutnerem. Koszyczek pojedynczy, kwiaty siarkowożółte. Pospolity gatunek na otwartych siedliskach piaszczystych, takich jak obrzeża borów sosnowych, śródleśne polany, porzucone pola, nieużytki, pobocza dróg itp. Jastrzębiec leśny (Hieracium murorum L.) osiąga wysokość do 80 cm, w czasie kwitnienia ma liczne liście odziomkowe, zwykle podłużnieeliptyczne lub lancetowate, u nasady sercowate, o grubo ząbkowanym brzegu, niekiedy całobrzegie. Liście łodygowe nieliczne, mniejsze od różyczkowych, lecz do nich podobne albo lancetowate lub równowąskie. Koszyczki, po 4-15, zebrane w wiechy. Gatunek częsty w borach mieszanych, ubogich buczynach, grądach i lasach dębowych, charakterystyczny dla zbiorowisk kwaśnych dąbrów z klasy Quercetea roboli-petraeae. Jastrzębiec sabaudzki (Hieracium sabaudum L.) ma tylko liście łodygowe o jajowatolancetowatych, odlegle ząbkowanych blaszkach, równomiernie rozmieszczone na łodydze. Koszyczki zebrane w wiechy, liczne. Roślina o podobnych warunkach występowania, jak jastrzębiec leśny, jednak nieco od niego rzadsza w Polsce, np. bardzo rzadka na północnym wschodzie. J. baldaszkowy (H. umbellatum L.) wyróżnia się bardzo licznymi liśćmi łodygowymi (do 50), o blaszkach lancetowatych, wąsokolancetowatych, lub równowąskich, całobrzegich lub ząbkowanych, a także baldachokształtnym kwiatostanem z licznymi koszyczkami. Częsty na siedliskach piaszczystych obrzeży lasów, śródleśnych polan, bezleśnych wydm itp. J. pomarańczowy (Hieracium aurantiacum L.), o charakterystycznych pomarańczoworóżowych lub czerwonawych kwiatach, jest gatunkiem górskim, występującym w zbiorowiskach łąkowych i murawowych oraz na obrzeżach górskich lasów i na polanach śródleśnych.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Caltha – rodzaj z rodziny Ranunculaceae (jaskrowate), liczący 10-20 gatunków w umiarkowanych strefach klimatycznych obu półkul, z dwoma gatunkami we florze Polski. Knieć błotna (Caltha palustris L.) – bylina do 50 cm wysokości o liściach ciemnozielonych, kolistosercowatych, dolnych sercowatych i ogonkowych, a górnych – nerkowatych krótkoogonkowych lub prawie siedzących. Kwiaty z okwiatem 5-członowym, żółte, błyszczące osadzone pojedynczo na szczytach rozgałęzień łodygi. Roślina częsta na wilgotnych łąkach, spotykana także w olsach i łęgach jesionowo-olszowych. Knieć górska (Caltha laeta Schoot, Nyman et Kotschy) – różni się od knieci błotnej przede wszystkim zaokrągloną dolną części blaszki liściowej. Występuje w wyższych partiach Karpat na siedliskach wilgotnych i jest gatunkiem charakterystycznym dla zespołu bagiennej olszyny górskiej Caltho-Alnetum.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Helichrysum - rodzaj z rodziny Asteraceae (złożone, astrowate), liczący około 500 gatunków, występujących głównie w warunkach klimatu ciepłego (Afryka, Australia). W Polsce jeden gatunek dziko rosnący. Kocanki piaskowe [Helichrysum arenarium (L.) Moench] – bylina kłączowa, charakterystycznie pokryta srebrzystym kutnerem o liściach podłużnie odwroniejajowatych, w górze łodygi lancetowatych i ostrych. Koszyczki zebrane w szczytowe baldachokształtne wiechy, drobne, kuliste o cytrynowożółtych członach okrywy. Kwiaty tylko rurkowate, żółte lub pomarańczowe. Pospolita roślina pionierska na siedliskach piaszczystych, spotykana w widnych borach sosnowych.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rosliny zielne), Corydalis – rodzaj z rodziny Fumariaceae (dymnicowate) liczący około 300 gatunków w umiarkowanych strefach klimatycznych, głównie w Eurazji i Ameryce Północnej, reprezentowany we florze Polski przez 4 gatunki dziko rosnące. Kokorycz pusta (Corydalis cava Schweigg. et Körte) – bylina, do 35 cm wysokości, w całości naga, o bulwie kulistawej i w środku pustej (u dojrzałych roślin), bez łuskowatego liścia u nasady łodygi. Liście podwójnie 3-sieczne, o odcinkach głęboko wcinanych. Kwiaty w szczytowych gronach, po 10-20, grzbieciste, wargowe, purpurowe lub białe. Przysadki jajowate, całobrzegie. Roślina wczesnowiosenna, charakterystyczna dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe). Kokorycz pełna [Corydalis solida (L.) Clairv.] Kokorycz – gatunek podobny do poprzedniego, od którego różni się przede wszystkim występowaniem wąskiego, łuskowatego liścia w nasadzie łodygi, rozciętymi lub głęboko ząbkowanymi przysadkami oraz pełną bulwą. Kwiaty ma ciemnopurpurowe albo różowe. Występuje głównie we wschodniej części kraju, w zbiorowiskach żyznych lasów liściastych. Kokorycz wątła [Corydalis intermedia (L.) Mérkat] jest rośliną niższą, do 20 cm wysokości, przysadki są całobrzegie, a grona 1-5-kwiatowe. Gatunek rzadszy od poprzednich, którego większość stanowisk znajduje się w zachodniej Polsce. Kokorycz drobna [Corydalis pumila (Host) Rchb.] osiąga także wysokość do 20 cm, grona ma skąpo kwiatowe, zwisające po przekwitnieniu i przysadki dłoniasto wcinane. Roślina bardzo rzadka notowana zaledwie w kilku miejscach w północno-zachodniej Polsce.
Zobacz więcej...
(botanika leśna, rośliny zielne), Polygonatum – rodzaj z rodziny Convallariaceae (konwaliowate), zaliczany też do rodziny Liliaceae (liliowate). W Polsce trzy gatunki. Kokoryczka wielokwiatowa [Polygonatum multiflorum (L.) All.] – wysoka, do 100 cm, bylina o grubym pełzającym kłączu, obłej, łukowato przegiętej łodydze i skrętoległych, jajowatoeliptycznych, siedzących liściach. Kwiaty bezwonne, wąsko dzwonkowate, białe, po 2-3 i więcej w krótkich gronach wyrastających z kątów liści. Gatunek charakterystyczny dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe). Kokoryczka olygonatum odoratum (Mill.) Druce] jest rośliną niższą, o kanciastej łodydze, węższych liściach, gronach 1-2-kwiatowych i wonnych kwiatach. Występuje w borach mieszanych, kwaśnych i świetlistych dąbrowach oraz w kserotermicznych zbiorowiskach okrajkowych w kompleksie przestrzennym ciepłolubnych dąbrów i zarośli krzewiastych. Jest gatunkiem charakterystycznym dla związku Geranion sanguinei. Kokoryczka okółkowa [Polygonatum verticillatum (L.) All.] – ma łodygę wzniesioną i kanciastą, liście ustawione po 3-7 w okółkach, a blaszki wąskolancetowate lub równowąskie. Jest rozpowszechniona na południu kraju, zwłaszcza w górach, rzadsza na północy, poza tym bardzo rzadka. Gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk ziołorośli wysokogórskich z klasy Betulo-Adenostyletea, częsty górskich w borach i lasach liściastych.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 »
Wszystkich stron: 11
