Dział
Jednostki klasyfikacji gleb
Ilość znalezionych haseł: 166
(Gleboznawstwo leśne), Gleby płowe wytwarzają się z różnych utworów, najczęściej z lessu, z pyłu wodnego pochodzenia, z glin zwałowych oraz z piasków zalegających na glinie lub cięższych piasków. Gleby te mają dobrze wykształcony, czyli zróżnicowany na poziomy genetyczne profil. Pod poziomem próchnicznym A, występuje poziom diagnostyczny → luvic wyraźnie jaśniejszy i mniej zwięzły w porównaniu z głębiej leżącym poziomem diagnostycznym → argic (→ fotografia). Poziom argic jest wyraźnie ciemniejszy w barwie i bardziej zwięzły w porównaniu z poziomami leżącymi pod i nad nim, zawiera on co najmniej 3% więcej iłu koloidalnego jak poziom leżący nad nim. Morfologię gleb płowych można przedstawić poziomami: Ol–A–Eet–Bt–C. Uziarnienie gleb płowych to najczęściej utwory pyłowe, gliny lekkie i piaski na glinie, bezszkieletowe lub słabo szkieletowe. Odczyn gleb płowych jest zróżnicowany. Wysycenie kationami zasadowymi V, dobrze koreluje z odczynem. W poziomach próchnicznych V waha się od kilku do kilkunastu procent, a w głębszych poziomach rośnie nawet do około 100. Podtypy gleb płowych i kryteria ich wyróżniania przedstawia rysunek. Właściwości biogeochemiczne gleb płowych mieszczą się w środkowych przedziałach spotykanych w glebach brunatnych. Gleby płowe zaliczają się do odmiany eutroficznej bliskie odmiany mezotroficznej. W klasyfikacji siedliskowej są to lasy świeże i wyżynne. Odmiany oglejone tworzą las wilgotny. Takie siedliska odpowiadają potencjalnej roślinności leśnej grądów, w podzespołach typowych i wyżynnych (Tilio/Galio – Carpinetum), żyznej buczyny niżowej (Melico – Fagetum) i górskiej (Dentario glandulosae – Fagetum), a w terenach wilgotniejszych grądów niskich (Tilio - Carpinetum stachyetosum). Morfologię i pełną dokumentację tych gleb prezentuje → Atlas gleb leśnych Polski i → Muzeum Gleb.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), skałami macierzystymi gleb rdzawych są głębokie i odwapnione osady piasków i żwirów sandrowych, terasowych, zwałowych oraz lekkie zwietrzeliny granitów, gnejsów i bezwęglanowych gruboziarnistych piaskowców. Sporadycznie w skale macierzystej tych gleb mogą występować węglany. Gleby rdzawe mają dobrze wykształcony, czyli zróżnicowany na poziomy genetyczne profil. Pod poziomem próchnicznym O lub O i A występuje jednolicie rdzawy poziom diagnostyczny → sideric Bv (→ fotografia). Poziom ten jest bogatszy we frakcje pyłu i iłu od poziomu leżącego poniżej i stopniowo przechodzi w skałę macierzystą C. Morfologię gleb rdzawych można przedstawić poziomami: Ol–Ofh–A–Bv–BvC–C. Są to gleby lekkie, kwaśne w poziomach powierzchniowych, przechodzące w lekko kwaśne w głębszych poziomach, sporadycznie mogą być obojętne i zasadowe. Wydzielanie podtypów gleb rdzawych wraz z kryteriami przedstawia rysunek. Właściwości biogeochemiczne gleb rdzawych z nizin wyraźnie oddzielają je od gleb brunatnych z nizin i są porównywalne z lepszymi troficznie glebami bielicowymi (Atlas gleb leśnych Polski 2003). Najnowsze badania z zastosowanie obiektywnych narzędzi wykazały, że w obrębie gleb rdzawych można wyróżnić odmiany dystroficzne, oligotroficzne i mezotroficzne, a nawet sporadycznie – eutroficzne (Brożek S., Zwydak M., Lasota J. 2008. Liczbowy indeks troficznych odmian podtypów gleb bielicowych i rdzawych. Rocz. Glebozn. 59, 1, 7-17). W klasyfikacji siedliskowej są to więc bory, bory mieszane, lasy mieszane i lasy. Obiektywne podejście do diagnozowania odmian troficznych tych gleb umożliwia → SIG, Siedliskowy Indeks Glebowy. Odmiany dystroficzne gleb rdzawych to siedliska borów z potencjalną roślinnością sośnin (Leucobryo – Pinetum, Peucedano – Pinetum). Odmiany oligotroficzne gleb rdzawych to głównie uboższe warianty boru mieszanego z dębem bezszypułkowym (Quercetum petraeae – Pinetum) i acidofilne dąbrowy (Calamagrostio - Quercetum petraeae). Odmiany mezotroficzne gleb rdzawych odpowiadają acidofilnym lasom bukowo – dębowym (Fago-Quercetum petraea typicum), bogatszym wariantom boru mieszanego (Querco roboris - Pinetum typicum), acidofilnej dąbrowie (Calamagrostio - Quercetum petraeae). Eutroficzne odmiany gleb rdzawych to siedliska lasów z uboższymi wariantami grądów. Morfologię i pełną dokumentację tych gleb prezentuje → Atlas gleb leśnych Polski i → Muzeum Gleb.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 »
Wszystkich stron: 12
