Lasy Państwowe
Logo Encyklopedii Leśnej

Dział

Gleba jako fizyczne i chemiczne środowisko życia

Ilość znalezionych haseł: 186

Gleba jako fizyczne i chemiczne środowisko życia

buforowość gleby

(gleboznawstwo leśne), zdolność do przeciwdziałania zmianom odczynu i innych właściwości oraz utrzymywanie ich w stabilnym zakresie. Zdefinowano kilka buforów glebowych to jest składników (układów) stabilizujących odczyn gleby w w różnych jego zakresach. Są to: bufor węglanowy (działa w glebach węglanowych o odczynie 8,0-6,2), bufor krzemianowy (działa w zakresie pH 6,2-5,0), bufor wymiany jonowej (działa w zakresie pH 5,0-4,2), bufor glinowy (działa w zakresie pH 4,2-2,8) bufor żelazowy (działa w zakresie pH 3,8-2,4). Wysoką buforowość w stosunku do kwasów mają gleby węglanowe oraz gleby gliniaste i ilaste (ciężkie) i silnie próchniczne. Niską buforowością charakteryzują się gleby lekkie (piaszczyste), ubogie w próchnicę i frakcje koloidalne. Buforowość gleby ma duże znaczenie, od niej zależą np. efekty wapnowania. Jeżeli gleba odznacza się słabą zdolnością buforowania, to nawet niewielka dawka nawozu wapniowego może wywołać znaczną zmianę jej odczynu. Natomiast gleby ciężkie o dużej zawartości frakcji ilastych potrzebują dużo więcej nawozu wapniowego do zmiany pH o tę samą wartość. Buforowość gleby można poprawić głównie przez nawożenie organiczne, przez iłowanie, oraz wapnowanie. Pojęcie buforowości gleb jest też stosowane do określenia wszystkich procesów zachodzących w glebie, odpowiedzialnych za utrzymywanie równowagi jej właściwości.

Zobacz więcej...
Kontakt

Szybki kontakt