(dendrometria), stosunek miąższości strzały do objętości walca o wysokości równej wysokości drzewa i o średnicy równej grubości przy podstawie drzewa. Z uwagi na fakt, iż liczba absolutna liczba kształtu bazuje na przekroju podstawy drzewa, zwykle nieregularnym i często obarczonym zgrubieniem korzeniowym, nie nadaje się do określania miąższości drzew ani do badania pełności strzały.
(dendrometria), (1903-1979) profesor nauki o produkcyjności lasu, autor akademickiego podręcznika Waldertragskunde.(1961), przekład polski 1968.
(dendrometria), sucha masa martwego drewna leżącego znajdującego się na dnie lasu.
(dendrometria), nauka zajmująca się badaniem zmienności cech w populacjach organizmów. Termin ten określa również technikę i metody pomiaru istot żywych, np. drzew.
(dendrometria), wskaźnik możliwości produkcyjnej siedliska leśnego i drzewostanu. Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (dendrometria), ustalany na podstawie wartości różnych cech roślinności drzewiastej (najczęściej wysokości i wieku) ekosystemu leśnego lub wartości innych cech leśnego środowiska przyrodniczego wskaźnik, pozwalający na ocenę potencjalnej produkcyjności gospodarczej lasu. Konrad Tomaszewski. Prototyp Encyklopedii leśnej. Materiał niepublikowany. (dendrometria), charakteryzuje potencjalne możliwości produkcyjne siedliska. Określana jest za pomocą tzw. klas bonitacji wyznaczanych dla danego gatunku na podstawie wieku i przeciętnej wysokości drzewostanu. Klasa bonitacji oznaczana jest cyframi rzymskimi i wyrażana jest w skali porządkowej. Posługiwanie się klasami bonitacji wiąże się z wykorzystaniem tablic zasobności. Robert Tomusiak
Bonitacja drzewostanu charakteryzuje potencjalne możliwości produkcyjne siedliska. Określana jest za pomocą tzw. klas bonitacji wyznaczanych dla danego gatunku na podstawie wieku i przeciętnej wysokości drzewostanu. Klasa bonitacji oznaczana jest cyframi rzymskimi i wyrażana jest w skali porządkowej. Posługiwanie się klasami bonitacji wiąże się z wykorzystaniem tablic zasobności.
(dendrometria), bardziej współczesny niż klasa bonitacji sposób wyrażania potencjalnych możliwości produkcyjnych siedliska. Jest cechą ilościową, którą stanowi wysokość górna w wieku bazowym, wynoszącym najczęściej 100 lat (wysokość górna to średnia wysokość 100 najgrubszych drzew na powierzchni 1 ha). Przykładowo bonitacja wzrostowa 29,6 m oznacza, że drzewostan o takiej bonitacji osiągnie (lub osiągnął) w wieku 100 lat wysokość górną 29,6 m.
(dendrometria), (1922-1975), profesor Wydziału Leśnego SGGW, wykładał dendrometrię, naukę o produkcyjności lasu i statystykę matematyczną. Autor podręcznika akademickiego Przyrost drzew i drzewostanów (1974) oraz skryptów ze statystyki matematycznej. Autor Tablic przyrostu miąższości dla sosny (1971), wprowadził do nauki pojęcie: intensywność przyrostu miąższości.
(dendrometria), jest regularną bryłą obrotową o równaniu tworzącej y2=pxr, dla której parametr (p) i wykładnik kształtu (r) zostały określone na podstawie cech strzały. Można przyjąć, iż bryła równoważna strzale jest matematycznym modelem strzały.
(dendrometria), w dendrometrii błędy stanowią najczęściej miarę dokładności wzorów do określania miąższości. Określają stopień zgodności wyniku otrzymanego przy pomiarze miąższości strzały lub jej części za pomocą danego wzoru z miąższością rzeczywistą. Błąd absolutny wyrażony jest w takich samych jednostkach jak badana cecha, tj. w metrach sześciennych. Stanowi różnicę między miąższością obliczoną danym wzorem (v) a miąższością rzeczywistą (vrz): Różnica taka może być dodatnia lub ujemna. Jeżeli miąższość obliczona za pomocą ocenianego wzoru jest większa od miąższości rzeczywistej, błąd jest dodani; jeżeli mniejsza – błąd ujemny.
(dendrometria), w dendrometrii miara dokładności wzorów służących do określania miąższości. Gdy oceniamy strzały o różnych miąższościach posługiwanie się błędem absolutnym nie jest wystarczające, gdyż ten sam błąd absolutny popełniany przy dla strzały o niewielkiej miąższości może okazać się stosunkowo duży, gdy dla strzały o dużej miąższości byłby błędem małym. Stąd też istnieje potrzeba posługiwania się błędem procentowym. Błąd procentowy wtórny to błąd absolutny (α) wyrażony w procentach miąższości rzeczywistej (vrz): Błąd ten określa o ile procent prawdziwej miąższości, miąższość obliczona danym wzorem jest większa bądź mniejsza od miąższości prawdziwej. Znak błędu procentowego wtórnego jest taki sam jak błędu absolutnego.
(dendrometria), w dendrometrii miara dokładności wzorów służących do określania miąższości. Jest to błąd absolutny miąższości (α) wyrażony w procentach miąższości wyliczonej danym wzorem (v): Błąd procentowy zasadniczy wykorzystuje się do poprawienia wyników miąższości wyliczonej danym wzorem.
(dendrometria), mianem błędu standardowego określa się odchylenie standardowe dla rozkładu średniej z próby.
(dendrometria), różnica między wielkością rzeczywistą a wielkością odczytaną w tablicach (najczęściej wyrażana w procentach)
(dendrometria), szereg czasowy uśrednionych sekwencji przyrostów rocznych charakteryzujących się zgodnym wzorem przyrostowym.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 » Wszystkich stron: 13