Lasy Państwowe
Logo Encyklopedii Leśnej

Dział

Rośliny zielne

Ilość znalezionych haseł: 158

Rośliny zielne

pierwiosnek

(botanika leśna, rośliny zielne), Primula – rodzaj z rodziny Primulaceae (pierwiosnkowate) liczący około 400 gatunków, w większości górskich, występujących w Eurazji, północno-wschodniej Afryce oraz w Ameryce Południowej. W Polsce 7 gatunków (w tym 2 wymarłe), z których 2 są dość częstymi roślinami na terenach leśnych. Pierwiosnek lekarski (Primula  veris L.) – bylina dorastająca do 40 cm wysokości, o liściach zebranych w różyczkę, jajowatych lub podłużnych, charakterystycznie pomarszczonych, na brzegu falistych, karbowanoząbkowanych, spodem delikatnie owłosionych. Kwiaty w baldaszkowatych kwiatostanach osadzonych na szczycie bezlistnej łodygi. Kielich  luźno otaczający rurkę korony, dzwonkowaty i rozdęty, z ostrymi łatkami. Korona złocistożółta z 5 pomarańczowymi plamkami w gardzieli. Gatunek charakterystyczny dla ciepłolubnych zbiorowisk zaroślowych i leśnych z rzędu Quercetalia pubescentis. Często występuje także w murawach kserotermicznych i na łąkach. Pierwiosnek wyniosły [Primula elatior (L.) Hill] ma kwiaty bladożółte z pomarańczowym pierścieniem w gardzieli oraz kielich ściśle przylegający do rurki korony. Jest rośliną pospolitą na południu Polski, zwłaszcza w górach, natomiast rzadką w środkowej części kraju, np. w Wielkopolsce. Nie występuje w regionach północnych. Gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk z rzędu Fagetalia sylvaticae, stosunkowo najczęściej rośnie w górskich lasach łęgowych. Ponadto w górach jest częstym składnikiem wilgotnych łąk oraz ziołorośli.

Zobacz więcej...

Rośliny zielne

poziomka

(botanika leśna, rośliny zielne), Fragaria – rodzaj z rodziny Rosaceae (różowate), liczący około 50 gatunków rozmieszczonych w Eurazji i obu Amerykach. W Polsce jest reprezentowany przez 3 gatunki. Poziomka pospolita (Fragaria vesca L.) – bylina wysokości do 30 cm, o korzeniach z długimi, ukorzeniającymi się w węzłach rozłogami. Liście 3-listkowe, odziomkowe długoogonkowe, górne siedzące. Listki siedzące, jajowatorombowe, na brzegach piłkowane, spodem jedwabisto owłosione. Kwiaty białe, kielich dwukółkowy. Owoc zbiorowy – wieloorzeszkowy (liczne zalążnie przekształcają się w drobne orzeszki osadzone pojedynczo na silnie rozwiniętym, mięsistym  i soczystym, wypukłym dnie kwiatowym, przybierającym czerwoną barwę). Działki kielicha odstające lub odgięte od kielicha. Pospolity gatunek miejsc prześwietlonych w różnych zbiorowiskach leśnych, zwłaszcza na obrzeżach lasów i na zrębach, charakterystyczny dla zespołów porębowych z klasy Epilobietalia angustifolii. Roślinami rzadszymi są dwa pozostałe gatunki rodzime. Poziomka twardawa (Fragaria viridis Duchesne) różni się od p. pospolitej przede wszystkim bardzo krótkimi rozłogami i silniej owłosionymi listkami z ząbkami lekko zagiętymi ku górze (szczytowy znacznie mniejszy od sąsiednich). Poziomka wysoka (Fragaria moschata Duchesne) ma kwiatostan wyraźnie wyższy od liści i wszystkie listki krótkoogonkowe o ząbku szczytowym nieznacznie mniejszym niż boczne. Działki kielicha odstające od owocu.

Zobacz więcej...

Rośliny zielne

przetacznik

(botanika leśna, rośliny zielne),  Veronica – rodzaj z rodziny Scrophulariaceae (trędownikowate),liczący około 180-250 gatunków, występujących głównie w strefie klimatu umiarkowanego Eurazji. W Polsce 25 gatunków, z których 2 są pospolitymi roślinami na terenach leśnych. Przetacznik leśny (Veronica officinalis L.) – drobna bylina o łodydze płożącej, zakorzeniającej się w węzłach i wznoszącej się na wysokość do 20 cm. Cała gęsto owłosiona. Liście naprzeciwległe, odwrotniejajowate lub eliptyczne, zwężone w krótki ogonek, na brzegu karbowano piłkowane. Kwiaty na krótkich szypułkach, w wielokwiatowych, wzniesionych gronach wyrastających z kątów liści. Korona bladoliliowa z ciemniejszymi żyłkami. Roślina częsta na glebach piaszczystych i kwaśnych, między innymi w borach mieszanych, kwaśnych dąbrowach i acydofilnych buczynach, ponadto na zrębach, przy drogach i na brzegach lasu. Przetacznik ożankowy (Veronica chamaedrys L.) – bylina o długich, cienkich rozłogach, wysokości do 30 cm i pokładającej się, a w górnej części  wzniesionej łodydze z charakterystycznymi dwoma rzędami miękkich włosków. Liście siedzące, koliste lub jajowate, w nasadzie sercowate, na brzegu karbowane lub piłkowane, niekiedy wrębne. Kwiaty w luźnych gronach wyrastających z kątów górnych liści. Korona błękitna. Gatunek powszechny na łąkach śródleśnych, w zaroślach na brzegach lasu, w borach mieszanych i w kwaśnych dąbrowach.

Zobacz więcej...
Kontakt

Szybki kontakt