Dział
Gleboznawstwo leśne
Ilość znalezionych haseł: 1004
(Gleboznawstwo leśne), obszar, z którego wody spływają do jednego punktu danej rzeki, jeziora, morza, oceanu. Zlewnia to zarówno wody powierzchniowe, jak i podziemne. Zlewnia wyraźnie wpływa na naturalną retencję wód, sposób zasilenia rzek i jezior oraz ich bilansu wody. Zlewnia decyduje też w dużym stopniu o morfologii koryt rzek i potoków. Gdy zlewnia obejmuje cały system rzeczny to znaczy system składający się z rzeki głównej i jej dopływów, wówczas pojęcie zlewni jest równoznaczne z pojęciem dorzecza, które jest obszarem z którego wody spływają z jednego systemu rzecznego. Rozróżniamy zlewnię bezpośrednią, z której wody spływają bezpośrednio lub za pośrednictwem małych cieków oraz pośrednią tzn. obszar niekontaktujący się z danym zbiornikiem bezpośrednio, z którego wody są doprowadzane do tego zbiornika za pośrednictwem większego cieku (lub cieków).
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), naturalny, skoncentrowany, wypływ wody podziemnej na powierzchnię Ziemi. Wydajność źródła mierzy się ilością wody wypływającej w jednostce czasu. Miejsce wypływu źródła związane jest głównie z układem nieprzepuszczalnych warstw skalnych w powiązaniu z rzeźbą terenu. Wody opadowe przesączają się przez warstwy przepuszczalne, zasilając głębsze → warstwy wodonośne. Wody spływają warstwami wodonośnymi pod wpływem siły ciężkości lub pod naporem ciśnienia hydrostatycznego. W miejscu, gdzie warstwa wodonośna wychodzi na powierzchnię, np. na stoku górskim lub w dolinie, tworzy się → wysięk, → wyciek, źródło, → wywierzysko. Badaniem źródeł zajmuje się krenologia.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), żyzność gleby jest definiowana jako naturalna jej zdolność do zaspokajania potrzeb roślin. Stanowi ona zespół fizycznych, chemicznych i biologicznych właściwości gleby, zapewniających roślinom warunki życia. Dotychczas nie wypracowano systemowego, a zarazem łatwego w stosowaniu na terenie całego kraju sposobu oceny żyzności gleby. Żyzność w glebach uprawianych rolniczo jest często utożsamiana z produkcyjnością i urodzajnością (ilość biomasy, plonu), które w lasach mają odmienne interpretacje i zastosowania. Problem jest ważny dla leśnictwa, gdyż w kartografii siedlisk leśnych gleby odgrywają pierwszoplanową rolę i poprawna ich ocena, a zwłaszcza waloryzacja pomiędzy stanowiskami, ranking dla wielu pedonów, prowadzi do wiarygodnych diagnoz siedliska. Gleboznawstwo leśne wypracowała własny model oceny gleb w lasach, znany jako → trofizm gleby, poparty jednostką w klasyfikacji gleb zwany jako → troficzna odmiana podtypu gleby wraz z metodą ich oceny ujętej w → SIG, Siedliskowy Indeks Glebowy. Bardzo żyzna gleba leśna to → eutroficzna gleba leśna, przeciętnie żyzna gleba leśna to → mezotroficzna gleba leśna, mało żyzna gleba leśna to → oligotroficzna gleba leśna i skrajnie mało żyzna gleba leśna to → dystroficzna gleba leśna.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), amoniak NH3, ważny związek azotu z wodorem, to gaz o ostrym zapachu, rozpuszczalny w wodzie. W glebie występuje w formie jonu amonowego NH4+. Obok jonu azotanowego NO3-, jest główną przyswajalną formą azotu dla większości roślin leśnych. Powstaje w glebie z materii organicznej w procesie amonifikacji z udziałem drobnoustrojów zwanych amonifikatory. Amonifikacja to biochemiczny proces z udziałem drobnoustrojów, w którym ze związków organicznych (białka,aminy, amidy, aminokwasy, kwasów nukleinowe, mocznik, ) znajdujących się w glebowej materii organicznej powstaje amoniak. Najpierw białka pod wpływem enzymów ulega hydrolizie na wolne aminokwasy, a z tych przez odłączenie grupy aminowej powstaje amoniak. Amonifikacja jest jednym z etapów obiegu azotu w przyrodzie.W ubogich i kwaśnych glebach w lasach najczęściej z próchnicą typu → mor w procesie → mineralizacja, związki azotu ulegają amonifikacji, których produktem jest amoniak i tylko niewielka jego część ulega dalszej mineralizacji zwanej → nitryfikacja, której produktem są azotany. Natomiast w żyznych glebach leśnych z próchnicą typu → mull w procesie mieneralizacji więkoszść powstającego amoniaku ulega nitryfikacji. Specyfika tych procesów sprawia, że w glebach żyznych lasów drzewa mają do dyspozycji azot mineralny w formie amonowej i w formie azotanowej, natomiast w kwaśnych glebach borów, drzewa mają do dyspozycji głównie azot w formie amonowej. Amoniak jest sorbowany przez kompleks sorpcyjny gleby i jest preferowany przez drzewa iglaste. Zarówno → amonifikacja, jak i → nitryfikacja są elementem procesu zwanym → obieg azotu i → obieg materii w przyrodzie, w którym uczestniczy → azot, azot glebowy.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), bakterie żyjące w glebie to → organizmy glebowe, jednokomórkowe o mikroskopijnych wymiarach, od 0,5 do 2,0 µm (1 µm = 0,001mm). Bakterie są ważnym czynnikiem glebotwórczym i odgrywają zasadniczą rolę w krążeniu materii i przepływie energii w przyrodzie, przez udział w rozkładzie materii organicznej (butwienie, gnicie, fermentacja). Niektóre z nich (np. Azotobacter, Rhizobium) wiążą azot atmosferyczny, inne przekształcają organiczne związki azotowe w sole amonowe (→ amonifikacja), jeszcze inne utleniają związki amonowe (→ nitryfikacja) do azotanów (np. Nitrosomonas i Nitrobacter). Inne znów redukują azotany z powrotem do soli amonowych (→ denitryfikacja) i azotu cząsteczkowego. Z działania bakterii korzysta wiele gałęzi przemysłu. Mają też zastosowanie w oczyszczalniach ścieków. Powszechnie znane są bakterie wywołujące choroby zakaźne roślin, zwierząt i ludzi.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 »
Wszystkich stron: 67