(inżynieria leśna, budownictwo leśne), osoba mogąca pełnić samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, która jest uczestnikiem procesu budowlanego przez zastąpienie inwestora na budowie. Konieczność zatrudnienia przez inwestora takiej osoby jest określona w pozwoleniu na budowę i wynika z przepisów (Dz.U. 2001 Nr 138, poz.1554). Głównym zadaniem inspektora nadzoru inwestorskiego jest reprezentowanie inwestora (zleceniodawcy), a więc kontrola zgodności realizacji budowy z projektem i jakości robót, stosowanych materiałów oraz przeprowadzenia odbioru robót. Ma prawo dokonywać wpisów do dziennika budowy, żądać od kierownika budowy usunięcia usterek oraz prowadzenia budowy zgodnie z projektem, a w przypadku stwierdzenia prowadzenia prac w sposób zagrażający bezpieczeństwu osób wstrzymania budowy. Z mocy prawa budowlanego nie można łączyć funkcji kierownika budowy i inspektora nadzoru inwestorskiego.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), osoba uczestnicząca w procesie budowlanym i odpowiedzialna za jego przeprowadzenie zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Do obowiązków inwestora należy zapewnienie: 1) opracowania projektu budowlanego i, stosownie do potrzeb, innych projektów; 2) objęcia kierownictwa budowy przez kierownika budowy; 3) opracowania planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia; 4) wykonania i odbioru robót budowlanych; 5) w przypadkach uzasadnionych wysokim stopniem skomplikowania robót budowlanych lub warunkami gruntowymi, nadzoru nad wykonywaniem robót budowlanych przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych. Inwestor powołuje kierownika budowy lub robót, inspektora nadzoru inwestorskiego oraz zleca prowadzenie nadzoru autorskiego projektantowi nad realizacją projektu.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), to działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 i Nr 106, poz. 675);
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), to poziomy element więźby dachowej spinający dwie krokwie i zabezpieczający je przed ich rozsunięciem i odkształceniem pod wpływem obciążenia. Zastosowanie jej w konstrukcji więźby dachowej pozwala na wydłużenie krokiwi o 2,5 m do 7,0 m długości.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), to najwyższy element dachu, krawędź powstała na styku połaci dachowych i jest to kalenica główna. Krawędź powstała na styku skośny połaci dachowy tworzy kalenicę narożną.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), jest to niezamierzone, gwałtowne zniszczenie obiektu budowlanego lub jego części, a także konstrukcyjnych elementów rusztowań, elementów urządzeń formujących, ścianek szczelnych i obudowy wykopów. Nie jest katastrofą budowlaną uszkodzenie elementu wbudowanego w obiekt budowlany nadającego się do naprawy lub wymiany, uszkodzenie lub zniszczenie urządzeń budowlanych związanych z budynkami oraz awaria instalacji.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), podział obiektów budowlanych na kategorie I-XXX przedstawiony w załączniku Ustawy Prawo Budowlane (Dz.U. 2010 r. Nr 243, poz.1623) uwzględniający parametry obiektu oraz jego przeznaczenie, którym przypisano wartości współczynnika kategorii obiektu (k) i współczynnika wielkości obiektu (w). Parametry współczynników są wykorzystane do określenia wysokości opłaty legalizacyjnej, a kategoryzacja obiektów budowlanych wykorzystywana w procesie budowlanym (np. art.55 w/w ustawy) i przepisach wykonawczych do Ustawy Prawa Budowlanego.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), osoba posiadająca uprawnienia budowlane do pełnienia samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie. Powoływana jest przez inwestora do nadzorowania i prowadzenia robót budowlanych zgodnie z projektem i obowiązującymi przepisami PN oraz BHP. Podstawą działania kierownika budowy jest zawarta umowa z inwestorem oraz protokolarne przyjęcie (z wpisem do dziennika budowy) i odpowiednie zabezpieczenie terenu budowy. Obowiązki i prawa kierownika budowy reguluje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane art.21a, 22, 23 (Dz.U. 2010 Nr 243, poz. 1623).
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), elment poziomy więźby dachowej składający się z dwóch równoległych belek łączących dwa przeciwległe słupy pionowe (stolce) oraz operte na nich krokwie. W konstrukcji więźby dachowej płatwiowo-kleszczowej zastępują one jętki pozwalając na zastosowanie konstrukcji o rozpiętości powyżej 11 m.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), jest procesem polegającym na jednoczesnej produkcji energii elektrycznej i cieplnej za pomocą jednego układu urządzeń, zwanego agregatem. Proces ten charakteryzuje się wysoką sprawnością (85%-90%), dużo wyższą niż wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej w sposób rozdzielony. Dla przykładu: w procesie kogeneracji ze stu jednostek energii zawartej paliwie powstanie ok. 40 jednostek energii elektrycznej i około 45 jednostek energii cieplnej. Straty wyniosą więc tylko 15%. W przypadku produkcji rozdzielonej do wyprodukowania w tradycyjnej elektrowni, 40 jednostek energii elektrycznej potrzeba ok. 100 jednostek energii zawartej w paliwie (zakładając wysoką w przypadku elektrowni cieplnych sprawność 40%). Następnie chcąc wytworzyć 45 jednostek energii cieplnej w tradycyjnym kotle o sprawności ok. 90% potrzebujemy przetworzyć paliwo zawierające ok. 50 jednostek energii. Łatwo zauważyć, że do wytworzenia tej samej ilości energii w procesie rozdzielonym zużyjemy 50% więcej paliwa niż w procesie kogeneracji. Tak wysoką sprawność uzyskuje się dzięki odzyskiwaniu energii cieplnej powstałej „przy okazji” produkcji energii elektrycznej.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), należy przez to rozumieć poziomą nadziemną lub podziemną część budynku, zawartą pomiędzy powierzchnią posadzki na stropie lub najwyżej położonej warstwy podłogowej na gruncie a powierzchnią posadzki na stropie bądź warstwy osłaniającej izolację´ cieplną stropu, znajdującego się nad tą częścią budynku, przy czym za kondygnację´ uważa się także poddasze z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz poziomą część budynku stanowiącą przestrzeń na urządzenia techniczne, mającą średnią wysokość w świetle większą niż 2 m; za kondygnację nie uznaje się nadbudówek ponad dachem, takich jak maszynownia dźwigu, centrala wentylacyjna, klimatyzacyjna lub kotłownia.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), kondygnacja, której górna powierzchnia stropu lub warstwy wyrównawczej podłogi na gruncie znajduje się w poziomie lub powyżej poziomu projektowanego lub urządzonego terenu, a także każdą sytuowaną nad nią kondygnację.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), kondygnacja, której więcej niż połowa wysokości w świetle, ze wszystkich stron budynku, znajduje się poniżej poziomu przylegającego do niego, projektowanego lub urządzonego terenu, a także każdą sytuowaną pod nią kondygnację.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), konstrukcja, której zasadnicze elementy tworzą przestrzenny szkielet konstrukcyjny zwykle stalowy, żelbetowy, drewniany. W konstrukcji szkieletowej budynku funkcję nośną przejmuje szkielet (słupy, rygle, ramy), a ściany pełnią jedynie funkcję osłonową i izolacyjną.
(inżynieria leśna, budownictwo leśne), należy przez to rozumieć oświadczenie producenta stwierdzające, na jego wyłączną odpowiedzialność, że wyrób budowlany jest zgodny z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 » Wszystkich stron: 71