Dział
Hodowla lasu
Ilość znalezionych haseł: 667
(hodowla lasu, szkółkarstwo), zespół czynności mających na celu przetrzymywanie sadzonek w dobrej kondycji od wyjęcia z gleby w szkółce do posadzenia w uprawie leśnej. Sadzonki są chronione przed przesuszeniem, zabezpieczane przed chorobami i szkodnikami, zwykle także utrzymywane w stanie uśpienia zimowego, które umożliwia wydłużenie okresu sadzenia. Przechowywanie materiału sadzeniowego może być długookresowe (jesień-zima-wiosna) lub krótkookresowe (wiosna). Materiał sadzeniowy przechowuje się w dołach (dołowanie sadzonek), przechowalniach chłodzonych lodem lub śniegiem albo z regulowaną temperaturą i wilgotnością powietrza. Dołowanie sadzonek polega na umieszczaniu ich w dole wykopanym w miejscu ocienionym i osłoniętym przed wiatrem, w glebie przepuszczalnej, umożliwiającej wsiąkanie wody. Sadzonki układa się ukośnie rzędami na dnie dołu, okrywając korzenie w każdym rzędzie warstwą wilgotnego piasku. Dół z sadzonkami osłania się gałęziami lub matami ułożonymi na żerdziach. W dołach można długookresowo przechowywać sadzonki gatunków liściastych i modrzewia oraz krótkookresowo sadzonki gatunków iglastych. Do przechowywania materiału sadzeniowego w przechowalniach chłodzonych lodem lub ubitym śniegiem służą okryte grubą warstwą ziemi pomieszczenia komory wypełnione materiałem chłodzącym. Oddzielająca te komorę ścianka umożliwia przepływ schłodzonego powietrza do tej części przechowalni, w której znajdują się sadzonki, które po wyjęciu z gleby i przesortowaniu umieszczone są w pojemnikach. W tych warunkach można przechowywać wszystkie sadzonki przez wiosnę; lód przedłuża stan zimowego uśpienia sadzonek o ok. 1 miesiąc. Chłodnie z klimatyzacją umożliwiają utrzymywanie optymalnej temperatury i wilgotności powietrza, a więc pozwalają na długookresowe przechowywanie wszystkich sadzonek; jesienne wyjmowanie sadzonek z kwater uwalnia powierzchnie przeznaczone do uprawy wiosną i łagodzi wiosenne spiętrzenie prac szkółkarskich. Temperatura od -4 do 20C oraz wilgotność 96-98% umożliwiają przedłużenie okresu spoczynku zimowego sadzonek nawet do VI.
Zobacz więcej...
(hodowla lasu, szkółkarstwo), przetrzymywanie nasion w okresie od zbioru do wysiewu w warunkach temperatury i wilgotności dostosowanych do ich biologicznych właściwości i zapewniających zachowanie pełnej wartości siewnej. Świeżo zebrane nasiona mają dużą wilgotność i stosunkowo silnie oddychają, a złożone w grubej warstwie lub w zamkniętym pojemniku szybko zagrzewają się pod wpływem ciepła wytwarzanego przy oddychaniu lub działania drobnoustrojów; przy oddychaniu i w wyniku biochemicznych przemian w zawartych nasionach substancjach zapasowych wydziela się dużo pary wodnej, która skrapla się na powierzchni nasion, co jest określane jako pocenie się nasion. Najistotniejsze przy przechowywaniu nasion jest, więc ich podsuszenie bezpośrednio po zbiorze w celu ograniczenia oddychania. Rozróżnia się dwa typy przechowywania nasion: konserwujące i przysposabiające. Konserwujące przechowywanie nasion stosuje się do nasion, zdolnych do kiełkowania niezwłocznie po osiągnięciu dojrzałości; zależnie od biologicznych właściwości; stosuje się przechowywanie nasion luzem, w pryzmach, skrzyniach, workach; na sucho w szczelnych pojemnikach w temperaturze ok. 00C; w umiarkowanej wilgotności (pod drzewostanem) – w warunkach zbliżonych do tych, jakie nasiona spotykają w naturze po opadnięciu; w piasku – w celu zapewnienia nasionom równomiernej wilgotności przez cały okres; w obniżonej temperaturze – powodującej zredukowanie do minimum oddychania i procesów biochemicznych. Przysposabiającego przechowywania nasion wymagają nasiona, które po osiągnięciu dojrzałości przechodzą w stan spoczynku, są to dłużej niż przez pierwszą zimę przechowywane luzem nasiona niektórych gatunków liściastych; stosuje się tu dwa sposoby: dołowanie i stratyfikację. Po konserwującym przechowywaniu nasion są często stosowane różne sposoby przedsiewnego przygotowania nasion.
Zobacz więcej...
(hodowla lasu, szkółkarstwo), czynność przeprowadzana przy pozostawieniu jednolatek na dwu- lub wielolatki bez szkółkowania, nierównomiernym wzroście jednolatek, jak również w wypadkach nieoczekiwanie większej wydajności siewek. Przerzedzanie z równoczesnym wykorzystaniem silniejszych siewek jako materiału sadzeniowego wykonuje się jesienią lub wiosną. Natomiast w pozostałych wypadkach przerzedzanie wykonuje się w środku sezonu wegetacyjnego, gdy wynik siewu jest już znany, a siewkom nie zagraża żadne niebezpieczeństwo. Wczesne wykonanie przerzedzenia zapewnia pozostałym siewkom lepsze warunki wzrostu zarówno części nadziemnej, jaki i systemu korzeniowego. Przy przerzedzaniu uwzględnić należy naturalny ubytek siewek, jaki może nastąpić do końca okresu wegetacyjnego i nie wykonać go za silnie. Przerzedzanie wykonuje się przez przerywanie lub wycinanie siewek. Przerywanie prowadzi się, gdy siewki są jeszcze małe, bezpośrednio po deszczu, gdy gleba jest dostatecznie wilgotna i siewki łatwo wychodzą bez uszkadzania siewek pozostających. Wycinanie zaleca się, gdy trzeba przerzedzić siewki o dość silnie rozwiniętym systemie korzeniowym.
Zobacz więcej...
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 »
Wszystkich stron: 45
