(dendrometria), dziedzina wiedzy wykorzystująca metodę dendrochronologiczną do datowania ruchów masowych.
(dendrometria), dziedzina wiedzy wykorzystująca metodę dendrochronologiczną do badania zmian klimatu w przeszłości, jak również zależnością szerokości słojów rocznych drzew od czynników klimatycznych.
(dendrometria), termin dendrometria wywodzi się z greckiego „dendron” – drzewo i „metrein” – mierzyć. Dendrometria jest nauką zajmującą się pomiarem drzew i drzewostanów oraz określaniem wieku i przyrostu różnych cech drzew i drzewostanów, najczęściej miąższości. Tradycyjnie dendrometria obejmuje następujące części: 1. Pomiar drzewa leżącego 2. Pomiar drzewa stojącego 3. Pomiar drzewostanu 4. Określanie wieku drzewa i drzewostanu 5. Określanie przyrostu drzewa i drzewostanu. Dendrometria znajduje rozległe zastosowanie w różnych działach gospodarstwa leśnego, w pracach badawczych oraz w doświadczalnictwie leśnym.
(dendrometria), termin „dendroskala” funkcjonuje w literaturze zamiennie z terminami: chronologia, szereg czasowy, sekwencja
(dendrometria), stopień zgodności wyniku pomiaru z wartością rzeczywistą. Miarą dokładności są błędy.
(dendrometria), empiryczna ocena dokładności oznacza analizę błędów obliczonych dla brył dendrometrycznych (strzał lub ich części). Błędy wynikają z porównania miąższości określonej danym wzorem dendrometrycznym z miąższością rzeczywistą. Miąższość rzeczywistą zwykle określa się wzorami sekcyjnymi.
(dendrometria), teoretyczna ocena dokładności oznacza analizę błędów obliczonych dla regularnych brył obrotowych o równaniu tworzącej (patrz: regularna bryła obrotowa). Błędy wynikają z porównania objętości bryły określonej danym wzorem dendrometrycznym z objętością rzeczywistą, określoną bezbłędnie wzorem matematycznym.
(dendrometria), drzewo zajmujące takie miejsce w szeregu rozdzielczym pierśnic, że sumy miąższości (lub powierzchni przekroju) drzew cieńszych od niego i drzew grubszych są takie same
(dendrometria), drzewo reprezentujące pod względem określonych cech grupę drzew o zbliżonych wymiarach (często wybierane w celu ścięcia i prowadzenia dalszych pomiarów
(dendrometria), (1935-2011) profesor Wydziału Leśnego SGGW, wykładała dendrometrię. Autor stałych krzywych wysokości dla sosny oraz tablic miąższości kory.
(dendrometria), długość fragmentu drzewa od podstawy do miejsca gdzie grubość pnia w korze osiąga wartość 7 cm.
(dendrometria), całkowitą długość korony wyznacza się od miejsca osadzenia pierwszej żywej gałęzi wchodzącej w skład korony do wierzchołka drzewa. Górna, oświetlona część korony to korona świetlista; zaś dolna część korony to korona cienista. Granica między koroną świetlistą a cienistą znajduje się zwykle w miejscu o największej średnicy korony.
(dendrometria), pojęciem „długość strzały” posługujemy się w przypadku drzew leżących; dla drzew stojących zarezerwowany jest termin „wysokość”. Długość strzały to długość liczona wzdłuż osi morfologicznej strzały od podstawy do wierzchołka.
(dendrometria), do elementów miąższości zalicza się pole przekroju, wysokość oraz liczbę kształtu. Dendrometria dysponuje wieloma metodami określania poszczególnych elementów miąższości drzewostanu, zróżnicowanymi pod względem dokładności i pracochłonności.
(dendrometria), składowe wyróżniane w badaniach przyrostu drzew i drzewostanów (są nimi np. przyrost wysokości, przyrost powierzchni przekroju, przyrost grubości, zmiana kształtu itp.)
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 » Wszystkich stron: 13