Dział
Elementy mineralogii, petrografii, geologii historycznej, geomorfologii
Ilość znalezionych haseł: 226
(Gleboznawstwo leśne), minerał skał osadowych. Jest uwodnionym fosforanem żelaza Fe3(PO4)2 x 8H2O posiada twardość 1,5-2, gęstość 2,6-2,7, rysę białą i bardzo dobrą łupliwość. Zwykle jest biały lub bezbarwny, ale w wyniku utlenienia zmienia barwę na niebieską, ciemnoniebieską, granatową lub zieloną. Jest bardzo czuły na warunki atmosferyczne. Jest rozpowszechniony w torfach, rudach darniowych i żelaziakach brunatnych (limonit). Występuje tam gdzie są torfy. Przydatność glebotwórcza wiwianitu obejmuje jego znaczenie w utrzymywaniu żelaza i fosforu w obrębie torfów.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), miejsce na powierzchni Ziemi, z którego wydobywa się → lawa, gazy wulkaniczne i materiał → piroklastyczny. Wulkan to ognisko lawy w głębi Ziemi, komin łączący ognisko z powierzchnią, krater czyli otwór wydobywania się materiałów wulkanicznych oraz teren ukształtowany charakterystycznie, to jest stożki, kopuły, tarcze, potoki lawowe, nagromadzenia utworów wokół krateru. Ze względu na aktywność wulkany są dzielone na: czynne (objawiające współcześnie swoją działalność, np. Wezuwiusz, Etna, Stromboli), drzemiące (ich aktywność była zaobserwowana, jednak od dłuższego czasu jej nie okazywał), wygasłe (ich działalność nie została zaobserwowana w czasach historycznych, ale są obecne np. stożki wulkaniczne). W Polsce występują ślady dawnego wulkanizmu. Są to skały wulkaniczne obecne na powierzchni i charakterystyczne ukształtowanie tego terenu. Rozmieszczenie i występowanie wulkanów na Ziemi tłumaczy teoria ujmująca budowę skorupy ziemskiej w → płyty tektoniczne. W miejscach, gdzie jedna płyta zagłębia się pod drugą lub obciera o nią, tworzą się krawędzie kolizji i powstają → wulkany, np. wybrzeże Pacyfiku i Azji, Europa Południowa. Wulkany powstają także w miejscach rozsuwania się płyt tektonicznych od siebie zwanych rowami tektonicznymi, np. w Wielkich Rowach Afrykańskich.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), piaszczyste wzniesienie zbudowane przez wiatr kształtujący, transportujący i osadzający → osady eoliczne. Wyróżnia się wiele rodzajów wydm, ze względu na kształt, miejsce powstania, stan utrwalenia przez rośliny. Do częściej wyróżnianych należą wydmy: biała (młoda nadmorska, zbudowana z białego piasku), brunatna (stara nadmorska, zbudowana z piasku przekształconego procesami glebotwórczymi i wietrzeniowymi), nadmorska (usypana w nadmorskim pasie przybrzeżnym), paraboliczna (szybko przesuwająca się wydma o kształcie litery U), przednia (pierwsza wydma od strony morza w pasie kilku wydm), śródlądowa (usypana w głębi lądu z piasków pradolinnych i sandrowych) i inne. Wydmy stanowią ważny teren dla leśnictwa. Zalesienia i odnowienia lasu na wydmach są trudne głównie ze względu na brak wody. Duży odsetek współczesnych borów sosnowych rośnie na dawnych wydmach, jest to łatwo zauważalne w morfologii terenu charakterystycznie pofalowanego. Odkrywka glebowa na takim terenie daje jednoznaczną odpowiedź co do genezy piasków. Piaski wydm są drobnoziarniste, dobrze obtoczone, wysortowane, nie zawierają domieszek → frakcji żwiru i → frakcji kamieni.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), skały na które działa → wietrzenie fizyczne, → wietrzenie chemiczne i → wietrzenie biologiczne, podlegają procesom przemian, których produktem są zwietrzeliny skalne składające się z rozdrobnionej skały pierwotnej i domieszki nowych minerałów. Podstawową cechą zwietrzeliny skalnej, w odróżnieniu od skał, jest zdolność do zatrzymywania wody, co w przeciwieństwie do skał, umożliwia wegetację roślin wyższych. Zdolność tę nadają zwietrzelinie frakcje drobne, a zwłaszcza → minerały ilaste, obecne w niej jako produkt wietrzenia chemicznego skał. Powstanie zwietrzeliny skalnej jest wstępem do powstania gleby. Powstawanie zwietrzeliny skalnej ze skał litych prezentuje Atlas gleb leśnych Polski, profile nr 4-7.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), osady lodowcowe w których dominuje → frakcja żwirowa (2< d ≤75 mm) silnie przemyta przez wody lodowcowe i pozbawiona frakcji drobnych, tak ważnych dla żyzności gleb. Są to ubogie utwory macierzyste gleb, głównie pod lasami, tworzące w zmieszaniu z piaskami → sandry. Gleby wytworzone ze żwirów wodnego pochodzenia prezentuje → Atlas gleb leśnych Polski, profile nr 21, 80,81,82,83,84,85 i inne. Także → Muzeum Gleb prezentuje gleby wytworzone ze żwirów, np. w strefie tundry i tajgi.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), grupa skał metamorficznych wykazująca łupkowatość, to jest zdolność skały do dzielenia się na cienkie płaskie płytki. Posiadają strukturę krystaliczną i teksturę łupkową. Mogą mieć bardzo różny skład mineralny. W większości łupków występuje kwarc, a także miki, chloryty, epidot, amfibol, węglany, skalenie, oraz wiele innych. Nazwy łupków nawiązują do przeważającego w ich składzie minerału (np., łupek mikowy, biotytowy, amfibolowy, hornblendowy, chlorytowy, talkowy, fyllitowy, serycytowe). Przydatność glebotwórcza łupków krystalicznych zależy od właściwości budujących je minerałów i jest bardzo zróżnicowana.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 »
Wszystkich stron: 16
