Dział
Podstawy klasyfikacji gleb, kryteria i zasady
Ilość znalezionych haseł: 247
(Gleboznawstwo leśne), wszystkie procesy fizyczne, chemiczne i biologiczne przebiegające w glebach, zarówno nie wykształconych, jak i w słabo wykształconych oraz w pełni ukształtowanych. Na procesy te składają się:
1) → rozkład – proces rozkładu szczątków organicznych,
2) funkcjonujące zarówno w skałach jak i w glebach → wietrzenie skał i minerałów,
3) dalsze ciągłe geochemiczne przekształcanie produktów wietrzenia i rozkładu,
4) → redukcja i utlenienie w procesach geochemicznych,
5) przemieszczanie mineralnych i organicznych składników gleby w jej obrębie i poza nią, → bioturbacja, → ługowanie,
6) selektywne odkładanie produktów wszystkich procesów w profilu glebowym kształtujące i przekształcające jej profil,
7) → zakwaszanie i → alkalizacja, a także wiele procesów objętych wspólnym terminem → degradacja.
Procesy glebowe nakładają się na → procesy glebotwórcze.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), Polskie Towarzystwo Gleboznawcze (PTG) zrzesza ludzi nauki i praktyki zajmujących się glebami. Jest organizacją propagującą osiągnięcia naukowe z zakresu badań środowiska glebowego oraz stymulującą rozwój gleboznawstwa i nauk pokrewnych. Towarzystwo realizuje swoje zadania poprzez organizowanie zjazdów i konferencji naukowych, zacieśnianie współpracy międzynarodowej, prowadzenie działalności wydawniczej, popularyzatorskiej i edukacyjnej oraz inicjowanie badań naukowych i współdziałanie w ich prowadzeniu. Struktura Towarzystwa opiera się o → Komisje PTG i oddziały wojewódzkie, a ich prace koordynuje Zarząd Główny, posiadający swoją siedzibę w Warszawie, ul. Wiśniowa 61. PTG powstało w 1937 z inicjatywy Feliksa Terlikowskiego, Jana Włodka i Tadeusza Mieczyńskiego. Obecnie jest ono członkiem Międzynarodowej Unii Towarzystw Gleboznawczych (IUSS), współpracuje z Europejską Unią Nauk o Ziemi (EGU), współpracuje także z wieloma towarzystwami naukowymi krajowymi. Wydaje kwartalnik Soil Science Annual (Roczniki Gleboznawcze), poświęcony problematyce środowiska glebowego.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), pustynia to obszar terenu o skrajnie trudnych warunkach dla życia roślin i zwierząt, a równocześnie ważna strefa środowiskowa i krajobrazowa kuli ziemskiej. Pustynie występują w obszarach kuli ziemskiej w klimacie suchym i skrajnie suchym zwrotnikowym (np. północna Afryka, Półwysep Arabski, Australia). Opady atmosferyczne roczne na pustyni nie przekraczają 200 mm, a niekiedy wynoszą tylko kilka mm. Skutkuje to całkowitym lub prawie całkowitym brakiem wody i roślinności, brakiem cieków lub występowaniem cieków tylko epizodycznych i dużą rolą wiatru w kształtowaniu rzeźby terenu. Pustynia jest obszarem, gdzie las występować nie może i terenem nie nadającym się również do celów rolniczych. Pustynia może występować w obrębie nizin, wyżyn i gór. Pustynie dzieli się również na: piaszczyste z różnorodnymi formami wydmowymi, ilaste pokryte twardym, spękanym, silnie zasolonym iłem, kamieniste pokryte złomiskami skalnymi, skaliste pokryte litymi i twardymi, wygładzonymi skałami, żwirowe których powierzchnia wyłożona jest żwirem. Aktywność gospodarcza człowieka, zwłaszcza w otoczeniu już istniejących pustyń, przyczynia się do degradacji pokrywy roślinnej i powiększenia pustyni. Strefę brzegową pustyni stanowi → półpustynia.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), jest to poziom zawierający materiały węglanowe powstałe z pierwotnych skał węglanowych (wapienie, margle, dolomity, itp.) lub siarczanowych (gipsy), zawierający okruchy tych skał, o odczynie zasadowym (pH powyżej 7,0) i wysyceniu kompleksu sorpcyjnego zasadami (V) około 100%, stanowi ich zwietrzelinę i zalega na tych skałach. Termin rędzic jest nawiązaniem do tradycyjnego typu gleb w polskim gleboznawstwie, zastosowany pierwszy raz w Atlasie gleb leśnych Polski [2003], natomiast termin → rendzic dotyczacy poziomu → mollic, wprowadzono w WRB do określania jednostki niższego rzędu w Leptosols. Poziomy te nie są tożsame.
Zobacz więcej...
(Gleboznawstwo leśne), systemowa działalność zmierzająca do przywrócenie pierwotnego wyglądu i właściwości glebom, środowisku i krajobrazom zniszczonym przez przemysł, zwłaszcza górniczo-hutniczy. Podstawowy zakres prac rekultywacyjnych to ukształtowanie rzeźby terenu, poprawa właściwości fizycznych i chemicznych gleby, uregulowanie stosunków wodnych, wzmacnianie skarp, zbudowanie dróg i infrastruktury gospodarczej, zadrzewienie, zakrzewienie i obsianie trawą. Obowiązek rekultywacji spoczywa na sprawcy zniszczeń. Określają to akty prawne: Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2004 r. nr 121, poz. 1266 z późniejszymi zmianami), Ustawa z 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz.U. z 2007 r. nr 75, poz. 493).
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 »
Wszystkich stron: 17
