Dział
Żywe organizmy w glebie i próchnica
Ilość znalezionych haseł: 80
(gleboznawstwo leśne), amoniak NH3, ważny związek azotu z wodorem, to gaz o ostrym zapachu, rozpuszczalny w wodzie. W glebie występuje w formie jonu amonowego NH4+. Obok jonu azotanowego NO3-, jest główną przyswajalną formą azotu dla większości roślin leśnych. Powstaje w glebie z materii organicznej w procesie amonifikacji z udziałem drobnoustrojów zwanych amonifikatory. Amonifikacja to biochemiczny proces z udziałem drobnoustrojów, w którym ze związków organicznych (białka,aminy, amidy, aminokwasy, kwasów nukleinowe, mocznik, ) znajdujących się w glebowej materii organicznej powstaje amoniak. Najpierw białka pod wpływem enzymów ulega hydrolizie na wolne aminokwasy, a z tych przez odłączenie grupy aminowej powstaje amoniak. Amonifikacja jest jednym z etapów obiegu azotu w przyrodzie.W ubogich i kwaśnych glebach w lasach najczęściej z próchnicą typu → mor w procesie → mineralizacja, związki azotu ulegają amonifikacji, których produktem jest amoniak i tylko niewielka jego część ulega dalszej mineralizacji zwanej → nitryfikacja, której produktem są azotany. Natomiast w żyznych glebach leśnych z próchnicą typu → mull w procesie mieneralizacji więkoszść powstającego amoniaku ulega nitryfikacji. Specyfika tych procesów sprawia, że w glebach żyznych lasów drzewa mają do dyspozycji azot mineralny w formie amonowej i w formie azotanowej, natomiast w kwaśnych glebach borów, drzewa mają do dyspozycji głównie azot w formie amonowej. Amoniak jest sorbowany przez kompleks sorpcyjny gleby i jest preferowany przez drzewa iglaste. Zarówno → amonifikacja, jak i → nitryfikacja są elementem procesu zwanym → obieg azotu i → obieg materii w przyrodzie, w którym uczestniczy → azot, azot glebowy.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), bakterie żyjące w glebie to → organizmy glebowe, jednokomórkowe o mikroskopijnych wymiarach, od 0,5 do 2,0 µm (1 µm = 0,001mm). Bakterie są ważnym czynnikiem glebotwórczym i odgrywają zasadniczą rolę w krążeniu materii i przepływie energii w przyrodzie, przez udział w rozkładzie materii organicznej (butwienie, gnicie, fermentacja). Niektóre z nich (np. Azotobacter, Rhizobium) wiążą azot atmosferyczny, inne przekształcają organiczne związki azotowe w sole amonowe (→ amonifikacja), jeszcze inne utleniają związki amonowe (→ nitryfikacja) do azotanów (np. Nitrosomonas i Nitrobacter). Inne znów redukują azotany z powrotem do soli amonowych (→ denitryfikacja) i azotu cząsteczkowego. Z działania bakterii korzysta wiele gałęzi przemysłu. Mają też zastosowanie w oczyszczalniach ścieków. Powszechnie znane są bakterie wywołujące choroby zakaźne roślin, zwierząt i ludzi.
Zobacz więcej...
(gleboznawstwo leśne), dehydrogenazy to → enzymy odłączające atomy wodoru (łac. hydrogenium - wodór) ze związków organicznych występujących w organizmach żywych. Powszechnie występują w glebach, zwłaszcza w poziomach próchnicznych. W glebie przez odłączenie wodoru, dehydrogenazy przyspieszają utlenianie materii organicznej. Są określane jako wskaźniki biochemicznej i mikrobiologicznej aktywności gleb. Odgrywają ważną rolę w rozkładzie materii organicznej w glebach, w procesach → nitryfikacja i → denitryfikacja i innych. Szybkość reakcji enzymatycznych jest uwarunkowana stężeniem enzymów uczestniczących w reakcji, ilości materii organicznej, temperatury i uwilgotnienia, odczynu, i innych właściwości gleb. Aktywność dehydrogenaz w glebie jest uzależniona od aktywności innych enzymów, powszechnie występujących w drobnoustrojach glebowych. Dlatego oznaczenie ich aktywności w glebie jest wskaźnikiem intensywności metabolizmu oddechowego mikroorganizmów, takich jak → bakterie glebowe i → promieniowce glebowe.
Zobacz więcej...
1 2 3 4 5 6 »
Wszystkich stron: 6