(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), podstawową zależność określenia warunków gruntowo-wodnych przy uwzględnieniu głębokości występowania zwierciadła wody gruntowej (Hw), poziomu przemarzania gruntu (Hp) oraz występującego podsiąku kapilarnego (Hknb) charakterystycznego dla danego gruntu (im grunt drobno ziarnisty tym większe podsiąkanie) przedstawia wzór Hwgr > Hp+ str. bezp. + Hknb. Jeśli nierówność nie jest spełniona to mamy do czynienia ze złymi warunkami wodno-gruntowymi i możliwością powstawania wysadzin.
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), (w) to masa wody, którą można usunąć z gruntu, przeważnie przez suszenie, wyrażona w procentach suchej masy gruntu (PN-EN- ISO 14688-2). Według PN-B-02481:1998 to stosunek masy wody w porach gruntu do masy szkieletu gruntu (w gruntach niespoistych pojęcie wilgotności nie obejmuje wody grawitacyjnej) w=mw/md
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), wilgotność jaką ma grunt w stanie naturalnym w złożu (miejscu jego występowania).
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), przy zagęszczeniu tego samego gruntu w jednakowy sposób i z jednakową energią uzyskuje się różne zagęszczenie, zależnie od wilgotności gruntu. W przypadku gruntów spoistych i niektórych gruntów niespoistych można znaleźć taką wilgotność, przy której uzyskuje się największe zagęszczenie. Wilgotność taką nazwano wilgotnością optymalną (wopt). Zależność pomiędzy gęstością objętościową szkieletu gruntowego (ρd) a wilgotnością przy stałej energii zagęszczania oraz metodę określania wilgotności optymalnej wopt, przy której uzyskuje się największe zagęszczenie gruntu (ρds) dla określonej energii opracował Proctor. Udowodnił, że maksymalne zagęszczenie jest tym większe, im większa jest energia zagęszczania, oraz że wartości wopt i ρds zależą od rodzaju gruntu. Do wyznaczania wilgotność optymalnej Proctor zaproponował próbę odtwarzającą technologiczny proces zagęszczania gruntu (na budowie). Próba ta polega na ubijaniu gruntu w znormalizowany sposób w pojemniku walcowym. Po zagęszczeniu kilku próbek tego samego gruntu o różnych wilgotnościach otrzymane wartości ρd nanosi się na wykres, z którego odczytuje się wopt odpowiadające maksymalnej gęstości szkieletu gruntowego ρdmax.
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), (Ic) wartość stosunku różnicy granicy płynności i wilgotności naturalnej do wskaźnika plastyczności: Ic = (wL - w)/Ip
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), (Cc) to miara kształtu krzywej uziarnienia w zależności od d60 i d30 i d10 , gdzie: d60 i d30 i d10 są wymiarami oczek sita przez które przechodzi 10, 30 i 60% gruntu. Cc = (d30)2 /(d60 · d10)
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), Kalifornijski Wskaźnik Nośności, stosunek procentowy siły potrzebnej do wciśnięcia w badany grunt na określoną głębokość znormalizowanego tłoka do siły potrzebnej do wciśnięcia go na taką samą głębokość w znormalizowaną próbkę gruntu.
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), procentowy stosunek objętości piasku do objętości całego badanego materiału po nasyceniu go odpowiednim roztworem. Wskaźnik piaskowy w zasadzie określa zawartości frakcji piaskowej w badanym materiale.
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), (Ip) liczbowa wartość różnicy granicy płynności i plastyczności gruntu drobnoziarnistego. Charakteryzuje on wrażliwość gruntu na działanie wody.
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), (e) stosunek objętości porów do objętości szkieletu gruntowego e=Vp / Vs
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), (Cu) Cu = d60/d10 to miara kształtu krzywej uziarnienia w zależności od d60 i d10 ,gdzie: d60 i d10 są wymiarami oczek sita przez które przechodzi 10 i 60% gruntu. W PN-B-02481:1998 wskaźnik ten określony jest jako wskaźnik jednorodności uziarnienia.
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), (Is) jest miarą zagęszczenia gruntu w nasypie wyrażony jako stosunek gęstości objętościowej szkieletu gruntowego ρd gruntu w nasypie do maksymalnej gęstości objętościowej szkieletu gruntowego ρds przy wilgotności optymalnej wopt . Is =ρd /ρds
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), jest miarą filtracji (wodoprzepuszczalności) gruntu zwany także stałą Darcy'ego. Współczynnik filtracji jest to prędkość przepływu wody przy spadku hydraulicznym równym jedności. Stała k jest wielkością charakterystyczną dla danego gruntu i zależy od porowatości gruntu, jego uziarnienia i temperatury przepływającej wody, nie zależy natomiast od spadku hydraulicznego. k=k10 =kT/(0,7+0,03T) gdzie: k10 -współczynnik filtracji odpowiadający temperaturze wody równej 10°C, k - współczynnik filtracji otrzymany doświadczalnie przy danej temperaturze T, T - temperatura przepływającej wody °C.
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), to wykres przedstawiający krzywe uziarnienia gruntu w układzie współrzędnych x i y, gdzie na osi odciętych podano w skali logarytmicznej średnice ziarn i cząstek, a na osi rzędnych w skali dziesiętnej ich procentowe zawartości w badanej próbce gruntu.
(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), opisanie kruszywa poprzez określenie dolnego (d) i górnego (D) wymiaru sita, przy czym dopuszcza się obecność pewnej ilości ziarn, które pozostają na górnym sicie (nadziarno) i pewnej ilości ziarn, które mogą przejść przez dolne sito (podziarno).
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 » Wszystkich stron: 71