Dział
Gleba jako fizyczne i chemiczne środowisko życia
Ilość znalezionych haseł: 186
(Gleboznawstwo leśne), nauka zajmująca się badaniem wody w środowisku przyrodniczym, wody powierzchniowej oraz wody zawartej w litosferze i atmosferze. Hydrologia leśna, to dział hydrologii lądowej badająca zjawiska i procesy związane z wodą w lasach. Hydrologia obejmuje wiele działów szczegółowych, jak: glacjologia (wody lodowcowe), kriologia (wody w postaci lodu), krenologia (wody źródeł), potamologia (wody rzek i potoków), paludologia (wody bagien), limnologia (wody jezior, zbiorników wodnych), oceanografia (wody mórz i oceanów), hydrogeologia (wody podziemne). Hydrologia dostarcza danych do prognozowania zaopatrzenia w wodę ludności, a także rolnictwa i przemysłu. Woda w glebie jest prezentowana jako → faza ciekła gleby.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), to przestrzeń występowania wody na Ziemi. Są to wody podziemne i powierzchniowe: rzeki, jeziora, morza, oceany, lodowce, tereny bagienne, a także woda zawarta w atmosferze i biosferze. Wody podziemne to wody, zalegające pod powierzchnią Ziemi na różnych głębokościach, powstałe na skutek różnych procesów geologicznych. Strefa saturacji to przestrzeń nasycenia wodami podziemnymi. Powyżej strefy nasycenia wodami podziemnymi występuje strefa aeracji, czyli przestrzeń wód glebowych z udziałem powietrza.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), według GUS imisja to ilość danego zanieczyszczenia pyłowego lub gazowego w jednostce objętości powietrza (inaczej: stężenie) i osiadających na powierzchni ziemi. Stężenia zanieczyszczeń służą do oceny stopnia zanieczyszczenia powietrza poprzez porównanie ich z dopuszczalnymi poziomami substancji w powietrzu. Zanieczyszczenia gazowe to: dwutlenek siarki (SO2), tlenki azotu (NOx), tlenek węgla (CO), dwutlenek węgla (CO2), węglowodory (CnHm) oraz tzw. "utleniacze" czyli substancje wtórne, powstające na drodze reakcji fotochemicznych podstawowych zanieczyszczeń, czyli ozon, dwutlenek azotu, formaldehyd, akroleina i inne. Zanieczyszczenia pyłowe dzieli się w zależności od wymiarów ziaren i w zależności od źródła pochodzenia. Zanieczyszczenia pyłowe powstają w procesach produkcyjnych i procesach spalania dla pozyskania energii. Szczególnie duże ilości pyłów powstają przy spalaniu paliw stałych. O stopniu szkodliwości pyłów decyduje ich stężenie w atmosferze, skład chemiczny i mineralogiczny. Z pyłów mineralogicznych najbardziej szkodliwy jest kwarc (krzemionka koloidalna).
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), irygacja lub nawadnianie to czynność polegająca na dostarczaniu wody do gleby w celu poprawy warunków wegetacji roślin uprawnych i zwiększenia plonów. Jest ona znana od starożytności. Z wodą wprowadza się czasem składniki pokarmowe roślin. Nawadnianie może mieć także skutki ujemne, jeżeli wykonuje się je zbyt często lub zbyt intensywnie to następuje pogorszenie struktury gleby. Ujemną konsekwencją nawadniania jest zmniejszenie zasobów wody w zbiornikach, wymywanie składników pokarmowych z gleby i zagrożenie chorobami przenoszonymi razem z wodą lub ściekami i skażenie gleb wodami niedostatecznie czystymi. Są stosowane następujące rodzaje nawadniania:
(1) bruzdowe (polegające na wprowadzaniu wody do specjalnie wykonanych bruzd, z których przesiąka ona do gleby),
(2) podsiąkowe (polega na spiętrzaniu wody w rowach odwadniających, wskutek czego woda przesiąka do gleby),
(3) przesiąkowe (wgłębne - doprowadzanie wody do głębszych warstw gleby za pomocą specjalnych rurociągów porowatych lub zaopatrzonych w otwory),
(4) stokowe (poprzez wodą spływającą cienką warstwą po powierzchni o określonym spadku),
(5) zalewowe (zalewanie łąki wodą),
(6) deszczowanie (sztucznym deszczem wytwarzanym przez deszczownię),
(7) kroplowe (polega na doprowadzeniu wody do roślin przewodami polietylenowymi zaopatrzonymi w dozatory kroplowe).
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), Kadm (Cd) to → pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 48 i masie atomowej 112,41. W glebach występuje w ilościach śladowych, zwykle poniżej 1,0 mg x kg-1. W profilach glebowych wyższą zawartość kadmu obserwuje się w poziomach próchnicznych, co sugeruje jego rozprzestrzenianie się drogą powietrzną. Osadzanie się w glebie związków kadmu z powietrza ma istotne znaczenie w bezpośredniej bliskości hut i miejsc o dużym nasileniu ruchu drogowego. Zawartość kadmu w różnych typach gleb prezentuje Atlas gleb leśnych Polski. Kadm jest pierwiastkiem niezwykle toksycznym, a równocześnie obecny w otoczeniu człowieka. Telefony komórkowe i bardzo wiele innych urządzeń zasilanych jest z przenośnych baterii i akumulatorów niklowo-kadmowych lub metalowo-wodorkowych. Te małe źródła energii elektrycznej są poważnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego. Niestety olbrzymia część baterii i akumulatorów trafia do kosza na śmieci, a następnie na wysypiska śmieci. Wskutek korozji i zgniatania odpadków na wysypiskach, ciężkie metale (w tym kadm, ołów, rtęć i inne) zawarte w ogniwach, przedostają się do gleby i wód gruntowych wywołując skażenie środowiska i groźbę ciężkich chorób u ludzi i zwierząt.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), kation to jon o ładunku dodatnim (+), a jego przeciwieństwem jest → anion. Przykładem kationów o dużym znaczeniu w gleboznawstwie i żywieniu roślin są → makroelementy Ca2+, Mg2+, Na+, K+, NH4+ , → mikroelementy jak Zn2+, Ni2+, Co2+, Mn2+, a także powszechne w glebach Fe3+, Al3+. Kationy wymienne to kationy mogące podlegać → sorpcji oraz zasorbowane przez → kompleks sorpcyjny gleb, zdolne w określonych warunkach do wymiany z kationami znajdującymi się w → roztworze glebowym. Każdy kation charakteryzuje się określoną energią wymiany wzrastającą ze wzrostem wartościowości i spadkiem wielkości promienia jonowego. Kationy zasadowe to np. Ca2+, Mg2+, Na+, K+, NH4+, które tworzą z wodą silne zasady. Kationy kwasowe to przede wszystkim H+ i Al3+, a w mniejszych ilościach Fe3+, Mn2+. Jon H+ jest miernikiem kwasowości gleby, a jony glinu ulegają hydrolizie i uwalniają do roztworu glebowego kolejną dawkę jonów H+ zwiększając kwasowość gleby, co czyni glin kationem kwasowym.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), koloid to układ złożony z cząstek wielkości poniżej 0,0005 mm (w gleboznawstwie poniżej 0,002mm) rozproszonych w fazie rozpraszającej zwanych ośrodkiem dyspersyjnym. Koloidy glebowe, to najdrobniesza frakcja cząstek glebowych, jak: → minerały ilaste, uwodnione tlenki żelaza i glinu, minerały bezpostaciowe, → próchnica oraz → kompleksy ilasto - humusowe. Koloidy są też określane jako → plazma glebowa, czyli koloidalna część stałej fazy gleby o największym stopniu rozdrobnienia, która wypełnia wolne przestrzenie między elementarnymi ziarnami gleby i mikroszkieletu. Zawartość i stan koloidów glebowych w glebie decyduje o jej właściwościach.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 »
Wszystkich stron: 13