Dział
Jednostki klasyfikacji gleb
Ilość znalezionych haseł: 166
(Gleboznawstwo leśne), jednostki zaliczane do podtypu gleb gruntowoglejowych właściwych muszą spełniać kryteria typu→ gleby gruntowoglejowe. Posiadają charakterystyczny układ poziomów A-G, często z poziomami przejściowymi. Poziom A typu mull o miąższości do 20 cm, zawiera do 5,8% węgla organicznego, co jest cechą wyróżniającą ten podtyp od innych podtypów w glebach gruntowoglejowych. Nadmierne trwałe uwilgotnienie sprawia powstawanie poziomu diagnostycznego → gleyic, który występuje pod poziomem próchnicznym i często obejmuje cały profil łącznie z poziomem A. Charakterystyczne sine, stalowe, zielonkawe barwy określane obecnie jako → glejowa mozaika barw, dominują w profilu tej gleby. Morfologię podtypu gleby gruntowoglejowej właściwej można przedstawić poziomami: Ol–A–Go–Gor–Gr. Trofizm tych gleb zależy ściśle od uziarnienia, kwasowości, zawartości kationów zasadowych, a także od ilości azotu i węgla organicznego. Znaczenie siedliskotwórcze i związki z naturalną roślinnością leśną przedstawiono w charakterystyce typu → gleby gruntowoglejowe.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), urbanoziemy i industrioziemy obejmują utwory glebowe wytworzone i przekształcone w rezultacie gospodarczej działalności człowieka. Odpady gospodarczej, ale nierolniczej działalności człowieka, zostały zakumulowane na powierzchni gleb naturalnych w postaci hałd, zwałowisk przemysłowych, górniczych, hutniczych, miejskich czy komunalnych (→ fotografia) tworząć gleby o nowych właściwościach. Człowiek powoduje także przerwanie ciągłości naturalnej pokrywy glebowej i reliefu powierzchni ziemi przez tworzenie wyrobisk zasypywanych odpadami oraz rozwój nieustabilizowanych zapadlisk. Zagospodarowanie tych gleb wymaga rekultywacji co jest procesem długotrwałym, pracochłonnym i kosztownym. W wyniku rekultywacji hałd i zwałowisk roślinnością leśną oraz zielną, rozwija się na nich inicjalny proces glebotwórczy. Niemniej gleby takie pod wieloma względami różnią się od skał macierzystych składem antropogenicznego materiału. Zalesianie nieużytków poprzemysłowych dało najlepsze rezultaty, na przykład, na silnie przepalonych łupkach i piaskowcach karbońskich. Dobre efekty otrzymano stosując do zalesienia: olszę czarną i szarą, robinię akacjową, klon zwyczajny, topolę, osikę, a nawet jesion wyniosły.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), regosole powstają z okruchowego, bezwęglanowego materiału zwietrzelinowego (regolit) nagromadzonego jako piarżyska, blokowiska, u podnóży stromych wzniesień lub skał najczęściej w górach. Najliczniej płaty tych gleb w Polsce występują w Tatrach. Regosole posiadają następującą budowę: OC–AinC–CR. Przestrzenie wolne w tym materiale zwykle są wypełnione materią organiczną zmieszaną z odłamkami skalnymi, a często pozostają puste. Właściwości chemiczne regosoli zależą głównie od jakości masy glebowej wypełniającej rumowisko skalne. Wyróżnia się regosole oligotroficzne, mezotroficzne i eutroficzne. Regosole oligotroficzne są kwaśne i silnie kwaśne (pH w H2O<5,0), wysycenie kationami zasadowymi (V) wynosi zdecydowanie poniżej 50%. Gleby te porośnięte są zwykle kwasolubnymi zbiorowiskami roślinnymi, np. kosodrzewiną (Pinus mugho) z udziałem ziołorośli, w Bieszczadach przez borówczyska z różą alpejską (Vaccinietum pocuticum rosaetosum pendulinae). W wyższych położeniach górskich gleby te porasta świerczyna górnoreglowa (Plagiothecio-Piceetum tatricum, Plagiothecio-Piceetum hercynicum). Eutroficzne odmiany regosoli stanowią żyzne siedliska m.in. dla jaworzyny górskiej z języcznikiem (Phyllitydo-Aceretum) oraz zarośli wierzbowo-olszowych (Salici silesiacae-Alnetum viridis, Pulmonario-Alnetum).W regosolach nie wyróżnia się podtypów. Tereny objęte regosolami są to zwykle obszary ochronione i nie podlegają klasyfikacji siedliskowej dla potrzeb gospodarki leśnej. Morfologię i pełną dokumentację tych gleb prezentuje → Atlas gleb leśnych Polski i → Muzeum Gleb.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), Gleby kulturoziemne należą do gleb przekształconych pod wpływem intensywnej gospodarki rolnej i leśnej. W glebach takich zmianom uległy zarówno budowa poziomowa, jak i ich właściwości fizyczne, chemiczne, fizykochemiczne i biologiczne. Zmiany te są wprowadzane świadomie przez człowieka, w celu polepszenia wybranych właściwości gleb. Długotrwała racjonalna uprawa mechaniczna, wapnowanie, intensywne nawożenie organiczne i mineralne przekształca profil glebowy tak dalece, że pierwotne poziomy lub warstwy, szczególnie powierzchniowe, ulegają całkowitemu przekształceniu. Poziom próchniczny tych gleb w ogrodach ma miąższość do 60 cm, jest bogaty w materię organiczną, zasobny w składniki odżywcze, wysycony kationami zasadowymi, co w poszczególnych przypadkach odpowiada kryteriom diagnostycznych poziomów anthropedogenic: hortic, hydragric, irragric, plaggic i terric. Gleby kulturoziemne uzyskują nowe właściwości biofizykochemiczne, wyjątkowo korzystne z punktu widzenia roślin uprawnych i możliwości produkcyjnych, których pierwotnie nie miały w związku z układem czynników naturalnych otaczającego środowiska. W typie gleb kulturoziemnych wyróżnia się następujące podtypy: → rigosole, → hortisole, → kulturoziemy leśne, → kulturoziemy pobagienne.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 »
Wszystkich stron: 12
