Dział
Elementy mineralogii, petrografii, geologii historycznej, geomorfologii
Ilość znalezionych haseł: 226
(Gleboznawstwo leśne), określenie piroklastyczny dotyczy produktów wybuchu wulkanicznego wyrzucanych na powierzchnię Ziemi. Materiały takie powstają poprzez rozdrobnienie i rozprzestrzenienie lawy, a następnie krzepnięcia jej w powietrzu, a także przez rozproszenie skał rozkruszonych w wyniku erupcji. Do materiałów piroklastycznych zalicza się: → popiół wulkaniczny, pyły wulkaniczne, piaski wulkaniczne, bloki wulkaniczne, bomby wulkaniczne, lapille, pumeks, szlaka, tufy i tufity .
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), duża grupa minerałów budujących skały magmowe zasadowe, z grupy minerałów femicznych. Posiadają zmienny skład chemiczny, ogólnie ujmowany jako krzemiany wapnia, sodu, litu, magnezu, żelaza, glinu, manganu i tytanu. Posiadają twardość 6-7, gęstość 3,0-3,6, są doskonale łupliwe. Są najczęściej zielone, brunatne, czarne, bywają też bezbarwne. Wchodzą w skład skał magmowych zasadowych, można je spotkać w skałach osadowych. Uważane są za źródło wapnia, magnezu, żelaza, mikroelementów w glebie.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), minerał skał osadowych z grupy siarczków. Jest siarczkiem żelaza FeS2, posiada twardość 6-6,5, gęstość 5,0-5,2, rysę zielonoczarną i czarną, a łupliwość niewyraźną. Zwykle jest złocistożółty, podobny w barwie do złota. Powstaje w skałach osadowych, zwykle ilastych, glinach i wapieniach. Występuje we wszystkich typach skał. Piryt jest źródłem siarki zanieczyszczającej powietrze atmosferyczne w wyniku spalania takich surowców jak np. węgiel. W trakcie spalania piryt zawarty w węglu i innych paliwach, utlenia się i przedostaje do atmosfery w formie tlenków siarki. W Polsce występuje w złożach węgla, a także na Dolnym Śląsku, w Rudawach Janowickich, Górach Kaczawskich, Izerskich, w okolicach Strzegomia, w dolnośląskich utworach miedzionośnych, a także k/Olkusza i w Tatrach.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), część → czwartorzędu, zwany → epoka lodowcowa lub epoką lodową, ze względu na olbrzymie lodowce kontynentalne (lądolody), które pokrywały część Europy, łącznie z Polską, a także inne obszary strefy umiarkowanej. W tym czasie lądolód okresowo narastał i topniał, przez co na terenie prawie całej Polski znajdują się plejstoceńskie → osady lodowcowe i wodnolodowcowe. Wyróżnia się co najmniej 3 główne nawroty zlodowaceń: krakowskie zwane też południowopolskim, środkowopolskie i północnopolskie zwane bałtyckim. Początek holocenu był związany z gwałtowną zmianą klimatu polegającą na szybkim ociepleniu i przejściu z glacjalnej na interglacjalną modę klimatu. Tym samym zakończyła się ostatnia faza późnego glacjału, czyli zlodowacenie północnopolskie. Obecnie, powierzchniowa warstwa naszego kraju, zwłaszcza na nizinach zbudowana jest z utworów przetransportowanych, przesortowanych i zdeponowanych przez lodowce i towarzyszące im wody powierzchniowe o charakterze rzek, rozlewisk, bagien i jezior. Utwory pozostawione przez lodowiec to skały macierzyste większości gleb Polski.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), grupa skał magmowych wylewnych kwaśnych. Jej odpowiednikiem w skałach magmowych głębinowych jest granit. Mają barwę szarą, zielonkawą, czerwonawą pochodzącą od barwy ciasta skalnego. Posiadają strukturę porfirową, dzielą się na odmianę z kwarcem i bez kwarcu. Prakryształy kwarcu, skaleni, czasem biotytu, amfiboli i piroksenów tkwią w cieście skalnym. Niektóre zawierają geody agatowe. W Polsce występują na Dolnym Śląsku, koło Krzeszowic, często są spotykane w formie głazów narzutowych na Niżu Polskim. Przydatność glebotwórcza zbliżona do granitu, nieco łatwiej wietrzeje tworząc pokrywy kamieniste. Właściwości gleby wytworzonej z porfiru prezentuje → Atlas gleb leśnych Polski, profil nr 107.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), szerokie i bardzo długie doliny o płaskim dnie ukształtowane przez ogromne rzeki wypływające z przedpola roztapiającego się → lądolodu, płynące na ogół w kierunku zachodnim, zgodnie z ogólnym nachyleniem kontynentu europejskiego. Na ogół są wykorzystywane współcześnie przez rzeki, ale tylko w niewielkiej części ich szerokości i na wybranych odcinkach. Szerokość pradolin na terenie Polski wynosi od 2 do 20 i więcej km. Charakteryzuje je płaskie, często zabagnione, piaszczyste dno, ograniczone stromymi nieraz krawędziami o znacznej wysokości. Pradoliny są często wypełnione piaskami rzecznolodowcowymi, które są ubogie glebotwórczo, a w przeszłości nie pokryte roślinnością, ulegały zwydmieniu. W Polsce jest wiele pradolin, a największymi są: Pradolina Warszawsko-Berlińska i Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), skały osadowe klastyczne, zwięzłe bądź luźne zbudowane z ziaren frakcji psamitowej (piasku) o średnicy w granicach 2,0 do 0,1 mm. Psamity to różne skały jak piaski, → piaskowce, → arkozy, → szarogłazy, piaskowce kwarcytowe. Materiał o frakcji psamitowej (piasek) wchodzi też w skład innych skał jako domieszka: → psefity, → aleuryty, → pelity.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), skorupa ziemska zachowuje się jak ciało sztywne do pewnej głębokości, głębsze warstwy pod wpływem wysokiej temperatury zachowują się jak ciało częściowo plastyczne i mogą przemieszczać się. Owa sztywna, zewnętrzna warstwa, zwana litosferą, podzielona jest na bloki – płyty tektoniczne – które mogą przesuwać się względem siebie. Ruchy te wywołują pewne zjawiska w miejscu kolizji płyt, np. powstawanie gór fałdowych, obecność stref aktywności sejsmicznej czego przykładem są → wulkany. Wyróżnia się 7 głównych płyt tektonicznych: płyta afrykańska, płyta antarktyczna, płyta eurazjatycka, płyta indoaustralijska, płyta pacyficzna, płyta północnoamerykańska, płyta południowoamerykańska. Znane są też mniejsze płyty jak płyta arabska oraz płyta Nazca.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 »
Wszystkich stron: 16
